มันจะทำได้ไหมครับ ส่งเสริมให้มีผู้ประกอบการรายย่อยเพิ่มมากขึ้น ก็จะเพิ่มการจ้างงาน อัดฉีดการหมุนเวียนของเงินในประเทศ เพิ่มกำแพงภาษีสินค้าจีนไปเลย ถ้ามันขายถูกดีนัก แรกๆอาจจะมีผลกระทบกับผู้บริโภคบ้างที่เคยอุดหนุนแต่สินค้าถูกๆจากจีน แต่ระยะยาวผมมองว่ายังไงก็น่าจะมีแต่ข้อดีนะ

ผมว่ามันก็ควรจะเป็นแบบนั้นนะ สำหรับต่างชาติไม่ควรให้เค้ามาทำธุรกิจขายส่งแข่งกับคนไทย หรือถ้าจะให้ต่างชาติทำธุรกิจขายส่งควรเป็นสินค้าที่มีราคาสูงหรือสินค้าเทคโนโลยีที่ SME ไทยทำไม่ค่อยได้ แต่ก็นะเจ้าสัวประเทศนี้ค่อนข้างใจแคบและไม่อยากมีคู่แข่งในสายธุรกิจของตัวเอง เลยผลักภาระมาให้ SME ตัวเล็ก ๆ แทน ได้ตัดคู่แข่งในอนาคตไปในตัว และถ้าธุรกิจไหนน่าสนใจก็รอช้อนซื้อเอา

เอาจริงๆนักธุรกิจไทยหัวหมอ แทนที่จะผลิตเองก็จ้างจีนผลิตแล้วนำมาขายในประเทศไทย หากเจอกำแพงภาษีจะเล่นสูตรนี้ไม่ได้ นักธุรกิจไทยไม่ลงมือทำเองหรอก คนไทยชอบเป็นพ่อค้าคนกลางนอนตีพุงแดกรายได้มากกว่าผู้ริเริ่มผลิตที่ต้องใช้ความรู้เยอะ ต้องจ้างคนมีความรู้อีก ทำการวิจัยโน่นนี่ sme ไทยขาด know-how อยู่เยอะ และไม่มีอะไรรับประกันความแน่นอนของภาษีว่าจะแบก sme ได้นานแค่ไหน ถ้าเป็นนโยบายด้านภาษียาว20-30ปีถึงจะช่วยเสริมสร้างความมั่นใจให้ sme กล้าลงทุน แต่ไม่ใช่โดนจีนกดดันแล้วแตกเองลดภาษีให้เขา sme ไทยตายจากเรื่องนี้มาเยอะแล้ว

ทำไม่ได้แน่ๆครับ

เราส่งออกจีนมาจนเคยตัวไปแล้ว

กำลังผลิตเราสูงเกินกว่ากำลังบริโภคในประเทศไปมาก

ถ้าแตกหักจีน จีนไม่นำเข้าเราอีกต่อไป

คราวนี้ตายกันหมดแน่เลย

เอาเฉพาะช่องตลาดที่ผมเชี่ยวชาญคือไม่เห็นภาพเลย
แค่เลิกนำเข้าของแบรนด์จีนลูกค้าคนขายตายกันหมด

ลูกค้าซื้อไม่ไหว คนขายนำของเข้ามาไม่ตรงตามความต้องการ สรุปตายยกตี้

เผลอๆคนตายก่อนคือพวกเอาของจีนเข้ามาขายทั้งรายเล็กรายใหญ่
สุดท้ายจะมาบีบขึ้นราคาให้ลูกค้ารับ กับสภาพเศรษฐกิจแบบนี้
เละกว่าเดิม

โดยเอกสาร/หลักการ เราไม่ได้มีการให้สิทธิประโยชน์บนกระดาษ เฉพาะเจาะจงแก่จีนครับ

การที่จีนได้สิทธิประโยชน์ต่างๆในไทย ยิ่งโดยเฉพาะด้านภาษี ได้ผ่าน"กลุ่มประเทศ"ตามข้อตกลงทางการค้าต่างๆ เช่น Asean-China, RCEP ซึ่งมีการตกลงไว้ในหลายกลุ่ม
แม้ว่าจะมีข้อตกลงทางการค้าระดับทวิภาคี "ไทย-จีน" ที่สารพัดอินฟลูฯปั่นหลอกกระบือไว้ ก็มีแค่กรอบการเจรจาตกลง ซึ่งเนื้อหาเหมือนกับ Asean-China และไม่มีการระบุอัตราภาษีพิเศษระหว่างกันไว้ในปัจจุบัน
เพราะฉะนั้น ในมุมของภาษี การตั้งอัตราภาษีกีดกันจีนโดยตรง เท่ากับเป็นการแหกข้อตกลงกลุ่มต่างๆ ซึ่งรวมทั้ง เกาหลี, ญี่ปุ่น, ออสเตรเลีย, นิวซีแลนด์ และที่กำลังจะเพิ่มในอนาคตอันใกล้
จะมีอีกมุมนึงเปลี่ยนไปอัดภาษีสรรพสามิต หรือเพิ่มอัตราการทุ่มตลาด กีดกันเฉพาะ ตรงนี้ถ้าจะทำก็จำเป็นต้องรอบคอบเป็นอย่างมาก เพราะก็อาจจะทำให้เราถูกคว่ำบาตรจากกลุ่มประเทศที่เราเป็นสมาชิกด้วยได้ หรือถ้าจะออกจากกลุ่ม ก็แทบจะเรียกว่าโดดเดี่ยวตัวเองจากมูลค่าการค้ากว่า 60% ของโลกเลย

ในมุมของการให้สิทธิประโยชน์ทางการลงทุนต่างๆ เราไม่ได้มีเกณฑ์เฉพาะเจาะจงให้ประเทศใดประเทศหนึ่งอยู่แล้ว ซึ่งตรงนี้ก็แบบเดียวกับอัตราภาษี คือทำอะไรที่เป็นการกีดกันอย่างชัดเจน ก็อาจจะกระทบข้อตกลงต่างๆ
ซึ่งตรงนี้ ถ้าผู้ควบคุมกฎหมายต่างๆ เคร่งครัด"ตามกระดาษ"ให้มาก ก็สกรีนได้พอสมควรแล้ว

และสำคัญสุดคือ กลุ่มที่ไม่ได้เป็นการเข้ามา/ลงทุนอย่างถูกกฎหมาย ตรงนี้มาจากทั้งในส่วนของหน่วยงานรัฐ/เจ้าหน้าที่รัฐ ที่ละเลยหรือทุจริตเสียเอง รวมถึงระดับประชาชนทั่วไปที่ออกตัวเป็นนอมินี่ให้ ซึ่งกลุ่มนี้แก้ด้วยระเบียบ/กระดาษไม่ได้ เพราะโดยกระดาษแล้ว ไม่ใช่"จีน"ครับ
ยกตัวอย่างแบบเห็นชัดๆล่าสุด ก็เคส สตง. ซึ่งเจาะลงไปก็ทั้งนอมินี่ไทย และหน่วยงานรัฐ/เจ้าหน้าที่รัฐ เป็นปัญหาอยู่เต็มไปหมด ไม่ว่าจะการก่อสร้างหรือรวมถึงแหล่งวัตถุดิบ ที่"ผลิตในไทย"
หรือแม้แต่จีนเทาที่อยู่เต็มบ้านเต็มเมือง ก็การบกพร่อง/หลับตาให้ของเจ้าหน้าที่รัฐทั้งนั้น

ตรงนี้ทางแก้อาจจะไม่ใช่การออกกฎหมาย/ระเบียบกีดกันอะไร แต่การเคร่งครัดและบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง รวมถึงภาคประชาชนเองที่ไม่ส่งเสริมการสร้างปัญหา ก็น่าจะช่วยได้เยอะแล้วครับ
กลับกัน ต่อให้ออกมาตรการอะไรเข้มข้นขนาดไหน แต่ถ้าสภาพคือเจอแต่นอมินี่ เจอแต่การหลับตาของรัฐ มันแก้อะไรไม่ได้ เพราะมาตรการไม่ได้กระทบต่อนายทุนจีน(ซึ่งโดยกิจการแล้วป็นกิจการไทย)เลยครับ

จะทำแบบนั้น ไปออกจาก Asean ก่อนครับ เพราะเรามีข้อตกลงการค้าเสรีระหว่าง Asean กับจีน พอออกจาก Asean เราก็ทำอะไรได้ตามใจชอบเลย

กว่าจีนเขาจะมาถึงวันนี้พวกเขาเหนื่อยมาเยอะมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก อย่าอิจฉาที่เขารวย เรียนรู้และปรับปรุง เพราะเขาทำผิดก็เยอะ แต่ดูว่าทำอย่างไรให้ดีกว่าเดิม เหนื่อยก็พัก แล้วลุยต่อ

ปล.ฝีมือแรงงานไทยเก่งมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาากนะ แต่ไม่ค่อยละเอียดเรื่องการเงินทำให้ท้อแท้ได้เหมือนกันทำเท่าไหร่ก็ไม่รวย ลองพิจารณาดู

ปล.2 คนแต่ละประเทศเก่งและมีความถนัดที่แตกต่างกัน

ปล.3 มีเรื่องอีกส่วนที่ไม่กล้าพูด เดี๋ยวโดนดิจิตอลฟุตลอง

อินโด กับมาเลย์ไง รู้เรื่องหน้าว่าต้องเกิดเหตุการณ์ ของจีนทะลัก พี่แกแก้กฏหมายดักทางเลย

ยากมาก

อันนี้ความเห็นส่วนตัว

ของบริโภคในไทยตอนนี้ ผู้ประกอบการไทยสั่งของจากจีนเยอะมาก

ถ้ากีดกันขึ้นภาษีใดๆ น่าจะอ่วม

หลักๆ อาจจะต้องเน้นนโยบายส่งเสริม SME ในไทยก่อน

ให้สิทธิต่างๆ

ไทยเรายังงมตีกันอยู่แค่"รถไฟขนผัก"อยู่เลยครับ

เอาจริงๆผมไม่เก็ตกับการตีกันครั้งนั้นนะ แต่ถึงบางอ้อชัดๆตอน Giga Project ของจีนแถลงความสำเร็จในการเชื่อมต่อการค้าทางรางเข้ายุโรปตะวันออกอย่างเป็นทางการ(ก่อนสงครามรัสเซีย)ครับ

โปรเจ็คสมบูรณ์ก็คือการโดดเดี่ยวอเมริกาเลย เพราะออสเตรเลียก็ดึงมาRCEPแล้ว ลาตินก็ได้บราซิลมาในBRICSแล้ว แผนการโคตรยาวและโคตรโหดครับ

สิ่งไหนที่ ปท ผลิตเองได้ต้องขึ้นภาษีเพื่อกีดกัน ทำให้สินค้าในประเทศอยู่ได้ หลักการง่ายๆ แต่คนคุมมันไม่โง่ก็โลภ

ก็ได้ระดับนึง แต่ผลสุดท้ายตามมาคือผู้ประกอบการในประเทศจะไม่พัฒนาตัวเอง ออกไปแข่งในตลาดต่างประเทศก็แพ้ ผู้บริโภคในประเทศก็ใช้ของห่วยๆแพงๆ

คล้ายๆกับสมัยก่อนตอนยังไม่มี 7-11 เข้ามาในซอย ร้านโชห่วย/ อาหารตามสั่ง เน่าๆ ขายแพงๆก็อยู่ได้ เพราะมีร้านเดียวยังไงคนก็ต้องทนกิน พอ 7-11 เข้ามาผู้บริโภคก็หนี
เคสนี้ถ้าอยากจะปกป้องโชห่วย ก็ต้องห้าม 7-11 เข้ามาเปิดในซอย ซึ่งเป็นการทำร้ายผู้บริโภค ก็ต้องชั่งน้ำหนักเอา

แต่ถ้าเปิดหมดเลยก็เจ๊งได้เหมือนกัน สุดท้ายคนในซอยไปเป็นลูกจ้าง 7-11 หมด ไม่มีผู้ประกอบการท้องถิ่นเลย

ถ้าสามารถจำกัดการขายของในแอพ ไม่ให้ขายตรงจากต่างประเทศได้จะดีมากเลย

เอาแค่คิดภาษี สินค้าที่ผลิตซ้ำซ้อนกับในประเทศ ก็ พอ