ตอนเราลำบากไม่เห็นมีสักคนมาช่วยเรา
พอเราเริ่มมีบ้างนิดๆหน่อยๆ มีแต่คนมาขอให้ช่วย แม้แต่คนที่เคย
ดูถูกบลูลี่เรายังแบกหน้าหนาๆมาให้เราช่วย ผมได้แต่ถามตัวเอง
ในใจว่า วันที่กแดกต้มวุ้นเส้นใส่ไข่ แดกข้าวกับพริกป่นน้ำปลา
นะนาวไม่เห็นมีใครมาช่วยกสักคน พอมาตอนนี้จะให้กช่วย เพ้อปะ
จักอิหยัง