ตอนนี้คือ เรา รบ ที่แนวชายแดน
บนพื้นที่พิพาท เน้นป้องกัน

เขมรมันก็เสริมกำลังเข้ามาสับเปลี่ยนตลอด
หน่วยนี้ละลาย หน่วยใหม่ก็เข้ามาตลอด


เท่าที่ดู มันรบแบบ สงครามเขมร เก่าๆ
คือตายเท่าไห่รไม่ว่าขอแค่ได้พื้นที่


รบแบบนี้ ดูยังไงก็ยืดเยื้อ

ถ้าจะให้มันยอมหมอบ ราบคาบ
ต้องทำไงมันถึงจะยอม

ชวนลาว เวียด เข้าร่วม

ทำลายศักยภาพทางทหาร

เก็บวุ้นเส้น+ลูก

ยากมาก หลายๆคนแค่คิดว่าสอยตระกูลฮุนก็จบ แต่มันไม่ใช่เลย

ความเกลียดไทย-เขมรมันฝังรากลึกมานานแล้ว

ต้องยึดทั้งประเทศอ่ะงั้น แต่ก็จะกลายเป็นสงครามกองโจรไม่รู้จบอีก

เอาให้ยับ จนหมดศักยภาพในการรบได้อีก + กำจัดผู้นำ แต่ปัญหาคือไทยต้องสนับสนุนการตั้งรบ.ใหม่ของกำพูชา แต่นั่นหมายถึงเราปฏิบัติการบนดินแดนเขมรเต็มรูปแบบ และแทรกแซงอย่างเปิดเผย ไม่ใช่ทำไม่ได้แต่วิธีนี้มันหมดแน่นอน

คลื่นมนุษย์ส่งมาเรื่อยๆ นี่็เหนื่อยเหมือนกัน เปลืองเงิน

น่าจะสู้กันระยะยาว รบไปเรื่อยๆปิดการค้าทุกอย่าง

น่าสนใจ แต่มันยากมาก คือเขมรต้องเปิดศึกก่อนเองอ่ะ พวกนั้นถึงมีความชอบทำในการแจม

ปัญหาคือในเขมร กลุ่มผู้นำที่โปรไทยมันแทบไม่มีเลย ล้มไปก็เหลือแต่พวกโปรจีน โปรเวียดนาม ซึ่งก็เกลียดเราอยู่ดี

ละลายทัพผ่านคืนนี้ก่อน

ไม่จบเขมรน่าจะหมดปนะเทศ

รบตรงๆ ยังไงก็ไม่ทางชนะ เทรนโลกสมัยใหม่ แทบทุกสงครามระหว่างประเทศแพ้ชนะที่การรบทางอ้อม

รบทางการทูต รบทางการต่างประเทศ รบทางการสื่อสาร รบทางการเศรษฐกิจ ฯลฯ พูดง่ายๆ ก็คือ "บีบ"

ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ก็ตาม แต่ความจริงที่ต้องพูดกันตรงๆ ก็คือ การสะสมอาวุธยุทธโธปกรณ์หรือกำลังพล

หรือแม้แต่การเข่นฆ่าสังเวยศพกันในสนามรบ เป็นเพียงแค่ "การเพิ่ม/สร้างแต้มต่อในการเจรจา" เท่านั้น

ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของผู้นำว่าจะเก่งกาจพอที่จะบีบให้เค้าจนมุมและได้ชนะศึกทางอ้อมข้างต้นมั้ย

สงครามจริงๆ มันอ้างความชอบธรรมได้ ระเบิดบ้านร้าง 2-3 หลังในลาว ในเวียด ละอ้างเขมรยิง

regime change

แบบหมดจดจริงๆอะยาก หยุดรอบนี้เดี๋ยวก็มาอีกจนกว่าจะเปลี่ยนผู้นำได้หรือแช่งให้วุ้นเส้นไปนรกไวๆเหลือแค่ลูกมันอาจจะไม่กล้าแบบนี้

เชื่อมั้ย ทุกๆ คำตอบที่รุนแรงขึ้น จะลดทอนความเป็นมนุษย์ให้เราเหลือน้อยลง...