อันดับแรก ผมว่าเป็นการรู้หน้าที่ของนักเตะ ผมมองว่ามันต้องมีนักเตะที่พลังงานเหลือแบบก็องเต้ ที่พร้อมคัฟเวอร์ตำแหน่งคนอื่น เสมือนวิ่งไปซ้อนแทน เหมือนเชลซีมีผู้เล่น 12 คนด้วยซ้ำ ในขณะที่ คาเซ หรือ อูกา ไม่สามารถทำได้ ส่วนไมนูอันนี้ผมแปลกใจว่า ท้ายปีก่อนไมนูดูต่างจากคนที่ขึ้นมาใหม่ๆ

อีกอย่างที่สำคัญมากๆ แบบหัวใจเลยคือวิงแบ๊ค โมเซส เปนผุ้เล่นประเภทน้ำไม่เต็มแก้ว คอนเต้แหกปากวิ่ง ก็วิ่งตามนั้น ในขณะที่ฝั่งซ้าย ลองดูระหว่าง อลอนโซ่กับดอกู ถ้าเทียบพลัง คนนึงสูงวิ่งช้า อีกคน ร่างกายดีกว่าวิ่งเร็วกว่า คือดอกูดีกว่าหมดเลย ด้านกายภาพ แต่ความเข้าใจเกมส์มันต่างกันคนละขุม อลอนโซ่ ช้าจัดแต่เลือกจังหวะการเข้าเติมได้ดีมาก ดีขนาดที่เติมทีเติมสุดแบบเข้าเขตโทษ แถมการวางเท้ายิงเข้าชั้นดีกว่ากองหน้าหลายคน

ส่วนสามประสานแดนหน้า ความลงตัวต่างกันมาก เชลซีมีอาซาร์ที่มหัศจรรย์ อีกข้างเปโดรสลับวิลเลี่ยน หน้าเป้าก็จะซัดคนซัดประตูตลอดแบบคอสต้า ตอนนั้นลงมาเหมือนจะรู้เลยว่าแต่ละเพลย์จะขึ้นแบบไหน มันมีแพทเทิร์น ยกเว้นว่าอาซาร์จะครีเอต ความมหัศจรรย์เพิ่มเข้าไป แต่โดยเบสิคของแผน มันมีประสิทธิภาพสูงอยู่แล้ว


อีกจุดที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ ตัวโวยวายในสนาม ตอนนั้นคอนเต้ ก็โวยจังเลย ยังเคยคิดว่าเจอโค้ชแบบนี้แอบน่ารำคาญประมาณว่ามึงลงมาเล่นเองไม๊ แต่พอเทียบกับตาหนวดที่บ่นๆๆอยู่นั่นแหละ เลยเข้าใจเลยว่า คอนเต้มันโวยเพราะมันมีเพลย์ที่ซ้อมมา การขึ้นเกมส์ และความเร็วในการเข้าทำที่กำหนดมาแล้ว ถ้าผิดไปซักนิดก็จะตะโกนแล้ว ผมมองว่าคอนเต้ต้องการให้แต่ละเพลย์ใกล้เคียงกับ 100% ที่ซ้อมมามากที่สุด ถ้าหลุดไป5% ก็จะโวยที่เหลือเพื่อไม่ให้หลุดไปกว่านี้ มีแต่อาซาร์ที่เหมือนจะไม่ฟัง แต่รายนั้นคือข้อยกเว้นจริงๆ ในขณะที่ตาหนวด มันบ่นขิงบ่นข่า ที่สำคัญทำให้คนฟังหงุดหงิดและทำลายทีมไปในตัวด้วย เอาง่ายๆนะคนนึงบ่นและกระตุ้น รวมทั้งบอกว่าให้ทำอะไรเพื่อความสมบูรณ์แบบ แต่อีกคนบ่นความผิดของคนอื่น ในขณะที่ตัวเองก็ยังไม่ได้จะเข้าใจระบบการเล่นหรือปรัชญาของโค้ชมากนัก ส่วนตัวรูริมเอง ก็ฝืนจัดๆ คอนเต้มันหัวแข็งก็จริง แต่ก็ปรับแผนมาหลายอยู่ ถ้าไม่แพ้น่อล ก็ไม่มี 3-4-3 หลังจากนั้นก็ชนะแบบเข้าเบรคยาวๆ ส่วนริม ผมมองว่ายึดมั่นถือมั่นเกินไป ถ้ามองเทียบกับคนแบบอันเช่ ที่ยืดหยุ่นสุดๆพร้อมปรุงอาหารตามวัตถุดิบ แต่ริมบังคับแล้วว่าจะทำเมนูนี้โดยไม่สนใจวัตถุดิบที่มี ผมว่ายังงี้ลำบากแน่ๆ

กองกลาง2คือ
กองเต้ที่เป็นกลางระดับโลก
อีกคนคือมาติชที่เป็นกองกลางระดับทวีป

และถ้าจำไม่ผิดมีเชส ฟาเบรกัสด้วย แม้จะช้าลงไปเยอะ
แต่ลงมาช่วยจ่ายบอลสร้างเกมได้

ต้องหากลางมาโดมิเนทเกมเข้าใจเกมสูง เปนทั้งโควเวอร์ บิ้วเกม ตัดเกม ซึ่งแมนยูมีอูกาเต้ตัดเกมจ๋า คาเซก้อช้า แล้วต้องเอาเดอะบ่นลง กลางเปนกลายเปนว่า เปะปะ เดอะบ่นก้อวิ่งพล่านเลย ทำลายเกมยับพอบ่นกะไม่ละเอียดอีก ซึ่งบ่นอาจจะผิด 40% เพราะตำแหน่งไม่ถนัด จิงๆควรไปอยุ่ตำแหน่งเบอร์ 10 แล้วแบคแมนยูมีความเข้าใจเกมต่ำคับ ดอร์กูนี้สายกำลังอย่างเดียว
แล้วดาโลกับโมเลสคือโมเลสเก่งกว่าอ่ะคับ แล้วโค๊ช้ไม่มียืดหยุ่น ยืดหยุ่นคือไรไม่รุ้จักข้ามาแผนนี้ยังไงก้อแผนนี้
แผนริม ถ้ามีกองเต้ ก้อไม่ไหวคับ เล่นก้อบรุโน่ไม่ละเอียดเกินไป

การจุติของ Victor Moses ภาพจำของผมเกี่ยวกับเชลซียุคคอนเต้คือ

ยามที่พวกเขาได้ทำเกมรุก พวกตัวรุกต่างๆจะเติมขึ้นไปเรียงแถวหน้ากระดาน4-5ตัวเพื่อโถมเข้าใส่ลูกที่ครอสเข้ามา แล้วหลายลูกที่ครอสผ่านหน้าประตูคู่แข่งไปตกที่เสาไกลแล้ว Victor Mose sเก็บได้และยิงหรือครอสกลับเข้ามาอีกรอบ

คือวิงแบ็คพวกเขาได้บอล เมื่อเริ่มเงยหน้า ตัวรุกจะสอดขึ้นไปหลายตัวยืนแทรกระหว่างแฝงหลังคู่แข่งแบบอยู่ทุกที่ๆมีที่ว่างให้เบียด เมื่อโยนเข้าไปก็ลุ้นว่าใครจะเก็บได้แค่นั้น เหมือนๆลูกเตะมุมอาเซนอล

อลอนโซ่ยิงอย่างคม โมเซสก็เกิดปีได้แชมป์ แบ็ค 2 ข้างโหด กลางดี ดีทุกตำแหน่งอะ 55555

ผมมองว่ามันไม่ต่างกันขนาดนั้น ที่ต่างกันจริงๆคือการเข้าทำ ความหลากหลายในการเข้าทำ แล้วสมาธิกับเกมส์ เเก้เกมส์ แมนยูอย่างรวนยิ่งใกล้ท้ายเกมส์โครตรวน ละผมก็ไม่เคยเห็นคอนเต้เเก้เกมส์โดยการเปลี่ยนกองหลังสองตัวเพื่อเอาไปโหม่งในจังหวะต้องการประตู

จริงๆมันต้องเป็นแผนที่แบ็คจะเด่นมาก เพราะต้องเติมเกมตลอด อารมณ์แบบเป็นปีกด้วย แต่อันนี้คืออะไร แบ็คเล่นโคตรกาก

ผมว่าต่างมากนะ

คอนเต้ เป็นคนเดียวในประวัติศาสตร์ที่ใช้ 343 คว้าแชมป์พรีเมียร์ลีค

ผมหลงรัก 343 ช่วงนึงเพราะคอนเต้ ยอมรับเป็นคนดูบอลละวิเคราะห์แผนไม่เก่งหรอก แต่ดูคอนเต้ตอนนั้นมีความสุขมากๆครับ

มันเห็นหน้าที่ของแต่ละคนชัดเจนเลย ว่าใครมีหน้าที่ยังไง ทำอะไร

(ผมแฟนเชลซี)

เอาความจริงส่วนนึงผมว่าต่างกันที่ยุคด้วย สมัยนั้นกลาง 2 มันเล่นได้ไง ทีมส่วนมากก็ 4-2-3-1 พอมายุคนี้

แม่งมีอินเวิธ มีหน้ามาเชื่อมอะไรอิรุงตุงนังกลาง 2 มันต้องระดับตัวท้อปลีคอะไม่งั้นไม่ไหว นอกจากจะแข็งแรง

ตัดบอลได้ต้องพาบอลขึ้นหน้าได้ต้องแกะเพรสได้อีก ยุคนี้คือกลางแพ้ = แพ้เกม ยกเว้นอีกทีมจะเละเทะจัดๆ

แมนยูต้องมีกองกลางที่เป็น MC จริงๆ ไม่ใช่เอาตัวรุกมายืน หรือใช้ MC ที่เด่นเกมรับมาคุมบอล แล้วนักเตะต้องคุ้นกับแผนที่ใช้กองกลาง 3 คน ไม่ว่าจะ 5-3-2 หรือ 3-4-3

ในตลาดที่พร้อมย้ายมีอยู่คนนึงโคตรตรงสเปกแมนยูอะ

คอนเต้มีอาซาร์

คอนเต้ เดี๋ยวนี้เล่นหลังสี่แล้วนะ
ไม่ได้ยึดหลัง 3 หลัง4 ตายตัว

คอนเต้มี อาซาร์, ก็องเต้ ช่วงพีคสุดในอาชีพ

ความต่างที่เห็นได้ชัดมีแค่นี้แหละครับ

แบกหลังหักอะคู่นี้

คอนเต้ปรับเพราะ เชลซี ไม่ไหว เจอน่อลไป 3-0 จากนั้นติดปีกเลย นักเตะในทีม มีตัวตอบวิธีการแก้ด้วย โมเสส แจ้งเกิดเลย

อโมริม รั้น เอาง่ายๆ แมนยูไม่เหมาะหลังสาม แถวบรูโน่ อะไร กองหน้าอีก