ผมเคยคิดว่าอยากใข้ชีวิตโสดให้นานที่สุด อยากใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยตามใจชอบ ไปนู่นไปนี่ให้คุ้มก่อน ไปๆมาๆพอได้รู้จักกับแฟนครั้งแรกตั้งแต่สมัยเรียน ทุกอย่างจบ หลังจากนั้นคิดแค่ว่าจะทำยังไงให้เค้ายอมมาเป็นแม่ของลูกเราให้ได้ ตามตื๊อตามจีบสารพัดจนเค้ายอมเป็นแฟนด้วย แล้วก็ยาวมาจนแต่งงานมีลูกมีครอบครัง คิดแล้วก็ไม่น่าเชื่อ แต่เป็นงั้นจริงๆ ส่วนเรื่องเงินคิดแค่ว่าขอแค่มีแรงมีกำลัง ยังไงก็ต้องหาเลี้ยงครอบครัวกันให้ได้

เลิกกับแฟนตอนปี 4 แล้วหลังจบไม่มีแฟนเพราะเรื่องเงินนี่แหละ ช่วงเริ่มทำงานมันมีแค่ใช้ส่วนตัวกับต้องส่งให้พ่อแม่ใช้ด้วย เลยอยากสร้างฐานะก่อน ถามว่ามีใครเข้ามาไหม ก็มีนะแต่ยังไม่ตรงสเป็ค ส่วนที่ตรงสเปคก็แลดูบ้านมีฐานะ เลยไม่กล้าเข้าไปจีบ แต่ตอนเวลาจะมี มันก็มีคนที่พร้อมจะเดินกับเราจริงๆ รายได้มากกว่าเรา แต่เขาไม่สนใจ ชอบที่เราเป็นเรา ไปไหนก็ช่วยกันจ่าย แต่ตอนนี้หน้าที่การงานกับรายได้สูงกว่าเขามาก ทำให้ชีวิตครอบครัวเดินไปได้แบบราบรื่นหน่อย

รักไม่ยุ่ง มุ่งตี......

ดีนะผมแต่งงานเร็ว ถ้าผมมาแต่งงานสมัยนี้ผมคงไม่ได้แต่ง

ยังไงครับ ชะตามันพาให้มี เกริ่นมากซะผมอยากฟัง คร่าวๆก็ได้ เมื่อก่อนผมก็คิดประมาณนี้เลย คือฝ่ายหญิงบุกมาก่อนจากเราไม่อยากมีแฟนจนเรามีจนได้ แต่ตอนนี้โสดแล้ว

เลิกตี แล้วจะมีเงินเก็บครับ

อยากมี แต่สถานการณ์บังคับให้ไม่มี

ผมว่า ญ สมัยนี้แฟร์ก็เยอะนะ

ผมก็อายุไม่น้อยละ ภรรยาผมอายุมากกว่าผมพอสมควร

ตอนคบกัน ก็หารกันซะส่วนใหญ่ แม้ผมจะเต็มใจเลีเยงก็ตาม

ผมว่ายิ่งปัจจุบัน ผมว่าหญิงก็เต็มใจจะหารนะ

ใช่เลยครับ ผมคนนึง คือคิดว่าถ้าตัวเองยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอดก็อย่าไปมีใครให้ลำบากเลย เมื่อก่อนเงินเดือนเหลือเป็นหมื่นๆ จ่ายได้เลยครับ ไปกินข้าวสักมื้อ 2 มื้อ หรือ เข้าร้านไปกินกาแฟขนมไรกันผมจ่ายตรอด 3 - 4 ร้อย 6 - 7 ร้อย สมัยตอนที่ยังมีแฟน แต่เด่วนี้ชีวิตลำบากมากๆ เงินเดือนไม่เหลือ ใช้หนี้แทบไม่พอ ผมทำตัวเองทั้งนั้น จนกว่าผมจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ผมก็คงยังไม่เอาใครมาลำบากด้วยแน่นอนครับ

ถ้าเงินไม่เหลืออย่ามีแฟนดีสุด เป็นผู้ชายไม่มีเงินแม่งแย่จัดๆผมผ่านมาแล้ว