เผื่อใครทำอยู่ หรือคนรู้จักทำอยู่
มันโอเคมั้ย ถ้ามองด้วยสายตาคนนอก ก็ดูน่าแฮปปี้อยู่นะ
ได้กิน ได้เที่ยวที่ต่างๆ ทำงานไปด้วย ได้เงินด้วย (ไม่รู้เรต)
ถ้าเป็นคนโสด นี่ยิ่งสบาย ไม่ต้องยึดติดกับบ้าน

ถ้าหาลูกค้าได้ก็โอเคหมดอ่ะ เบอร์เล็กก็คลิป 5000-10000
ตปท ก็ 50000 เบอร์ใหญ่เริ่มต้นที่แสนนึง

ถ้าไปถึงจุดได้รีวิว แล้วมีคนจ้างจริงๆ

ก็คงมีความสุขฮะ ได้เที่ยว ได้กิน ได้ท่องโลก

แต่ก็ต้องแลกกับ ความคาดหวัง เยอะมากที่ไปตามแล้ว
ไม่เหมือนที่อ่านรีวิว ด่าร้านไม่พอ มาด่าคนรีวิวด้วว

อยู่ที่ว่า จะโต้ตอบและแก้ไขยังไง

โดยรวมผมว่า สนุก สุขมากกว่าทุกข์แน่นอนครับ

โอเคสิครับ ไปเที่ยวฟรีหมดทั้งค่าเดินทาง ที่พัก ค่ากิน แถมได้เงินอีก แต่ปัญหามันอยู่ที่มีคนจ้างไหมนั้นละสำคัญ

กว่าจะไปถึงจุดที่สบาย มีคนติดตามเยอะๆ สปอนเข้า ผมว่าก็ลากเลือดอยู่นะครับ

คิด ถ่าย ตัด

ถ้าแบบรับรีวิวเลยอะ แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน แต่สำหรับผมนะ

ในฐานะตัดต่อ การที่ไปเที่ยวแล้วต้องมานั่งคิดงาน ตัดต่อ ถ่ายยังไงให้สวย

ผมว่ามันไม่สนุกอะ ถ้าแบบ แบกเป้เกอร์ อะ อันนี้ผมว่าเรียลๆ ไม่ต้องคิดไรเยอะ

ไม่ได้รับรีวิว แต่ได้เงินจากยูทูป การตัดต่อไม่ได้ยากเลย แถมไปเที่ยวตามใจตัวเอง

ถ้าคนชอบเที่ยวจริงๆผมว่าไม่โอเคหรอก ต้องมาถ่ายนั่น หาโลแกชั่น คือคุณไม่ได้ไปเที่ยวไง คุณไปทำงาน ผมว่าไม่มีเวลาเอ็นจอยหรอก แล้วถ้าคุณเป็นคนที่ชอบเที่ยวแล้วไปถึงจุดที่เที่ยวนั้น แต่คุณไม่ได้เที่ยว ไม่ได้ดื่มด่ำกับมัน ผมว่ากับกลายเป็นเครียดซะอีก อย่างผมคนนึงที่ชอบเดินป่า ผมก็อยากดื่มด่ำสิ่งรอบตัวจริงๆ ผมเลยไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไหร่ รูปถ่ายมันสวยไม่เท่ามองด้วยตาเปล่า หรือผมถ่ายรูปไม่สวยก็ไม่รู้

ผมเป็นช่างภาพ รับงานพาท่องเที่ยวด้วยครับ เอาจริงช่วงแรกที่ไป สนุกดีแหล่ะ

แต่ถ้ามันติดกันเยอะ ๆ บอกตามตรงคือโครตเหนื่อยเลย สูบพลังชีวิตมหาศาล

เคยมีช่วงนึง รับงานติดกัน 23 วัน ทั้งงานแต่ง รับปริญญา ท่องเที่ยว รายได้เยอะจริงครับ แต่เหนื่อยแบบโครต ๆ

ผมอยู่ภาคเหนือ เดินทางข้ามจังหวัดทุกวัน แต่ละที่ไม่ใช่ห่างแค่ 100 โล บางทีตอนเย็นอยู่อ่างขาง กลางคืนไปนอนบ้านจ่าโบ่นู้น

ถ้างานรีวิวสถานที่นะ ไม่ได้ชิวอย่างที่คิด ต้องคิดก่อนว่าจะถ่ายอะไร เน้นอะไร ทำไงให้น่าสนใจ

ไม่ใช่เดิน ๆ ไปดูแล้วบรรยายบอกว่า "ดูนะครับ นี่สวยมาก บรรยากาศสุดยอดยิ่งกว่าในหนังอีก"ไรงี้

เคยรับงานพาลูกค้าไปแม่ฮ่องสอน 4-5 วัน แล้วพาอีกกลุ่มไปเที่ยวเชียงรายต่ออีก 3 วัน แล้วต่อด้วยเชียงใหม่อีก 2 วัน โครตเหนื่อยเลยครับ

ถ้ามีงานตลอดมันก็โอเคอะครับ แต่ถ้าไม่มีนี่ก็ไม่รู้จะเอาที่ไหนกินเหมือนกันนะ รายได้คือหายไปเลยเป็นศุนย์ ถ้าทำเป็นงานอดิเรกก็ไม่ค่อยต่อเนื่องอีก เพราะหลักๆคงต้องทำงานประจำ

มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกครับ เชื่อผมดิ ความเป็นมืออาชีพ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม มันมักจะมี element อะไรบางอย่างที่เหนือกว่าที่คนภายนอกจะมองไม่เห็นเสมออ่ะ



ไอพวกการทำการบ้าน การไปถ่ายทำ การขนทีม ขนอุปกรณ์อะไรไปพวกนี้ มันก็ไม่ใช่ว่าง่ายหรอกครับ


แต่ถ้าคนๆนั้น เอ็นจอยมากๆกับสิ่งพวกนี้ ไม่ว่าจะเป็นทั้งการเตรียมตัว เตรียมคอนเท้นท์ การหาจุดเด่น และการแสดงออกมาให้สวยแล้วล่ะก็ คงจะชอบแหละ


ต้องบอกว่า บางที่ บางแห่ง ไม่ได้เหมาะกับคนเที่ยวเท่าไหร่ และไม่ใช่ทุกคนจะชอบเที่ยวทุกแบบ บางอย่างที่ไม่ได้ชอบก็ต้องแสดงออกมาให้น่าสนใจได้ มันก็ไม่ใช่ว่าง่ายหรอกครับ แต่ถามว่าสุขมากกว่าทุกข์มั้ย ก็คงจะพูดแบบนั้นได้เหมือนกัน เพราะถ้างานเข้าเป็นประจำ มันก็ได้ผจญภัยเรื่อยๆ และถ้าชอบเปิดโลกใหม่ๆ มันก็ไม่ค่อยจะมีอะไรเสีย นอกจากพลังกาย


จากใจสายเที่ยวแบบใช้ชีวิตที่สถานที่นั้นๆเลย การขนของ เตรียมรีวิว เป็นอะไรที่นรกและเครียดมากๆครับ หลังๆมาปล่อยวางเรื่องรีวิวอาหารไป ปล่อยตัวตามสบายมากขึ้น สบายใจขึ้นเยอะครับ

กับบางคนที่ได้ทำอาชีพที่ชอบแถมได้เงินดีด้วย

สุขแน่นอน แต่ก็ต้องเก็บเงินด้วย อาชีพอิสระมันขึ้นลงได้ง่ายนะผมว่า มันพร้อมมีคนอื่นๆเข้ามาแย่งตลอด