เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด ผมนึกถึงหนังสือเล่มนี้ทันทีที่ดูหนังเรื่องนี้จบ

ถ้าผมเป็น ผกก จะเขียนคำโปรยให้หนังเรื่องนี้ว่า จงมองดูเด็กๆด้วยใจที่เป็นธรรม(ชาติ)

งงมากว่ารายได้สี่ล้านกว่า เป็นไปได้ยังไง อย่าง งง ใครที่คิดว่าเป็นหนังเด็กรักกันนี่คิดผิดมาก หนังแม่งดาร์คระดับนึงเลย และทำถึงหลายชอทมากๆ ช่วงต้นๆดำเนินเรื่องสนุก รวดเร็ว ไม่มีขัดใจ กลางๆจะเริ่มยัดเรื่องเครียดๆมา และยัดสุดช่วงท้ายๆเลย แต่หนังมันไม่ค่อยชัดเจน ตอนจบก็ไม่ได้บอก ไม่ได้คลายปมอะไรให้ มีแต่ให้คนดูไปคิดเอาเองเสียเยอะ ซึ่งตรงนี้เป็นจุดอ่อนเหมือนกัน อย่างเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างแอนกับตอง ผมว่าทำให้ชัดไปเลยดีกว่า จะทำให้คนดูไม่คาใจและไม่ได้รู้สึกว่าหนังเสียหายอะไร

เล่าทีละส่วน

หนังเล่าถึงสถานที่อาศัยของตำรวจชั้นประทวน ดาบตำรวจ ไรงี้ ซึ่งในสถานที่เดียวกัน ก็มีทั้งบ้านจนและบ้านรวย โดยดูง่ายๆคือ บ้านมีแอร์กับไม่มี และความสัมพันธ์ระหว่างลูกๆตำรวจแต่ละบ้าน ในหนังโชว์ความ privilege ของ ตำรวจ และ ลูกตำรวจ เยอะ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกสาวของบ้านจนและรวยก็ทำได้ดี ความสัมพันธ์ของเด็กๆนี่ก็เด็กๆจริง เมื่อมองในมุมคนแก่อย่างผม

production ไม่ต้องพูดถึง ยี่ห้อ GDH เรื่องนี้ไม่ค่อยพลาด

เนื้อเรื่อง เดินเรื่อง การกำกับ ถือว่าสวยๆ ไม่เร็วไม่ช้าเกินไป แต่ละซีนมีแอบซ่อน สายตา ความรู้สึก คำพูด การกระทำ ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์เอาไว้เรื่อยๆ ทำให้การเดินเรื่องค่อนข้างดี ตอนช่วงท้ายจะหน่วงๆ ช้าๆหน่อย

บท ผมว่าทำได้ค่อนข้างดี มีเอ้ะๆบ้างแต่ก็ได้อยู่

ในวัยกว่า 40 ผมแทบไม่รู้จักนักแสดงคนอื่นๆเลย นอกจาก บอย ปกรณ์ ตัวละครเด็กๆเล่นดีมากเลย เล่นได้สมวัย เด็กๆเล่นแบบเด็กจริงๆ จังหวะต้องคิดแบบเด็ก หรือ พูดแบบเด็ก มีการเว้นวรรค หรือมีการหยุดคิดแบบกำลังคิดจริงๆ

ผมว่าผมเคยเห็น trailer แวบๆ หนังจริงน่าจะหลอกจาก trailer เยอะเลย

หนังเริ่มต้นแบบเด็กๆใสๆ น้องแอน คือตัวเอกในการเดินเรื่อง แอน และ เจน เป็นเด็กแฟลตตำรวจเหมือนกัน แต่ก็ต่างกันมาก แอนคือลูกตำรวจที่ตายแล้ว อยู่กับแม่ที่มีลูกสี่คน ในขณะที่เจนคือลูกตำรวจที่ค่อนไปทางรวย ในสไตล์ตำรวจที่เรารู้ๆกันอยู่เรื่องรายได้หลายทาง

แอนมีชีวิตค่อนข้างแร้นแค้น แม่ไม่มีอาชีพ และแทบจะอยู่ที่แฟลตไม่ได้ ผมว่าพอก่อนละกัน เดี๋ยวสปอยเนื้อเรื่องเยอะไป

มาที่การแสดงของแต่ละคนดีกว่า

บอย ปกรณ์ เป็นอาตอง เล่นได้ดีเรื่องหนึ่งในชีวิตเลย บทเหมาะกับบอยมาก การแสดงสายตา น้ำเสียง การวางตัว คือ เหมาะกับบทตำรวจวัย 34 35 มาก การแสดงของบอยคือผู้ใหญ่ที่มองเห็นว่าเด็กก็คือเด็ก ซึ่งในเรื่อง เด็กมันก็เด็กจริงๆ ไม่เข้าใจตัวเอง ดีใจกับเรื่องง่ายๆและเสียใจกับเรื่องหนักๆ ความรักของเด็กแม่งก็เด็กจริงๆ

เจน เด็กแบบเด็กจริงๆ เรื่องเริ่มต้นจากเด็กที่อยากเป็นทอม แต่พอเวลาผ่านไป ได้เจอคนได้เห็นอะไรมากขึ้น หรือได้เจอจังหวะตัดสินใจจริงๆ กลับเข้าใจตัวเองว่าอะไรเป็นอะไร เรื่องราวผ่านไป เจนก็โตขึ้นในแบบเด็กที่ผ่านอะไรยากๆมาหลายเรื่องเหมือนกัน

แอน น้องเล่นดีมากเลย แววตา การแสดงออก มันก็เด็กๆแหละ คิดอะไรก็ทำแบบนั้น เด็กสาวที่เป็นตัวเอก โตมาในบ้านที่ไม่มีพ่อ แม่เอาแต่เล่นการพนัน แต่ก็มีความเป็นพี่สาวที่แข็งแกร่ง ดูแลน้องๆ รวมถึงน้องไม่แท้อย่างเจนในหลายๆเรื่อง ดูไปจะเข้าใจว่า ทำไมถึงดูแล 55 กลางๆจนถึงท้ายเรื่อง หนังมันหนักมาก ยัดดราม่ามาให้หลายเรื่อง จนบางเรื่องเหมือนจะผูกไปให้แอนทำเรื่องร้ายๆผมยังต้องภาวนาว่าอย่าให้เป็นแบบนั้นนะ ซึ่งดีที่ไม่เป็น 55 แต่หนังก็ทำให้เราคิดเหมือนเดิมอีก เด็กก็คือเด็ก มันมีความกดดัน บอบช้ำ เครียด ความฝัน ในแบบของเด็ก และลงเอยแบบไม่คาดคิดไปหน่อย

หน้าหนังเขียนให้ดูเหมือนว่านี่จะเป็นหนังใสใส เด็กผู้หญิงแย่งผู้ชายกัน และผู้ชายก็เหมือนไม่มีวุฒิภาวะ ความจริงในหนังไม่ใช่เลย เป็นหนังเหน็บตำรวจของแท้ อย่างที่บอก แสดงถึงอภิสิทธิ์ชนในความเป็นตำรวจหลายอย่างในหนัง (ไม่รู้ความจริงเป็นยังงี้มั้ย) และดูความเติบโตของเด็ก การแสดงออกของเด็ก

คนแก่อย่างผม ดูแล้วสงสารเด็กๆยุคนี้เลย

กำลังดูอยู่ น้องเอินใส่สั้นคนดูอย่างผมโคตรฟินนนนนนน

เสียตอนท้ายจริงๆแฮะสำหรับผม ผมไม่ชอบตอนจบแบบนี้เลย นอนไม่หลับ

ยังจำได้มู้วันก่อนที่เป็นเรื่องหนังเข้าใหม่ NF เดือนนี้เนี่ย นี่ยังบอกอยู่เลยว่าหนึ่งในไฮไลต์คือแฟลตเกิร์ลนี่แหละ ไม่รู้ไปโฆษณาพลาดตรงไหน รายได้แห้งจัด แห้งทะเลทรายเรียกพ่อเลย

หนังดีเลยแหละ แต่หน้าหนังขายไม่ค่อยได้ สองนักแสดงนำก็ไม่ใช่เบอร์ใหญ่ ใหม่ทั้งคู่

แต่ประเด็นโคตรทัช จับต้องได้ ตัวละครในเรื่องทุกตัวแม่งเทาหมด มีทุกมุม แบบ เล่าแล้วโคตรมนุษย์อะ

และผมชอบด้วยที่จบแบบคลุมเครือ

ผมเชียร์ให้เกิดกระแสเหมือน mad unicorn นะ

ผมว่าหนังดีเลย อยากให้ดูกันเยอะๆ ยิ่งมารู้เรื่องรายได้หนัง ยิ่งปวดใจ

แต่บอกตรงๆ ไม่น่าเลย ตอนโฆษณาทำไมไปทำ trailer ให้คนคิดว่าเป็นหนังรักใสใสซะงั้น

เพิ่งดูจบ บอกตรงๆแนวนี้ขายยากมากในบ้านเรา ดูเอาเครียดล้วนๆ

Slow burn แบบ style ญี่ปุ่นเลย drive my car, perfect day ขายในไทยไม่ได้หรอกคนไทยสมาธิสั้นต้อง fast x

อาตอง Pedo

ประเด็นคือทำการตลาดได้ไม่ดี ไม่ณุ้ตั้งใจหรือป่าวคนที่ไม่ได้ติดตามคิดว่าเปนความรักญ/ญใสๆ ทั้งที่ตัวเนื้อหนังจิงๆอีกโทนนึงชัดเจนเลย

ต่อให้โปรโมตดีกว่านี้

ผมว่าคนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยดูหนังดราม่ากันหรอก

ถ้าไม่แบบฟลุคเป็นกระแสจริงๆ

เพราะเรื่องนี้มันเครียดเลยนิ

เอาตรงๆเหมือนเคยงานวิจัยเมื่อก่อน บอกว่าสภาพสังคมช่วงเวลานั้นๆมีผลต่อการตัดสินใจดูหนังด้วย เมื่อก่อนผมชอบดูหนังเครียดๆมาก หนังใช้ความคิด เนื้อเรื่องซับซ้อน แต่หลังด้วยงานก้อเครียด สังคมก้อเครียดหลังๆเลยดูเเต่อะไรที่ย่อยง่ายๆ หรือก้อดูฟิลกู๊ดไปเลย
ปล. เรื่องหน้าหนังเเละการโฆษณาเเม่งสำคัญมาก วันก่อนพึ่งได้ดู เรื่องเด็กชายเก็บว่าว หนังโคตรดีเสียดายที่ไม่ได้ดูในโรงเลย หน้าหนังนึกว่าช/ชเลยไม่ได้สนใจ

ดูใน nf กับแฟนนึกว่าหนังสนุกผ่อนคลายสมอง

กลายเป็นยิ่งดูยิ่งดาร์ค ตีแผ่ความจริงจัด

เดาไว้ว่าพ่อเจนไม่ใช่คนดี ตอนจบก็ไม่ดีจริงๆ

หนังแบบนี้บ้านเราคงเหมือนมหาลัยเหมืองแร่ อีกหลายปีกว่าจะกลับมาดัง

ขนาดจันเร้ดยังเมินเรื่องนี้ ไม่ออกมาพูดมาขยี้เลยมั้ง

โปสเตอร์มันไง

ฉายก่อนกัปตันอเมริกาอาทิตย์เดียวยังไงโรงหนัง100ทั้ง100ก็ต้องโปรโมทกัปตันอเมริกานั่นแหละไม่แปลกหรอก