ท่านที่อ่านอยู่ หรือ จบแล้ว อ่านเวอร์ชั่นไหนกัน

อ่านแล้ว นำมาปรับใช้ ในการดูคน ใช้คน ได้มั้ย

หรืออ่านเพื่อความเพลิดเพลินเฉยๆ

ไม่อ่านดูแต่ซีรีย์ เวอร์ชั่น 1994 กับ 2010

1. ดูคนจากการวางแผนและคิดล่วงหน้า (Strategic Thinking)
ขงเบ้ง: วางแผนอย่างรอบคอบ เห็นการณ์ล่วงหน้า เช่น การใช้แผน “ยืมลูกธนูด้วยหญ้าเปียก” หรือการ “ศึกเชือกเส้นเดียว” สะท้อนถึงความเฉียบคมในการวางกลยุทธ์
คนที่คิดเป็น คิดลึก มักมองการณ์ไกล ไม่หวังผลระยะสั้นอย่างเดียว

️ 2. ดูคนจากคำพูด (Speech reveals character)
โจโฉ: ใช้คำพูดเป็นอาวุธ ชวนคนมาอยู่ด้วย ล่อใจด้วยตำแหน่ง ชื่อเสียง
คนที่พูดดี อาจไม่ได้จริงใจเสมอ ต้องดูการกระทำประกอบ

เล่าปี่: พูดอ่อนน้อม สุภาพ เรียกความเชื่อถือ แม้ไม่มีอำนาจมากก็มีคนพร้อมตายแทน
คำพูดสะท้อนจิตใจ และนิสัยที่แท้จริงได้ โดยเฉพาะเวลายากลำบาก

3. ดูคนจากการตัดสินใจในยามคับขัน (True self in adversity)
เตียวหุย: ใจร้อน ขาดการยับยั้งชั่งใจ ถูกลอบฆ่าเพราะความประมาท
ยามวิกฤต คนที่มีวุฒิภาวะจะตัดสินใจได้แม่นยำ

ลกซุน: เป็นแม่ทัพหนุ่มที่ยังไม่มีชื่อเสียง แต่ใช้ไฟเผากองทัพเล่าก๋องที่ยึดอู่
โอกาสเปิดเผยศักยภาพของคน บางคนจะเปล่งประกายเมื่อถึงเวลา


4. ดูคนจากเบื้องหลัง ไม่ใช่ภาพลักษณ์
โจโฉ: ภายนอกดูเป็นนักปกครองเด็ดขาด แต่หลายครั้งใช้อุบายโหดเหี้ยม
อย่าดูคนเพียงจากสิ่งที่แสดงออก แต่ให้สังเกตการกระทำในระยะยาว

ซุนกวน: คนหนุ่มที่อ่อนประสบการณ์ แต่รู้จักฟังผู้อื่น รักษาประเทศไว้ได้
ผู้นำที่ดีไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่าง แต่ต้องรู้ว่าใครควรถามและควรฟังใคร


คำพูด สะท้อนความคิดเบื้องลึก
การกระทำ สื่อถึงนิสัยและจิตใจแท้จริง
การตัดสินใจ เห็นความกล้า หรือความรอบคอบ
ความสัมพันธ์กับคนอื่น บอกถึงความสามารถในการบริหารคน
ปฏิกิริยาเมื่อเจอปัญหา เปิดเผยแก่นแท้ของตัวตน


อ่านจากห้องสมุดโรงเรียน และดูซีรีย์ผสม ไม่แน่ใจหนังสือเวอร์ชั่นใครแปล นานมากละ

อ่านเวอร์ชั่นพระยาพระคลัง
ดูหนังเวอร์ชั่น 1994 กับ 2010 (ดูหลายรอบเลย)

อย่าไปคาดหวังว่าอ่าหรือดูหนังนแล้วจะต้องวางแผนเก่งเป็นนักกลยุทธ์หรือคิดการใหญ่ อ่านเอาบันเทิงดีกว่า
เพราะเรื่องเหล่านี้อ่านหรือดูหนังไปแล้วมันจะเข้าไปอยู่ใ Subconcious เราเอง

สิ่งที่ผมได้มามากที่สุดจากสามก๊กคือจุดสุดท้ายในชีวิตของแต่ละคนมันต่างกันยังไง

อ่านฉบับเจ้าพระยาพระคลังนั่นแหละ ควรอ่านมากที่สุด
เพราะไม่ถูกวิเคราะห์ ทำให้เราใช้ความคิดตัวเองได้เต็มที่
แต่เขาไม่วิเคราะห์คนกันหรอกเพราะมันคือนิยาย
การวิเคราะห์คนจากนิยาย ใช้แค่คุยเล่น

ส่วนในแง่การสอนคน มันสอนในเชิงว่าบุคลิคของคนมีแบบไหนบ้าง
ผ่านตัวละครในเรื่อง

เวอร์ชั่นเล่นเกมมุโซ เพลย์ 2 ครับ

จบจริงๆ ก็ฉบับพระยาพระคลังรอบเดียว ยาขอบก็มีที่บ้านนานละของพี่แต่ไม่เคยอ่าน นอกนั้นก็หาซึมซับไปเรื่อยตามสื่ออื่นเช่นหนัง เกม การ์ตูน

ผมทั้งอ่านทั้งดู ส่วนตัวว่าได้ทุกเวอชั่นแล้วแต่ชอบเลย เพราะเหตุการณ์สำคัญๆมีครบหมดถ้าเน้นแค่เอามาปรับใช้อะนะ แต่แนะนำ1994เพลินๆ

สามก๊กเหมือนเป็นการเอาชีวิตจริงมาทำเป็นบทละครครับ ดังนั้นจะมีความสมจริงในระดับหนึ่ง
เป็นวรรณกรรมที่รวบรวมตัวละครที่มีอุปนิสัยหลากหลายแต่พบได้อยู่เสมอๆในทุกช่วงเวลา
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคสมัยเราก็จะเห็นคนที่มีความทะเยอทะยาน บางคนมีความมุทะลุ บางคนคิดน้อยไม่รอบคอบ บางคนเจ้าเล่ห์รอเข้ากับฝ่ายชนะอย่างเดียวเพื่อผลประโยชน์ เป็นต้น

การมองคนรอบตัวผ่านมุมมองสามก๊ก จะช่วยให้เราวิเคราะห์เหตุผลและคาดการณ์การกระทำของคนรอบตัวเราได้ครับ เช่นเรารู้ว่าคนๆนี้ อุปนิสัยเหมือนโจโฉ สิ่งที่เราควรกระทำคือการดีลด้วยความจริงใจและใช้ผลประโยชน์เป็นหลัก ไม่ต้องอ้อมค้อมแต่ก็ต้องระวังว่าจะโดนหักหลัง เป็นต้น

สำหรับสามก๊ก คือ วรรณกรรมที่อิงประวัติศาสตร์

ลองนึกภาพว่า ไทยเสียกรุงศรี เมื่อช่วงประมาณนี้ๆ แล้วก็มีคนมากอบกู้
แต่รายละเอียดด้านใน ใครพูดอะไรยังไง เพราะเหตุผลอะไร ตรงนี้ เปิดให้ใส่รายละเอียด และตีความได้
แต่ไม่ว่าอย่างไร มันจะยังไม่เปลี่ยนแปลงเหตุการณ์หลัก ว่าใครแพ้ ใครชนะ และเกิดขึ้นเมื่อประมาณไหน

ทีนี้ ถ้าจะเริ่มต้นอ่านจริงจังๆ แนะนำให้อ่านของยาขอบก่อน
เพราะว่า เค้าจะเน้นตีความ เน้นอารมณ์ร่วม โดยไม่ได้ตีความเกินเลย
จะสนุกกว่าฉบับเจ้าพระยา เหมือนอ่านนิยาย
ความแตกต่างอีกอันระหว่างยาขอบกับเจ้าพระยา คือ
ยาขอบเค้าจะบรรยายเป็นคนๆเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนนั้น ตั้งแต่เกิดจนตาย ส่วนของเจ้าพระยาจะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดเรียงปีไปเลย

เล่มแรกที่แนะนำให้อ่าน คือ ขงเบ้ง
เล่มที่ 2 คือ เล่าปี่
เล่มที่ 3 คือ โจโฉ
ที่เหลือตามใจชอบ
ข้อดี คือ สนุก อ่านง่าย
ข้อเสีย คือ มีไม่ครบทุกคน ไม่ครบทั้งเรื่อง (มีแค่ 6 เล่ม)

ที่แนะนำขงเบ้งก่อน เพราะเล่มนี้เป็นเส้นเรื่องใหญ่ที่คนทั่วไปคุ้นเคยมากๆ
ส่วนเล่าปี่ ก็จะมีเส้นเรื่องบางส่วนที่เกิดขึ้นก่อนที่ขงเบ้งจะปรากฏ
ส่วนโจโฉ ก็เหตุผลคล้ายๆกับของเล่าปี่ แต่เป็นอีกก๊กนึง
เรียกได้ว่า อ่าน 2 เล่มนี้ ก็จะรู้รายละเอียดและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน สามก๊ก มากพอสมควร

พออ่านยาขอบหมด ก็ไปอ่านของเจ้าพระยาต่อ ทีนี้ จะได้เจอเรื่องบางเรื่องที่ไม่เคยเจอในยาขอบ พอสมควร
แต่ภาษาจะทื่อๆ ไร้ชีวิตชีวา ถ้าคนไม่ชอบจริงๆ เริ่มจากอ่านของเจ้าพระยา จะเบื่อได้ไวมาก

ส่วนในทีวี

1994 จะให้อารมณ์แบบ อ่านฉบับเจ้าพระยา
ีมีรายละเอียดพอสมควร และเน้นฝั่งเล่าปี่มากๆ มากเป็นหลัก

2010 จะมีเรื่องอารมณ์ เรื่องความรู้สึกเยอะกว่า
ความต่างสำคัญ คือ เน้นเรื่องราวฝั่งโจโฉเยอะกว่า ฉบับ 1994 มากๆๆ

แล้วได้อะไร
มันคือวรรณกรรม
ได้ความสนุก และความรู้เชิงประวัติศาสตร์
ได้เห็นรูปแบบพฤติกรรม ว่าทำอะไร ได้อะไร
เหมือนได้ข้อคิดเตือนใจ

อันนี้ แถมเลย

ถ้าอยากอ่านแล้วได้เรื่องกลยุทธ์แบบจริงๆจังๆ ได้เรื่องการดูคน จนแทบจะไม่ไว้ใจคน
แนะนำให้ไปอ่าน "เลียดก๊ก"
มีกลยุทธ์มากมาย แม้แต่กลยุทธ์บางอย่าง ที่อยู่ในวรรณกรรมสามก๊ก ก็เชื่อว่า ไปยืมมาจากเลียดก๊กนั่นแหละ

อ่าน ฉบับคนขายชาติ แต่ไม่จบ
ดูซีรีย์ทั้ง2ภาคหลายรอบโดด