น.ส.ปอ เป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ออนไลน์ให้กับเด็กๆ ก่อนเกิดเหตุผู้เสียชีวิตมาเรียนร้อยลูกปัดที่ห้าง โดยมากับมารดา ช่วงที่เข้าไปเรียน 1 ชั่วโมง มารดาจะไปเดินเล่นและทานอาหาร หลังจากเรียนเสร็จจะมาเจอกันและกลับบ้านด้วยกันทุกครั้ง แต่วันนี้ผู้เสียชีวิตไม่ได้เข้าห้องเรียนแต่กลับไปกระโดดห้างจบชีวิต

ซึ่งก่อนหน้านี้ ผู้เสียชีวิตได้บ่นให้ที่บ้านฟังว่า เครียดเรื่องโครงงานวิชาการจนไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว แต่คนที่บ้านก็ช่วยปลอบใจ

โครงงานวิชาการ คืออะไรอีกเนี่ย ครูที่บุรีรัมย์ก็พึ่งฆ่าตัวตายเรื่องงานการเงิน พัสดุได้ไม่นาน พวกเครียดสะสมเนี่ย ถ้ารอดแล้วดันเป็นสโตรกก็ทรมานอีก

เคยได้ยินแค่ว่า ต้องทำผลงานเต็มไปหมด

ครูกับอาจารย์ประเทศนี้ เน้นเรื่องผลงานทางวิชาการ มากกว่าการสอนให้เด็กมีความรู้ โดยอ้างว่าถ้าครูกับอาจารย์มีผลวานเยอะๆ จะเพิ่มความรู้ใหม่ให้เด็กๆนักศึกษาได้

ทำผลงานอันนี้เรื่องจริงและเป็นส่วนนึงที่ครูบางคนที่เน้นทำผลงานวิชาการมากกว่าพัฒนาการสอนเด็ก

สมัยผม ครูสายเน้นทำผลงานนี่คาบนึงเจอหน้าแค่ต้นชั่วโมงกับเดินมาบอกว่าหมดคาบ สั่งงานให้ทำในชั่วโมงละวาปหายตัวตลอด เฉลยคาบต่อไป

โดนบังคับให้ทำผลงานวิชาการไหม กดดันต้องทำให้ดี แบกชื่อเสียงโรงเรียนอะไรแบบนี้

นอกเรื่อง ทำไมคนฆ่าตัวตายถึงเลือกกระโดดตึกกัน ผมโคตรกลัวเลยการตายแบบนี้

ถ้าตราบใด หัวใหญ่สุดของ ของกระทรวง มันยังเป็นพวก ไดโนเสา
ข่าวแบบนี้ก็จะมีเรื่อยๆอะ

ปกติ ของข้าราชการ งานไร้สาระเต็มไปหมด
ประกวดเยอะแยะ ส่งที 5-10 เล่ม ต้องทำคลิปอีก มาตรวจทีก็ต้องต้อนรับยิ่งใหญ่ เชิญมาทั้งอำเภอ (เงินตัวเองทั้งนั้น)
ทุกวันนี้ คณะกรรมการเต็มไปหมด ทุกกรมทำงานซ้ำซ้อนกัน บางอย่างทำไปได้แต่หน้า ปัญหามีเหมือนเดิม

ทุกกระทรวงเอางานที่มันเน้นๆ ตามภาระงานไปเลย คำนวณไปเลยว่าขั้นตอนไหนใช้เวลาเท่าไร ใช้กี่คนทำ จบ

ถ้าโครงงาน ส่วนมากก็ทำเพื่อเด็ก ส่งเด็กแข่งไรพวกนี้ ส่วนผลงานทำก็เพื่ออัพเงินเดือน อัพขั้นตัวเอง

ซึ่งโครงงานส่งเด็กก็เอามาใช้เป็นผลงานตัวเองได้อีก วินๆ

ประเด็นคืออาจไม่ชอบตั้งแต่แรกแต่ดันเรียนสายนี้มาหรือเปล่า ไม่ชอบการทำงาน ลาออกไปสอนพิเศษได้นะ+อาจรวยกว่าด้วย

ถ้าไม่ประเมินไม่ตรวจสอบแล้วจะเอามาตรฐานจากใหน คราวที่แล้วก็เพราะเขาจะมาตรวจไงเรื่องเลยถูกเผย ไม่งั้นก็เน่าแล้วเน่าอีกไม่มีใครตรวจสอบเลยสิ

เรื่องกระโดดตึก หลายคนทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบล้วนๆครับ แบบไม่ได้ตั้งใจจะมาเพื่อ suicide ตั้งแต่แรก แต่คนป่วยซึมเศร้าหนักๆ พอทันไปอยู่ในจุดที่เสี่ยงๆ มันจะมีความรู้สึกว่า แค่กระโดดตรงนี้ลงไปก็หลุดพ้นจากที่กำลังทุกข์อยู่แล้วนะ แล้วก็โดดลงไปเลย แค่นั้นจริงๆ

ใช่เลยครับ แล้วยิ่งพวกตำแหน่งทางวิชาการต่างๆในมหาวิทยาลัย ศ. รศ. ผศ. (มันเพิ่มเงินเดือนด้วย)

ขึ้นอยู่กับผลงานทางวิชาการล้วนๆ จนบางทีรับรู้ได้เลยว่า อาจารย์ท่านใดเน้นทำ กับ ไม่ทำ

ใครที่บอกว่าพวกครูจ้องจะทำแต่ผลงานวิชาการ ผมนี่อยากจะบอกว่าให้ใช้คำว่าบางคนเถอะครับ อยากจะให้มาดูแฟนผมทำงานจัง แม่มโคตรเหนื่อยแทนผลงานเหรอได้ไหมหล่ะ ได้ขั้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ยังไม่จำไม่ได้เลยทั้งๆ ที่ครูในโรงเรียนมีแค่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่ ผอ.ก็ให้เด็กของตัวเอง

ทุกวันนี้แทบไม่เคยได้กินข้าวเย็นพร้อมกัน โรงเรียนเลิกทำอะไรครับ โน่นโดนผอ.เรียกไปสั่งงาน ทำนั่นทำนี่ กว่าจะกลับถึงบ้านก็มืดแล้ว

แถมวันก่อนได้รับคำสั่งใหม่ให้เป็นคนดูแล social account ของโรงเรียนทั้งหมด มีหน้าที่ update ทุกวัน ย้ำทุกวัน ถาม ?? เอาเวลาตอนไหนไปถ่ายรูปกิจกรรมของโรงเรียน ??? สอนก็เต็ม บางคาบสอนสองห้องพร้อมกันอีก

แฟนผมบอกว่าถ้าไม่คิดถึงเด็กนักเรียนนะ ลาออกไปนานแล้ว
แทบทุกคืนผมต้องช่วยเธอทำงาน ตั้งแต่เปิดเทอมใหม่มาเนี่ย ไม่มีวันไหนเลยได้หลับก่อน 4 ทุ่ม วันนี้ก็ต้องไปจัดบอร์ดหน้าห้องอีก....

แล้วถ้าสมมุติเปิดชื่อโรงเรียนแล้วเข้าไปโพสท์(แบบไม่ระบุตัวตน)ถามโน่นบ่นนี่เยอะๆ พอจะเปลี่ยนแปลงได้บ้างไหม

ทำผลงานวิชาการ ถ้าเครียดแบบนี้
คิดว่าน่าจะโดนบังคับทำ
ให้ไปนำเสนอหรือแข่งขันที่เขต
หรือทำประเมินโครงการต่างๆแน่ๆ

พัสดุ การเงินและการประเมินเหล่านี้
ถ้าไม่เบียดบังเวลาสอน
ก็เบียดบังเวลาส่วนตัวของครู

ผู้บริหารก็ถูกบังคับจากเขตมาอีกทอด

ความเน่าเฟะที่มาจากหอคอยงาช้าง

คิดว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนครับ ขนาดในไลน์กลุ่มของครูเองที่มีผู้บริหารอยู่ (ไม่ใชกลุ่มครูในโรงเรียนนะครับ หมายถึงกลุ่มครูทั้งหมดในจังหวัดประมาณสี่ร้อยกว่าคน) ยังไม่เห็นมีผู้บริหารมาตอบเลยครับ

ส่วนหนึ่งมาจากบนยอดสุดลงกันมาเป็นทอดๆ
อีกส่วนหนึ่งก็มาจากผู้บริหารในโรงเรียนเองก็มีครับ