บางสมรภูมิมันตายเจ็บชัวๆ นะครับ คือส่งไปตาย 70-80% แต่คนยังไป รอดกับมาได้ ก็ให้เขาเถอะสิ่งที่เขาควรได้ ต่อให้ตาย ลูกเมียเขาก็ต้องดูแล แต่จะแบบสุดโต่งบอกให้ทุกคนต้องฟรีให้เขามันก็เกินไป

น้องสัญญาบัตรล่าสุดที่โดนคือ เตรียมทหาร รุ่น 60 และ จปร รุ่น 71 ซึ่งน้องพึ่งจบได้แค่ 1 ปีครึ่งยังไม่ถึง 2 ปีเลย

หลังๆมาแนวคิดเชื่อมโยงแบบไม่สมประกอบมีบ่อยจัง ยกตัวอย่างที่มันแทบจะคนละเคสกันเลยมาเปรียบเทียบได้ยังไงอะ จุดสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่เขาขาขาดไม่ขาด สำคัญคือ “เขาไปรบ” เป็นการเสียสละเพื่อส่วนรวม จะไปเทียบกับคนที่เกิดอุบัติเหตุเพราะงาน ที่เป็นการกระทำเพื่อเลี้ยงชีพตัวเองได้ยังไง

ร่างกายก็หนักแล้ว อย่าลืมดูถึงสภาพจิตใจด้วยนะครับ ช่วงนี้มีคนห้อมล้อม มีแสงส่อง แล้วพอเวลาผ่านไปล่ะ ตอนอยู่คนเดียว ตอนเห็นคนอื่นได้ใช้ชีวิตปกติ มีจิตตกกันบ้างแหละ ควรต้องดูแลเยียวยาให้ดีเลย คนไทยลืมง่ายจะตาย

ผมให้ไม่เกินสามเดือน เดี๋ยวคนก็ลืมกันหมดเเล้ว

ใครอยากให้ก็ให้ ใครไม่มีก็ทำตามเห็นสมควร แต่ไม่ต้องบังคับกัน

ไม่นะ ผมว่านี่เป็นแนวทางที่ พรรค ปชน นำเสนอด้วยซ้ำ คือการจูงใจให้คนอยากเป็นทหาร ไม่ใช่ การบังคับมาเป็น ถ้าบาดเจ็บแล้วไม่มีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น หรืออาชีพอื่น ใครจะมาทะลึ่งอยากเป็น แล้วจะยกเลิกเกณฑ์ทหารได้เมื่อไหร่