[RE: เราเข้าถึงโรงบาลง่าย จนละเลยมันหรือไม่]
เหมารวมไปหน่อย ต้องแยกเคสเรื่องพวกนี้
1. คนไข้ทำตัวส้นตีงเอง อันนี้ที่เจอกันเยอะหน่อย เช่น ขอยามั่วซั่ว ไปเชื่อข่าวนู่นนี่นั่นแบบมั่วซั่ว หนักเลยคือเถียงหมอกับดื้อหมอ แต่ยังมาหาหมอ อันนี้บอกตามตรงควรมีระบบให้หมอ blacklist คนไข้แบบนี้ได้แล้ว
2. หมอที่ไม่ค่อยจะแคร์คนไข้เท่าไหร่ อันนี้ที่เจอน้อยแต่เคยเจอ ใช้สิทธิ์ประกันสังคมไปขอยาไขมัน (ก่อนหน้าไปเจาะแล้วเกิน) ปรากฎเจอหมออายุเยอะๆ (เลขว.แบบหลักร้อยมั้ง?) อยู่ดีๆสั่งงดกินยาไขมันทั้งๆที่ยังไม่ได้เจาะเลือดเช็คเลย หมอบอกไปคุมอาหารเอาไม่ต้องกินยาหรอก (เอ้า? กินมาตลอดเกือบปี จะให้งดแบบไม่เจาะเรอะ?) สุดท้ายเดินไปข้างโรงพยาบาล ซื้อยาเดิมกินจบ แม่งไม่คุ้มค่ารถเลย เหมือนนั่งรถมาซื้อยาแต่เสียเวลาไปเกือบครึ่งวัน
ผมมองว่ามันเข้าถึงได้ง่ายอะดีแล้ว พูดในมุมคนที่มีน้องเป็นหมอละได้ยินอะไรส้นตึกๆของคนไข้มาตลอดนะ
อย่าไปขนาดเมกา คนเมกาแม่งคุณภาพชีวิตยังกะหมูยังกะหมา กินอะไรก็ไม่ได้สะอาดมากขนาดนั้น ป่วยตายกันแทบทุกปี ยิ่งรัฐบาลนี้เจอคน anti-vaxx มาเป็นรมต.กระทรวงอีก หวานเจี๊ยบ
ญปก็เหมือนกัน ไอพวกนั้นมันโชคดีที่อาหารการกินกับอุปนิสัยถูกฝึกให้แข็งแรงแต่เด็กละ (มีปัญหาแค่ไตกับความดัน อาหารบ้านมุงโซเดียมเยอะเกิน) แต่ป่วยหนักๆทีก็ชิบหายอยู่ เคยเจอคนบินมาไทยเพื่อรักษาฟันมาแล้วน่ะนะ
ถ้าอยากเพิ่มเกณฑ์ในการเข้ารักษาเพื่อลดเรื่องไร้สาระอะได้ แต่อย่าให้มันยากขนาดญปหรือเมกา
ค่าหมอแม่งก็ไม่ได้ถูก หรือถ้าถูกก็ไม่ได้เข้ารับการรักษาเร็วอะไรขนาดนั้น ไม่มีใครบ้าบออยู่ดีๆว่างๆอยากหาหมอหรอก