เพราะศาสนาเกิดมาด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อปกครองกลุ่มสังคมเล็กๆ มันแทบจะเป็นกฏหมายในรัฐโบราณ

เพราะงั้น ถ้าคุณเป็นชนชั้นปกครองเมืองที่มีประชากร1หมื่น แต่แล้ว ศาสนาเจ้ากรรมดันบอกว่าตายไปจะพบพระเจ้า
ตายไปเพื่อดับทุกข์ คุณเลยต้องใส่ข้อห้ามว่ามืงต้องห้ามตายเอง ตายเองถือเป็นบาป อดเจอพระเจ้า

เหตุผลคือ ถ้าพวกคลั่งศาสนาแม่งพากันไปทางตายเองกันหมด ไอ้ชนชั้นปกครองงานจะเข้าเอง
ที่คิดขึ้นมาจะไม่มีแรงงาน จะไม่ได้ภาษี จะไม่มีทหารป้องกันรัฐ

ส่วนตัวผมคิดแบบนี้ ด้วยความเชื่อว่าทุกศาสนาคนเขียนขึ้นมาเองทั้งนั้น อุปโลกขึ้นมา2พันปีก่อนเพื่อให้คนอยู่ในระเบียบ

ทำให้ประเทศขาดแรงงาน

มันอยู่ที่ จิตดวงเดียว ของเรานี่แหล่ะ

จะดี ไม่ดี ที่เราคิด เราทำ ถูกบันทึกไว้ในจิต

เมื่อจิตเจอ เรื่องปัญหา ก็คิดว่า ตายง่ายสุด

มันก็โดนบันทึกไว้แบบนั้นไปตลอด แทนที่จะเกิด

มาพัฒนาจิตให้ดีขึ้น ดันเจอ loop นี้เข้าไป (เลยบอกว่ามันบาปสั้นๆ)

หาทางออกยาก จนมันถึงถึงที่สุดแล้ว

ก็ค่อยๆ ปรับเองในทางที่ดีขึ้นเอง

จะชั่ว ดี สุข ทุกข์ คนอื่นบอกไม่รู้หรอก

นอกจากเราเจอด้วยตัวเอง...

เป็นกติกาของตี้ครับ

ถึงกับต้องล็อคอินมาตอบ
ในทางพุทธ คือการที่มีบุคคลหนึ่งมีความทุกข์หนักทางกายหรือทางใจ
แล้วต้องการจบชีวิต นั่นคือจิตจะมีความเศร้าหมอง เป็นอกุศล
เขาย่อมคิดอกุศลอยู่เกือบตลอดเวลา จิตก็เป็นอกุศลตามไปด้วย
เมื่อเขาตายจิตย่อมตกในห้วงอกุศลทำให้ไปเกิดเป็นเปรต(ผี) สัตว์นรกหรือเดรัจฉาน อย่างใดอย่างนึง

นั้นจึงเป็นเหตุให้มีคนพบผีที่ฆ่าตัวตาย ซ้ำๆ หรือวนเวียนอยู่กับการฆ่าตัวตาย
มันอาจแปลกสำหรับผู้ไม่รู้
แต่คนที่ศึกษาหรือฝึกเรื่องจิตจะเข้าใจดีว่า ว่าจิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้
จิตที่ไม่ฝึกย่อมถูกอกุศลครอบงำได้ง่าย ครับ

เราอาจจะไม่รู้เรื่องโลกหน้า หรือหลังความตาย แต่เอาผลจากปัจจุบันพอ


สมมติ มีคนโรคจิตไล่ฆ่า ข่มขน หลายๆคน ทำร้ายหลายชีวิต แต่พอทำจนหนำใจ ก็ฆ่าตัวตาย จบ จากกัน

หรือพวกบ้าสงครามสั่งฆ่าประชาชน เป็นล้านๆคน พอจบ ฆ่าตัวตาย จบ จากกัน


มันดูง่ายเกินไป ถ้าสมมติไม่มีเรื่องบาปจากตรงนี้ โลกเราอาจจะโหดร้ายกว่าเดิม

เพราะมันอยู่นอกเหนือกฎหมายไปแล้ว ทำเลวแค่ไหน ก็ฆ่าตัวตาย จบ