เป็นความรู้สึกที่นานๆมาทีครับ ปัจจุบันก็พอใจกับจุดที่ตัวเองอยู่ครับ แต่ไม่รู้ทำไมบางที ก็รู้สึกตัวเองไม่มีความทะเยอะทะยานเท่าคนอื่น

เลยอยากถามเพื่อนๆว่า ความรู้สึกมันประมาณนี้ ที่ก็ เดี๋ยวมีคิดมากบ้าง แต่ถ้าไม่ได้หมกมุ่น ไม่ได้เป็นตลอด มันคือปรกติไหมครับ

ความรู้สึกที่ว่า อืมหากเราพยายามมากกว่า มันก็จะรวยกว่านี้แหละ แต่ มันก็จะเหนื่อยเกินไปนะ หรือ เราเริ่มขี้กียจ (ซึ่ง เราก็ทำงานหนัก บางทีก็ต้องขี้เกียจบ้างไหม?)

หรือว่า ผมอยู่ใน comfort zone เกินไป? ซึ่งก็ใช่ว่านะเป็นเรื่องที่ไม่ดีไหมนะครับ?

อารมณ์เหมือนผู้หญิงจะเป็นเมนส์เลยครับ แต่เดี๋ยวก็หายไปเอง 555+

ไม่ผิด จบปิดมู้

มันก็มีดีที่ท่านรู้สึก content กับชีวิต

ถ้าไม่ได้ลำบากตัวเองไม่ได้ลำบากคนอื่น อยู่ได้แบบแฮปปี้ก็ดีมากแล้วครับ

ความเห็นคือ ก็อยู่ที่ต้องการอะไรในชีวิตอะ

ถ้าต้องการชีวิตร่ำรวย อู้ฟู่ เป็นเศรษฐี รถสปอร์ต คฤหาสน์ แบรนด์เนมทั้งตัว

มีไลฟ์สไตล์หรูหราฟู่ฝ้า มีหมื่นหมดหมื่น มีแสนหมดแสน แบบนี้ก็ผิด

แต่ถ้าต้องการใช้ชีวิตปกติทั่วๆไป ไม่ได้อยากได้อยากมีอะไรมากมาย ก็ไม่ผิด

ถ้าคนรอบตัวเราดูแลตัวเองได้ ที่เรามีเราก็ดูแลตัวเองไหวก็จบครับง่ายๆ

แต่บางที คนรอบตัวเราก็เป็นสายรอให้พร้อมก็ไม่ได้มีสักทีแล้วก็มียับๆ

แล้วก็มาขอให้เราแบกโดยไม่ดูสภาพเราเลยว่าเรามีครบยังแต่ถ้ามุงไม่แบก

มุงเป็นคนhereนะอิหยังวะตรรกะอย่างพังหัวจะปวดแทนที่จะโทษตัวเองว่า

มีเมื่อไม่พร้อมเองสลัด สมอง กรรมเวรของครอบครัวและลูกเค้าชิพหาย

คุณมีความสุขไหมล่ะ
ถ้าจ่ายเรื่องพื้นฐานได้หมดแล้ว
บ้าน ข้าว ค่ารักษาพยาบาล อื่นๆ

คุณใช้ชีวิตแบบนี้ไปเถอะ
สบายๆ ไม่ต้องคิดไรมาก
ชีวิตคนเราเกิดมาก็เท่านี้แหละ มีความสุขพอ

ไม่ผิด ถ้าไม่ถ่วงคนอื่น ไม่เป็นภาระคนอื่น ทำหน้าที่ตัวเองเต็มที่ แค่ไม่ได้อยากได้ อยากมี อยากเป็น ผมว่าดีด้วยซ้ำ

สำหรับผม ไม่ผิดฮะ ถ้าชีวิตยังปกติดี มีความสุข ไม่เดือดร้อนตัวเองและนอื่น อยากใช้ชีวิตยังไงห็แล้วแต่เลยฮะ ไม่มีผิดไม่มีถูก

บางคน ทะเยอทะยาน มีเป้ามีสิ่งที่ต้องไปให้ถึง กระตือรืนร้นอยากพัฒนา ก็ไม่ผิด

บางคนใช้ชีวิตสบายๆ ชิลๆ ไม่ดิ้นรนออกจากพื้นที่ปลอดภัย อยากเติบเติบในสภาพแวดล้อมสบายๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดพาตัวเองไปตกต่ำ ก็ไม่ผิด

คำถามเดียวกับผมเลย คือผมชอบแก็งค์เซียนหรั่ง ชอบจักรวาลไทบ้านใครดูจะเข้าใจคำถามผม
แล้วแฟนผมเนี่ยคนอีสานพอเห็นผมชอบก็สงสัยในตัวผมว่าชอบอะไรพวกนี้ พวกนี้คือคนไม่ทำการทำงานไม่อยากรวย
ไม่สนใจว่าโลกจะเป็นอย่างไรอยู่ไปวันๆ หากินไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้เด็กที่โตมาก็ยังมีอยู่เพราะสภาพสังคมเป็นแบบนั้น
ส่วนคนที่ทะเยอะทะยานก็จะตั้งใจเรียนอยากมีอนาคตดีๆ คนบ้านไม่มีเงินก็เข้าไปใช้แรงงานในกรุงเทพ

แต่พวกไทบ้านเนี่ยที่ไฮโซอย่างดีเจภูมิไปสัมผัสยังหลงรัก ทำไมพวกเขากลับดูเฉยๆกับชีวิตไปในทางมีความสุขด้วยซ้ำ
ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยทั้งๆอดๆอยากๆด้วยซ้ำ หรือชีวิตคนเราต้องการแค่นี้จริงๆ

ปล.ที่ผมพูดถึงนี่คือผู้คนจริงๆนะไม่ใช่พวกเซียนหรั่งอันนี้เขามาถ่ายเอาคอนเท้นจนดังระดับประเทศไปแล้ว

พอเพียง นี่นา

ไม่มีหนี้รถ หนี้กยศ. ก็พอแล้วสำหรับผม เผื่อวันดีคืนดีโดนเลย์ออฟจะได้ไม่เครียดมาก

ไม่ผิดครับ แต่ถ้ามีโอกาส อยากให้หาจุดมุ่งหมายในการทำให้มีความทะเยอทะยาน มีเป้าหมายในชีวิตดีกว่า

การพยายามทำให้ชีวิตดีขึ้น มันช่วยเปิดโอกาส สร้างประสบการณ์ใหม่ๆ ที่เราอาจจะไม่มีวันได้ฝันมาก่อนในชีวิต

ไม่ผิด

จะผิดก็คือยาก step up ไปมากกว่านี้ แต่ทำตัวไม่ทะเยอทยาน (หมายถึงผิดกับตัวเองนะ ไม่ใช่ผิดต่อสังคมอะไรร้ายแรง )

แต่ถ้าพอใจ ณ จุดจุดนี้แล้ว ผมว่าคุณโชคดีมากเลยนะ เพราะมีหลายคนที่เป็นแบบที่บอกไป แล้วชีวิตไม่มีความสุข

ไม่ผิด ถ้าความพอเพียงของคุณไม่ได้อยู่บนความลำบากของคนอื่น

ยกตัวอย่างน้องผมคนนึง เงินเดือนหมื่นต้นๆ บ้าน/รถก็ยังต้องผ่อน แถมลูก 2 คนก็ต้องมีค่าเทอม ค่าใช้จ่ายจิปาถะอยู่ทุกเดือน แต่ตัวเองพอใจกับเงินเดือนและงานประจำที่เดียว เงินเดือนอย่าว่าเดือนชนเดือนเลย ออกปุ๊ปใช้หนี้ก็หมดละ ถามว่าทำไมรู้ ก็ผมนี่แหละเจ้าหนี้มัน ปล่อยให้มันยืมฟรีๆเดือนนึงหลายพัน พอแนะนำว่าไปหางานเสริมไหมถ้าจะภาระเยอะขนาดนี้ มันตอบกลับมาแค่ว่า ผมพอใจกับชีวิตตอนนี้แล้วพี่ ถ้าผมไปทำงาน ผมจะมีเวลาอยู่กับลูกน้อยลง บลาๆ ผมได้แค่ส่ายหน้า ไม่ติดว่าเป็นน้อง เป็นหลาน เลิกช่วยเหลือไปนานละ

อีกเคสนึง ลูกน้องผมเอง ทำงานไปวันๆ ไม่มีความแอคทีพ ไม่พยายามทะเยอทะยาน ใช่แหละ เค้าอาจจะไม่มีภาระต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ หรือ ต้องส่งเสียเลี้ยงดูใคร เค้าสามารถพึงพอใจกับแค่หน้าที่และเงินที่เหมาะสมกับความรับผิดชอบของเขาได้ แต่วันนึงพอทีมมันขยายตัวขึ้น เขากลายเป็นตัวถ่วงของทีม ในขณะที่ทุกคนในทีมพยายาม Active ตัวเอง ผลักดันทีมและบริษัทไปข้างหน้า มันมีคนเฉื่อยชาคนนึงที่อ้างว่า ผมพอใจกับตรงนี้แล้วถ่วงอยู่ สุดท้ายก็ต้องตัดสินใจเชิญออกให้เค้าไปพอใจกับบริษัทใหม่แทน

แต่จะบอกว่าทะเยอทะยานเกินไปก็เหนื่อย ใช้ชีวิตที่ตัวเองพอใจ เงินพอใช้ไม่เดือดร้อนใคร แค่นี้ก็พอแล้วครับ

อุ้ย เขามองขึ้นมาน่าจะภูมิใจครับ

มันอยู่ที่ว่าใครถามครับ
1.แม่บอกให้ลูกทะเยอทะยานหน่อย เพราะมันนอนอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปไหน
2.เพื่อนบอกขยันซ้อมหน่อย เดี๋ยวก็ได้เป็นตัวจริง เดี๋ยวก็ได้เล่น
3.พี่บอกให้น้องขยันเรียนหน่อยเดี๋ยวก็ได้เรียนที่ดีแบบพี่
4.น้องบอกให้พี่ ฮึดหน่อย เดี๋ยวก็หาย
5.หัวหน้าบอกให้มีแพสชั่นในการทำงาน เดี๋ยวผู้ใหญ่จะเห็นฝีมือ เดี๋ยวก็โต
6.ลูกพี่บอกให้ขยันๆ เดี๋ยวมรึงก็ได้เป็นลูกพี่แทนตู
7.เมียบอกให้ขยัน เดี๋ยวเราสบาย
8.จิตใต้สำนึกเรา มาคะกะโหลกถามตัวเองว่า จะเอาแค่นี้จริงๆเหรอ


......อยู่ที่ว่าคุณเป็นใคร และใครคือคุณ