ของไทยหลายๆท่านคงทราบช่วงดี เสือตัวที่ 5 ของเอเชีย เศรษฐกิจดฟื่องฟู ก่อนต้มยำกุ้ง บลา บลา

ของปินส์นี่ ไขุมุกแห่งตะวันออก ประเทศเศรษฐกิจดีที่สุดในเอเชีย รองจากญี่ปุ่น
สนามบินแห่งชาติเคยทันสมัยที่สุดในภูมิภาค
ส่งออกแรฃงานฝีมือสูง แพทย์ วิศวะ ครู...จนมาเจอ
มาร์กอส แล้วก็ดิ่ง


ท่านว่าใครน่าเสียดายกว่ากันครับ

ทุกประเทศต้องเริ่มต้นจากเป็นประเทศที่มีค่าแรงถูกก่อน เพื่อดึงดูดระดมทุนเข้าประเทศช่วงสร้างชาติ

แต่หลังจากนั้นก็จะมีประเทศค่าแรงถูกเกิดใหม่ๆตามมา ประเทศเหล่านี้ก็ต้องขยับขึ้นไปอยู่ที่ว่าจะต่อยอดปรับตัวได้ไหม

ถ้าต่อยอดได้แบบจีนและเกาหลีใต้ ประเทศก็จะขึ้นมาเป็นผู้นำเศรษฐกิจ

แต่ดูแล้วทุกประเทศในอาเซียน ยกเว้นสิงคโปร์ จะมีปัญหาเรื่องคอร์รัปชั่นในประเทศ ทำให้ไปไหนไม่ได้มากกว่านี้

ไทยและฟิลิปปินส์ก็เช่นเดียวกัน

ส่วนตัวผมให้ไทย เป็นประเทศที่มีศักยภาพทุกอย่างมากพอจะเป็นประเทศชั้นนำของโลก
ไม่ว่าจะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ทรัพยากรต่างๆ สภาพอากาศ แต่เสียที่คุณภาพประชากรล้วนๆ
สงสัยมีพร้อมทุกอย่างจนสบายเกินไป ไม่ต้องดิ้นรนเลยไม่เกิดการพัฒนา

กลไกเศรษฐกิจไทยกี่้ยุคกี่สมัย มันตายหมดเพราะการผูกขาด

เช่น เอกชนสะดวกซื้อร้านเลข7 30ปีที่ผ่านมาแข่งกับใครบ้าง มีเชนนึงเอามาแข่งแปปเดียวหาย

กฏหมายการผูกขาดนะมี แต่ไม่เคยใช้ได้ซักสำนวน ถ้าไปอยู่เมกา ระงับฟ้องบริษัทในสาย พังตั้งแต่บริษัทในเครือยังไม่ billion เลยซะด้วยซ้ำ

ไทยเสียอย่างเดียว ภาษาอังกฤษไม่ได้เท่า PH นอกนั้นผมว่าเหนือกว่าทุกอย่าง โดยเฉพาะตอนฤดูฝน PH โดนอย่างเยอะ

ไทยเสือตัวที่ 5 คิดไปเองทั้งนั้น หรือต่างชาติอวยเกินไป มาเลเซียยังไม่ได้เป็นเลย ไทยไม่ใช่ประเทศผลิตนวัตกรรมชั้นสูงแบบ จีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ แต่ไม่ได้เป็นประเทศผลิตนวัตกรรมไม่เป็นอะไร แต่ไม่สามารถยกระดับเป็นประเทศฐานผลิตนวัตกรรมชั้นสูง เพราะภาครัฐไม่ได้มองจุดนี้นิละ

ของฟิลิปปินส์ช่วงพีคๆ ได้รับมรดกจากเจ้าอาณานิคมอย่างอเมริกาทั้งนั้น ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องแย่สภาพแบบยุค มาร์กอส เฟอร์ดินาน ถึงปัจจุบันดีขึ้น แต่ยังแย่กว่าไทยเยอะ คนเก่งๆชาวปินอยสมองไหลออกนอกประเทศหมด อีกทั้งช่วงพีคๆไม่ได้เป็นประเทศฐานผลิต

ส่วนไทยไม่สามารถเป็นฐานผลิตระดับสูงได้ มัวแต่พอใจการฐานการผลิตเดิมๆจนถึงทางตัน แล้วพอสงครามเย็นสงบ เวียดนามก็ฟื้นฟูประเทศได้ ก็เลยเริ่มติดปีกนี้ละ สาเหตุที่เวียดนามไปได้ไกลเพราะว่า ทำเลใกล้โรงงานโลกอย่างจีนนี้ละ ไม่รวมทั้งเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น อเมริกา ในเมื่ออเมริกามีปัญหากับจีน ก็หาทางย้ายฐานการผลิตก็เลยไปเวียดนามมากกว่าไทย โอกาสนวัตกรรมระดับสูงที่จะได้นั้น เวียดนามเลยมีโอกาสได้กว่าไทย เนื่องด้วยทำเลนี้ละ ถ้าไม่ไปเวียดนาม ก็ไปประเทศทำเลเดินเรือสมุทรสำคัญอย่างมาเลเซียก็ได้ ไม่รวมทั้งอินเดียที่ประชากรมหาศาลและอินโดนีเซีย

ของไทยเลยน่าเสียดายกว่า แต่ถ้าทำเลไทยมีไซง่อน กับ คาบสมุทรมลายูทั้งหมดป่านนี้ฐานการผลิตอะไรก็จะมาลงที่ไทยเยอะมากนี้ละ

ฟิลิปปินส์ครับ จากประเทศเกือบจะรวย กลายเป็นโคตรจนเลยตอนนี้ แล้วจากตอนนั้น 30-40 ปี ฟิลิปปินส์ยังไม่ฟื้นเลย

ส่วนไทย เอาจริงนะ ผมว่าประเทศ south east asia มันก็ได้ประมาณนี้แหละ ของไทยเราเศรษฐกิจอะไรก็ยังถือว่าแข็งแรง มันไม่ได้พังพินาศแบบฟิลิปปินส์ แค่มันไม่รวยไปสู้ เกาหลี ญี่ปุ่น ไต้หวัน แต่เอาจริงผมว่าคุณภาพประชากรมันก็ได้ประมาณนี้แหละ เราก็ถือว่าก้าวหน้ากว่าประเทศรอบข้างเยอะแล้วเหมือนกันนะ

ฟิลิปปินส์ ถ้ารักษาโมเมนตัมเอาไว้ได้ จะเป็นประเทศที่มีอเมริกาหนุนหลัง แบบเดียวกับเวียดนาม การส่งออกจะมีโควต้ามหาศาล

แถมประเทศเป็นจุดดักเรือส่งสินค้า ทำเป็นเมืองท่าศูนย์กลางกระจายสินค้าได้

แต่ว่ายังไงข้อเสียเรื่องภัยธรรมชาติก็โจมตี GDP ประเทศเฉลี่ยหักลบจากภัยธรรมชาติปีละ 1-2%

ผมว่าฟิลิปปินส์นะ

ส่วนใหญ่เนี่ย แค่เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนคนดูแลบ้าง ก็น่าจะดีขึ้น ขอแค่กลุ่มผู้นำกล้าเปิดให้บ้านเราทำอะไรได้แบบไม่ผูกขาดเงื่อนไขใหญ่ๆนะ มีหลายสินค้า บริการอีกมาก ที่คนไทยรุ่นใหญ่พร้อมทำเป็นธุรกิจ และคนไทยเก่งๆมีเยอะนะครับ แต่โดนเงื่อนไขบ้าบอกีดกันเกินไป

ฟิลิปปินส์นี่ลูกในไส้อเมริกาเลยนะ พ่อผมเล่ากว่าสมัยก่อนเมกาดันสุดตัว แต่มาได้แค่นี้คือน่าผิดหวังมากๆ

ผมว่าหลายคนยุคนี้เข้าใจความหมายของเสือตัวที่ 5 ผิดไปเยอะเลย

ไอ่เสือตัวที่ 5 เนี่ย ประเทศเราสร้างวาทะกรรม​นี้ขึ้นมาเองนะครับ

ยุคนั้นที่บูมเพราะ ค่าแรงถูก ไทยเปิดประเทศให้ต่างชาติมาลงทุน สุดท้ายแล้วเราเป็นประเทศ​รับจ้างผลิตมาจนถึงทุกวันนี้

เรื่องการเป็นฐานผลิตระดับสูงเป็นสิ่งที่น่าเสียดายมากๆ สำหรับประเทศไทย เอาจริงๆ เรามีแรงงานที่มีศักยภาพค่อนข้างพร้อม เทคโนโลยี โครงสร้างพื้นฐานพร้อมเกือบหมดเลยนะ ปัญหาหลักเลยคือรัฐบาลไม่ได้ผลักดันอย่างจริงจัง และการเป็นฐานผลิตระดับสูง = ต้องนำเข้าวัตถุ อุปกรณ์ การนำเข้าเยอะ = ต้องทำให้ค่าเงินแข็งเพื่อนำเข้าให้ได้ราคาถูก ไม่อย่างนั้นสู้ต้นทุนประเทศอื่นที่ถูกกว่าไม่ได้ คนก็ไม่มาลงทุน แรงงานค่าแรงก็แพง เมื่อเทียบกับฐานการผลิตระดับกลางประเทศอื่นๆ เแต่ถ้าเทียบกับฐานการผลิตระดับสูงประเทศอื่นๆ เราจะกลายเป็นค่าแรงถูก น่าจะสามารถดึงให้คนมาสนใจลงทุนได้ แต่ก็นั่นแหละ ค่าเงินแข็งมันทำร้ายการท่องเที่ยวและภาคเกษตรเรา สุดท้ายรัฐก็ต้องเลือก 2 อย่างหลังก่อน เพราะว่ามันยังคงเป็นส่วนมากของประเทศ ทำให้ไม่มีใครกล้าทิ้งแล้วมุ่งไปที่การผลิตระดับสูงจริงๆ จังๆ ทำมันแค่ครึ่งๆ กลางๆ ไปไม่ถึงจุดนั้นซักที