คือมีลูกค้าวัยเกษียณมาเล่าประวัติชีวิตให้ฟังว่าสมัยแกเด็กๆ น่าจะราวๆ250x-251x ต้นๆ แกบอกว่าครอบครัวแกลำบากมาก เพราะปู่แกที่มาจากจีนมีลุกหลายคน แต่รุ่นพ่อแกอาศัยขยันหนักเอาเบาสู้ จนซื้อที่ในอำเภอเมืองจังหวัดใหญ่ได้ เมื่อก่อนไม่แพงไม่มีึึคนสนใจ ถึงซื้อได้พ่อแกก็ขยันขายของในตลาดมั่งขายส่งมั่ง แกยังต้องตื่นเเต่เช้าไปช่วยแม่ขายของ ตอนเย็นเลิกมาทำงานบ้าน ช่วยจัดเตรียมของ แต่พ่อแกบอกเสมอว่ายังไงต้องเรียน แกเลยเรียนจบมาเป็นครู พี่ชายแกรับราชการอีกอย่างนึง น้องชายอีกคนเปิดบริษัทรับเหมา ลูกแกก็เป็นหมอกับทำงานบริษัทใหญ่

คือถามว่าแกรวยไหม รวยที่ปล่อยให้่เขาเช่าอะ แกเล่าว่าเคยมีคนมาขอซื้อแต่แกไม่อยากขายสมบัติพ่อแม่ แถมทำเลโอเค มีร้านมาเช่า เรียกว่าเสืือนอนกินกับเงินเกษียณของแกอีก เรียกว่าน่าจะสบายไปอีกรุ่นถึงสองรุ่น ทุกวันนี้แกไปอยู่กับลูกคนนู้นมั่งคนนี้มั่ง เที่ยวกับเพื่อนเเกมั่งไปต่างประเทศมั่งแฟนแกเสียเเล้ว ตอนเสียได้ประกันอีก

ผมเลยได้ข้อคิดว่า 1 การศึกษาสำคัญเสมอไม่ว่ายุคไหน
2 ถ้าวางแผนดีชีวิตมีโอกาสบายมากกว่าคนไม่วางแผน
แต่ผมก็มาสงสัยว่าถ้าคนเราไม่มีต้นทุนอะไรเลย อาศัยลูกฮึดลูกอึด ลูกอด ลุยแบบรุุุ่นพ่อแกเมื่อสัก 50-60 ปีก่อนยังพอจะมีโอกาสรวยหรือเกษียณแบบสบายอยู่ไหม และเคยเห็นคนทำได้ไหมไม่เอาอัจฉริยะแบบจ็อบ มาร์คนะ เอาเลเวลคนปกติ และยุคนี้กับยุคนู้นต่างกันยังไง รวมทั้งควรปรับอะไร
มาเเชร์กันครับ

ที่ดินยุคนั้นไม่แพงเท่าตอนนี้ ยุคปู่ย่า ถากไม้ถากป่าเป็นที่ดินจับจองกันครับ

ยุคนี้ธุรกิจเริ่มยากกว่าเยอะ คู่แข่งเยอะ ยุคต่อไปจะยากกว่าอีก

ยุคนี้ เริ่มจาก 0 ผมว่า ง่ายกว่า ยุคก่อนอีกครับ

ยุคนี้ ความรู้หาง่าย อยากรู้เรื่องไร เอามาประกอบอาชิพ หาเงิน เรียนรู้ได้หมดเลย จะภาษา จะ วิชาชิพเฉพาะ


แล้วเครื่องมืออำนวยความสะดวกเยอะมาก อินเตอร์เน็ต ai โซเชี่ยล

ผมเห็นคนเริ่มต้นจาก 0 อายุน้อย เป็นเจ้าคนนายคนไปละ จากไม่มีต้นทุนไรเลย

มีโอกาสแหละ แต่ยากมาก ยุคนี้ธุรกิจแน่นทุกพื้นที่แทบจะเป็น red ocean หมดแล้ว ถึงอาจจะพอปั้นอะไรขึ้นมาได้แต่ถ้าตลาดมันมีที่ว่างและมีโอกาสไปต่อจริง คุณก็จะไปเจอทุนใหญ่เข้ามาร่วมวงจนปลายทางก็เจอ red ocean อยู่ดี ถ้าไปสู้ตรงๆสายป่านคุณสั้นกว่าเยอะ ทุนคุณไม่เท่าเค้าคุณก็แพ้

ส่วนตัวมองสมัยก่อนง่ายกว่าเยอะสำหรับคนขยัน+มีความพยายามสูง

คำตอบของผมอาจจะดูโหดร้าย คำตอบคือ "ไม่มีทาง" ครับ
หมายถึงถ้าอยากจะรวยสร้างตัวเป็นเจ้าสัวแบบที่เห็นในปัจจุบันนะครับ
ถ้าคนปกติไม่มีทางทำได้ครับ นอกจากจะเป็น 0.01% ที่สามารถทำได้ในยุคนี้
เพราะเราอยุ่ในระบบที่มีคนกลุ่มหนึ่งสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะไม่ให้เราได้ลืมตาอ้าปากเลยครับ

อย่างแรกสุดต้องเข้าใจนิยามคำว่า"เงิน"ก่อนครับ
อย่างสองคุณต้องเข้าใจประวัติศาสตร์การเงินตั้งแต่ยุคเงินกระดาษมาจนถึงปัจจุบัน

เราหาเงินแทบตาย แต่มีคนบางกลุ่มพิมพ์เงินเอาดื้อๆ

จะว่าง่ายก็ง่าย
จะว่ายากก็ยาก

ลงทุนง่ายกว่า ทำธุรกิจยากกว่า

โอกาสทางสังคมตามยุคสมัย คิดโอกาสเป็นการเติบโตของ GDP ยุคนั้นประเทศไทยมีช่วงก้าวกระโดดอยู่ GDP พุ่งเกิน 10% อยู่หลายหนในช่วง 1970-1990

บอกเลยถ้า GDP ประเทศโต 10% อัพ อะไรๆในประเทศก็ค้าขายดีหมด ทำมาค้าขายคล่อง โอกาสแจ้งเกิดก็เยอะ

ง่ายทุกยุค เพราะไม่ได้อยู่ที่ยุค อยู่ที่คนๆนั้น

อยู่ที่คุณภาพของการตัดสินใจของคนๆนั้น

ความยาก ง่าย และวิธีจะรวยอาจจะขึ้นอยู่ที่ยุคสมัย ผมเชื่อว่าสมัยก่อนก็มีความยากของมัน และผมเชื่อว่าคนรวยทุกสมัย มีความขยัน มุ่งมั่น ไม่ย่อท้อ สามอันนี้ถ้าไม่มีไม่ว่าจะอยู่ยุคไหนก้คงไม่รวย ยกเว้นเกิดมารวย

แต่สิ่งที่สำคัญสุดทุกยุคทุกสมัยคือการจะปัง ต้องมีดวงด้วย ดวงเนี้ยละที่คนไม่ค่อยพูดถึงกัน เพราะหลายคนตีความผิด ดวงมันคือจังหวะ จะโค่นที่ลงตัวพอดี เจอคนนั้นได้โอกาสนี้ ไปลองฟังคนสำเร็จดีๆทุกคนจะมีจังหวะนี้หมด

ยากง่ายต่างกัน เมื่อก่อนเริ่มยากแต่ถ้าได้เริ่มคือรวยเพราะไม่มีคู่แข่ง
คนยังไม่เข้าถึงข้อมูลต่างๆ แค่รับของไปขายต่อก็สบายแล้ว แต่สมัยนี่เริ่มง่าย
เจ๊งง่ายมากเพราะคู่แข่งเยอะพร้อม copy ตลอดเวลา ลูกค้ารู้มากอีกแค่หาร้านที่ขายถูกกว่าก็จบ

ยากกว่าเยอะครับ
เศรษฐกิจมันโตขึ้น ประชากรก็โตขึ้น ทุกอย่างมูลค่ามันขึ้น ซื้ออะไรไว้ ราคามันขึ้นหมด
ธุรกิจก็จะสเกลไหน ก็ทำได้ จะเปิดร้านอะไรก็ไม่มีเจ้าตลาด คู่แข่งไม่มี

สมัยก่อนความยากก็คือทุน คนมันจน ใครหาทุนได้คือ นำหน้าเขาไปห้าก้าวแล้วกับความรู้ ที่หาไม่ได้ง่ายๆทั่วไป แต่ไม่ใช่หาไม่ได้ถ้ามีเงิน
แต่ถ้าไม่มีอยากเริ่มจากศูนย์ หรือเล็กๆโอกาสไปต่อ ไปรอดเยอะกว่าเยอะ เพราะทุกอย่างกำลังโต

สมัยนี้ มีทุกอย่างก็ยังยากเพราะ ถ้าไม่ใช่ตลาดใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน
มีเงิน มีความรู้ มีโอกาส ยังไม่รอด ต้องเก่งโดดออกมาบวกกับ ต้องคอนเนกชั่นดี มีพันธมิตรดีๆ ไม่งั้นก็ยาก
ในวันที่คุณต้องแข่งกับคนทั้งโลก ขายของแข่งกับโรงงานจีน ในยุคเศรษฐกิจฝืดๆ ประชากรไทยหดตัว ค่าครองชีพสูงขึ้น ยากกว่าแน่นอน

ยากกว่า ด้วยทางเลือก ความเร็ว โอกาสเข้าถึง ความเร็วนี่สำคัญชิงมาได้ก็ต่อยอดได้ไว สมัยก่อนโอกาสจับธูรกิจมันยังหลากหลายกว่า ความเร็วน้อยกว่า จะเห็นเลยหลายๆแบรนด์ดั้งเดิม เขามีเวลาแตกไลน์แบรนด์ออกมาได้เยอะเพื่อชิงตลาดไว้ แบรนด์ใหม่จะผุดขึ้นมาคือ มี 10 เจ้า ขึ้นมาได้อาจจะแค่ 1-2 เจ้างี้

ปัจจุบัน ให้เรานั่งนึกว่าจะจับธรกิจหลักอะไรที่แตกต่างและใหม่เลยยังปวดกระบาล ให้มานั่งนึกกลยุทธ์อะไรที่จะไปต่อยอดแตกไลน์จากธุรกิจที่เขาทำอยู่เดิมยังจะดูมีโอกาสมากกว่า เหมือนพวกชอปออนไล เดลิเวอรี่ทั้งหลาย

ผมว่ามันก็เหมือนกันทุกยุค อะไรที่มันแมสแล้ว ทุกคนเห็นเหมือนกันมันก็แพง มันแข่งขันสูง อย่างที่เล่ามา สมัยนั้นที่ดินคนยังไม่แย่งกัน การที่จะตัดสินใจไปซื้อเก็บไว้ ก็ต้องอาศัยการทำอะไรที่คนอื่นยังไม่เห็น โอกาสมันมีอยู่ทุกยุค รุ่นหลานเราก็คงมานั่งบ่นเหมือนเดิมว่า สมัยเรามันมีโอกาสเยอะแต่รุ่นเค้ามันไม่ง่ายแล้วเหมื่อนกัน มองย้อนกลับมันดูเหมือนง่ายหมดเลยครับ เหมือนเห็น Nvidia ตอนนี้แล้วบอกว่าซื้อสมัยสิบปีก่อนก็คงดี

นายทุนกินจนอ้วก อ้วกออกมาแล้วกินต่อจนตลาดพัง