น่าเบื่อนะบอกเลย ไปเที่ยวกับมนุษย์ราชการรุ่นใหญ่ ยิ่งถ้าเป็นคนไม่ค่อยทำงานอ่ะ

ระบบความคิดนี้เละเทะมาก ในเวลางานไม่เท่าไหร่ ไปเที่ยวแบบนี้ได้เจอนิสัยที่เขาใช้ในชีวิตประจำวันจะยิ่งปวดหัวมาก

ต้องคอยเอาอกเอาใจ

เงินภาษี ประชาชน จะไปเที่ยวก็เงินส่วนตน นัดไปกันวันหยุด เอา


จากเอกชน มาระบบ ราชการ เห็นอะไรหลายๆ อย่าง โครตเหนียว แทบจะไม่ควักเนื้อตัวเอง

ความแตกต่าง

เอกชน บุคลากร หาวัสดุอุปรณ์มาทำงาน ให้งานสะดวกจบไวที่สุด

ราชการ บุคลากร รอ...เบิก ส่วนงานรอได้รอ ไม่ก็ไปบีบลูกจ้างผู้น้อยให้เร่งจบงานให้ได้

ในฐานะที่ทำงานราชการย่อม "เห็นด้วย" อยู่แล้ว

ราชการก็คน แต่กฎหมายไม่ได้มองว่าเป็นคน

เรื่องการพัฒนาองค์กร บังคับให้ทำ แต่ไม่มีงบทำ ต้องเบียดบังมาจากส่วนอื่น ดังนั้น ก็ตั้งงบไปเลย defend ตามระบบไป เพราะงบเราตั้งตาม พรบ. งบประมาณรายจ่ายประจำปีอยู่แล้ว

คิดเหมือนผมเลย ไปแต่ละที นั่งรถเหนื่อยชิบหาย kuอยู่บ้านของku ดีๆแท้ๆ เอาkuไปลำบาก

แต่เรื่องการพัฒนาองค์กร หรือการอมรม/ประชุม เพื่อสร้างเครือข่ายในการทำงาน มันก็สำคัญจริงๆ แหละ

ยกตัวอย่าง การประสานงานระหว่างส่วนราชการ ถ้าไม่รู้จักกันหรือมีเครือข่ายกัน กว่าจะทำหนังสือโต้ตอบกันรู้เรื่องก็เป็นเดือน แต่ถ้ารู้จักกันนี่คุยกัน ทำหนังสือหากัน แปบเดียวรู้เรื่อง

เรื่องการพัฒนาองค์กร OD ในหน่วยงานก็เหมือนกัน พอสนิทกัน ประสานงานกันมันง่าย งานราบรื่น

พวกโครงการ OD นี่แหละ ถูกมองว่า เป็นโครงการไปเที่ยว

อยากไปเที่ยวก็มีแต่พวกแก่ ๆ พวกอายุน้อย ๆ ไม่มีใครอยากไปหรอก เพราะมันไม่สนุก
สถานที่ที่ไปก็ตอบสนองนีดพวกใหญ่ ๆ โต ๆ จะแยกไปเที่ยวก็ไม่ได้ เพราะมากับหน่วยงาน

มันควรมีเลยแหละ จะปีละครั้ง หรือ2-3 ปีครั้งก็ได้
เอาเข้าจริงๆ คนไม่ได้อยากไปเที่ยวแบบนี้หรอก
แต่มันเป็นกลไกการบริหารจัดการคน ไม่งั้นจะหาโอกาสรวมคน
ไปละลายพฤติกรรมยาก การสื่อสารในแบบแนวดิ่ง และแนวทแยง
ก็จะเกิดยาก มีผลต่อการสื่อสารในองค์กร

วันหยุดราชการก็มีค่อนข้างเยอะแล้วนะครับ ตั้งงบแล้วไปใช้ในส่วนวันหยุดเหล่านั้นแทนได้ไหม เหมือนทำงานกับเอกชน ไม่กระทบการทำงานในเวลาราชการด้วย

อย่าว่าแต่ขรก.เลย นกม.ทั้งซ้ายและขวาก็ตัวดีดูงานเที่ยวกันทั้งนั้น ก็สิทธิ์มีก็ใช้สิทธิ์ไป ก็ไม่ผิดด้วยเงินหลวงเราไม่ใช้คนใหม่เข้ามาก็ใช้อยู่ดี จะซักกี่คนที่มีสำนึกละอายใจ ดูงานดูหมีแพนด้างี้ ได้ความรู้มาเพียบ

ได้ดิ คนในนี้ยังสนับสนุนเลย

ขนาดมีลาพักร้อนยังไม่ให้ลาเลย

สิ่งหนึ่งที่อยากจะให้ข้าราชการสำเนียกให้มากๆคือ"เงินทุกบาททุกสตางค์"ที่จะใช้คือภาษีของประชาชนทั้งประเทศครับ เงินเดือน เบี้ยเลี้ยง บำเหน็ด บำนาญ ได้พวกนี้ก็มากพอแล้วครับ เรื่องส่วนตัวก็ควรหัดใช้เงินส่วนตัวเถอะครับ การบริหารจัดการคนคือหลัก Management ที่จะต้องละลายพฤติกรรมคนวัฒนธรรมเดิมๆเช้าชามเย็นชามครับ ไม่งั้นคนรุ่นใหม่เข้าไป ไอ้พวกแก่ๆก็พากันกลืนเข้ากับวัฒนธรรมแย่ๆ ที่คิดแต่จะเอาภาษีไปทำเรื่องส่วนตัวครับ...