บางคนอาจจะมีเงินเก็บพอเกษียณ แต่ไม่ได้อยากเลิกทำงาน
เพราะการทำงานคือการใช้ชีวิตหนึ่งของเขา มีสังคม มีเป้าหมาย มีสิ่งให้ทำ
แต่อยากได้เงินก้อนจากเงินชดเชย และคิดว่าอายุ 45 ปี ยังสามารถหางานใหม่ได้

แต่บางคนเงินที่ได้ชดเชยมา ไม่ได้พอให้เกษียณ แม้ไม่ได้อยากทำ แต่ก็ต้องทำก็มี อาจจะไม่เอา
ขอมีงานทำดีกว่า

ในขณะที่อาจจะมีบางคนอาจจะไม่ได้เกษียณเลยทันที แต่เงินชดเชย มันพอให้มีอิสระในการเลือกทำอะไรที่อยากได้ก็ได้
สมมติบางคนทำงานมา 20 ปี แล้วเติบโตในหน้าที่การงานมาตามระยะ อายุ 45
อาจจะตำแหน่ง AVP-VP ที่กสิกร ฐานเงินเดือนอาจจะประมาณ 90-120k
อายุงานเกิน 20 ปี ได้ชดเชยตามกม. 400 วัน หรือ 13 เดือน 4 วัน ตีกลมๆ เป็น 13 เดือน
สมมติเฉลี่ยเงินเดือน 100k
ก็ได้ชดเชย 1.3 ล้าน และเห็นข่าวว่ามีท๊อปอัพให้อีก 8-12 เดือน คิดกลางๆ ที่ 10 เดือน
ได้อีก 1 ล้าน
รวมเป็นออกมาได้เงินก้อน 2.3 ล้าน
และทำงานมา 20 ปีน่าจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง อาจจะเอาเงินไปลงทุนได้ปันผลเดือนละ 40-50k
แล้วไปหางานอิสระทำก็ได้

เป็นผม ผมรีบเอาเลยนะ

คือถ้าเทรนการจ้างงานจะน้อยลง แต่ถ้ามองเทียบกับอัตราการเกิดที่น้อยลง มันก็สัมพันธ์กันนะครับ ช่วงนี้ก็เป็นช่วงเปลี่ยนผ่านอาจจะช็อคๆกันบ้าง แต่สุดท้ายเดี๋ยวมันก็เข้าทีรึเปล่า

มีเพื่อนคนนึงเกษียณอายุ 45 เหมือนกัน ตำแหน่งงานน่าจะสูง ผมว่าน่าจะได้ไม่ต่ำกว่า 3-4 ล้าน ภาระไม่น่ามี ลูกไม่มี ตอนนี้สบายไปละ เรียนเพิ่ม ออกกำลังกาย รับจ้างอิสระ

ยื่นซองขาวประหยัดกว่าครับ

เงินชดเชยกรณีเลิกจ้างตามกฎหมายแรงงานสูงสุดแค่ 400 วัน (เงินเดือน 13.33 เดือน)

แต่แพคเกจที่เป็นข่าวให้เยอะกว่านั้น

ผมว่าแบงค์เค้ามีการคำนวณแล้วว่า การให้คนออกโดยสมัครใจใช้ต้นทุนน้อยกว่าหากปล่อยให้พนักงานอยู่ไปเรื่อยๆ จนเกษียณตามอายุ

เพราะผมว่าส่วนนึงบางคนมองว่าตัวเองยังหางานได้ ก็จะสมัครใจออกรับเงินก้อน แบงค์ได้ลดค่าใช้จ่ายระยะยาว
วินวินทุกฝ่าย

เพราะปีๆนึงไม่ใช่มีแค่ค่าใช้จ่ายที่เป็นเงินเดือน มีโบนัสอีก