ขอแยกเป็นข้อๆ

- ผู้ป่วยเป็นรุ่นพี่ที่ผมเคารพช่วยเหลือผมหลายอย่าง อดีตระดับ AVP สมัยผมเริ่มงานที่แรกแกเป็นคนแรกที่เสนอค้ำเข้าเฟิมที่นึง
- ออกจากงานมารักษาตัว ไม่รู้โรคอะไร ตอนนี้อายุ 50ต้นๆเอง (ไปสืบจากพี่ๆที่ทำงานเก่าแกมา)

เข้าเรื่องเลย
- ผมไปเจอแกโดยบังเอิญล่าสุด สภาพโกนหัว สีหน้าหมองๆ แต่ยังออกกำลังกายหนักๆได้

ปัญหา
- ผมตอนเจอแกสภาพนั้น สีหน้าผมคงออกเยอะมาก จากยิ้มทักทายเริ่มแรก สีหน้าแกเริ่มออกละว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม
- ผมกลับมาจะเล่นเครื่องใกล้แกอีกทีแกหายไปละครับ

คำถาม
1. ผมควรถามไหม ว่าป่วยเป็นอะไร ทำไมถึงออก
2. ทำยังไงให้รักษาอาการไม่ให้ออกทางสีหน้า

ปล. สภาพน่าห่วง+ต่างจากเดิมมากๆ ทั้งๆที่เคยดูแลญาติติดเตียง ยังสภาพภายนอกไม่ขนาดนี้เลย

ทำตัวปกติครับ ไม่ต้องไปมองเค้าบ่อย เค้าแค่ป่วยไม่ใช่ตัวประหลาด

ขอบคุณครับ

สำหรับผมนะ เวลาเจอคนป่วย คนที่ผมอาจจะเคยได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเขา คนคนที่ผ่านเรื่องร้ายๆมา ก็ทำตัวปกติแหละครับ เคยหวัดดียังไงก้ทำแบบนั้น เล่นกีฬาด้วยกันก็เล่นปกติ ไม่ได้ออมมืออะไร การที่ทำให้เขาให้ชีวิตแบบปกติผมว่าคือสิ่งที่สำคัญที่สุด จะทำให้เขารู้สึกอบอุ่นและไม่เหงา อย่าพยายามทำอะไรที่พิเศษเกินไป ถ้าเขาอยากพูดหรือระบาย เดี๋ยวเขาก็จะมาเลียบๆเคียงๆเอง

อย่าไปเศร้าแทนเขา คนที่ป่วยคือเขาไม่ใช่เรา เขาจะรู้สึกว่าตัวเขาทำให้เราเดือดร้อนหรือคิดมาก

ทำตัววางตัวปกติ คุยทั่วไปเลยครับ เรื่องสุขภาพถ้าเขาอยากเล่า เดี่ยวเล่าเอง

คุณมีแค่Emphatyก็พอ //ไม่ต้อง sympathy (ความสงสาร) ของแบบนี้มันอยู่ที่มุมมอง ภายในกับภายนอกมันจะสอดคล้องกันเอง การแสดงออกสีหน้าของท่าน

ส่วนใหญ่คนป่วยหนัก เขาก็ไม่อยากให้เรามามองว่าเขาอ่อนแอหรอกครับ ยิ่งคนเคยแข็งแรงมาก่อน

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ

คิดซะว่าเขาไม่ป่วย เป็นคนปกติครับ ทำเหมือนที่เคยทำกับแก ถ้าแกเอ่ยปากบอกเราเรื่องป่วยเองหรือ แสดงอาการป่วยหนักๆให้เราเห็น ก็ค่อยถามอาการ ถ้าเขาไม่พูดอะไร แสดงว่าเขาไม่อยากพูด เราก็ไม่ควรถาม