ตั้งแต่เด็กๆแล้ว กินปุ๊บลิ้นเปลี่ยนสี เหมือนแฟนต้าน้ำแดง

สมัยเด็กๆเกือบสี่สิบปีก่อนมันไม่ส้มขนาดนี้ เดี๋ยวนี้แปร๊ดจนน่ากลัว

สมัยเด็กข้างบ้านขายน้ำชง ก็รู้ตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ

รู้กระทั่งสูตรผสมชา กับผสมโอเลี้ยงให้เป็นเฉพาะร้าน

ลามมาถึงสูตรทำน้ำบ๊วยดอง ที่สมัยก่อนเขาทำเอง

เอาตามความจริง ก็แทบจะทุกน้ำ หรือทุกอย่างที่เรากินในชีวิตประจำวันนั่นแหละครับ จะน้ำอัดลม น้ำแดง น้ำเขียว ชาเขียว ชาดำ โยเกิร์ต นมเปรี้ยว นมสด จะรสสตอเบอรี่ แอปเปิ้ล องุ่น ส้ม ฯลฯ

ก็ล้วนเติมสีทั้งนั้น มันไม่มีถ้ารสองุ่นแล้วน้ำจะเป็นสีม่วง รสสตอเบอรี่แล้วน้ำออกสีแดง กินโคล่าแล้วน้ำจะดำธรรมชาติคั้นออกมาจากโรงงาน

ใดๆก้ล้วนใส่สีทั้งนั้น

ขนาดซอสมะเขือเทศก็ยังต้องใส่สีแดง เพื่อแยกกับซอสพริก ที่เขาใส่สีส้มเลย ลองแบบคั้นจริงๆสีดูไม่จืด
ตอนเด็กๆยังเคยคิดสงสัยว่าทำไมใส่กรอกไก่ถึงมีสีเหลือง แต่ใส่กรอกกหมูบดยังไงมันถึงออกมาเป็นสีแดง

มาถึงบางอ้อว่าเขาเติมสีทั้งนั้นแหละ

คำว่าชาไทยมันไม่มีจริงแต่แรกแล้ว ลองดูคลิปที่ไปสัมฯรุ่นหลานก็ได้



สมัยก่อนที่ดังจริงๆของเขาคือชาซีลอน ชาอัสสัมพวกนี้ ตอนนั้นชามันมีแต่ชาจีนใสๆ เจอชาใส่นมก็ฮิตได้ระดับนึง
ทีนี้พอจะปั้นชาขาย ชาซีลอนไปชนกับชานมไข่มุกที่ขายๆกัน เขาก็เลยหาทางใส่สีเพื่อให้มันเด่นกว่าชาวบ้านเขาแล้วก็เรียกกันว่าชาไทย ซึ่งสีมัน iconic เพราะส้มจ๋าแบบนี้ไม่มีชาไหนเขาเป็นกัน มีแต่สีเทาจากนมบ้าง หรือชาเขียวนมงี้

ฉะนั้นแล้วผมรู้ตั้งแต่แรกว่าชาไทยมันใส่สีเป็นถังๆมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เอาแค่คอมมอนเซนส์ปกติ ชามันก็คือใบชามาคั่วมาบดแล้วก็ต้มใบกินน้ำ ก็ได้แต่ถามว่าเคยเห็นใบไม้สีส้มจัดๆแบบนี้หรอ

ปล. จริงๆไม่อยากเคลม แต่คิดว่าอาจจะเป็นผมก็ได้มั้งที่ทำให้ชาตรามือเลิกใส่สี
พอดีมีความเกี่ยวข้องกับเครือชาตรามือเป็นหลานระดับห่างๆพอสมควร (ตามสไตล์บ้านคนจีนมีพี่น้องเป็นสิบอะนะ)

แล้ววันนั้นงานศพของคุณลุงผมซึ่งแกแต่งกับคนบ้านของชาตรามือ (ซึ่งคนๆนี้แหละแกเอ็นดูผมพอสมควร สมัยหางานไม่ได้แกก็ให้กำลังใจตลอดนะ ต่างกับญาติคนอื่นๆ) ผมก็บอกๆกับอาโกวแกว่า ชอบกินชาของบ้านแกนะ แต่ลดๆสีให้หน่อยได้มั้ย ผมจบเคมีมาผมรู้ว่ากินพวกนี้ไปนานๆมันไม่ดีหรอก ทำออกมาเหอะ แบรนด์ขายได้อยู่แล้ว

ผ่านมาจากตอนนั้นน่าจะปีนึงพอดีมั้ง ผมก็บอกแกเป็นระยะๆ (ก็บอกแล้วกินประจำ ) ว่าแบบ ลดหน่อยเต๊อะ กรอกชาลงถุงทุกวันนี้มือแม่งจะเอาไปป้ายสีทาบ้านได้แล้วววววอาโก๊วววว

ทำทรงมากลัวชาใส่สี ทีแดกเหล้าดูดบุหรี่ไม่เห็นกลัว