ผมเดาว่าถ้าให้เปรียบเทียบ การร่วมกับจึนมันได้แค่เทคนิค&เทคโนโลยีของการทำขนส่งมา พูดอีกแบบถ้านี่คือตึกอีซี่มันได้แค่พิมพ์เขียว แต่มันต้องหาคนมาลงมือทำด้วย อย่างแอปพลิเคชันเงี้ย ก็ต้องมาทำเอง หรือต่อให้ได้โปรแกรมสำเร็จรูปจากบริษัทแม่มา มันก็ต้องมีคนมาดูแลต่อ ซึ่งรุ่นเจี๋ยมันก็คือ dev ฝีมือฉกาจ ฝีมือไม่ต้องพูดถึง ไหนจะนิสัยที่เร่งการทำงานอีก อย่างตอนประชุมทำแอฟอีซี่ที่หัวหน้า dev บอกว่าใช้เวลาเป็นเดือน เพราะเดือนนี้วันหยุดเยอะ จนคณินต้องบอก ให้ 7 วัน ถ้าเป็นรุ่ยเจี๋ย แม่มไม่พูดแบบหัวหน้า dev อีซี่หรอก เชื่อว่า 3 วันแม่มก็ทำเสร็จ

เรื่องเหมา 40 ห้อง คิดว่าคณินมันมีเงิน และอีกอย่างไม่ได้เสียเปล่ามันได้สินทรัพย์มาจริงๆ เท่ากับคณินไม่ได้จ่ายอะไรเลยให้สันติ จริงๆ จ่ายแค่ค่าคอมที่สันติควรได้ ก็ได้เช่นกัน คณินเสียเงินน้อยกว่าด้วย แต่พวกเจ้าสัวอาจคิดแบบข้างต้น 40ล้าน ก็ได้สินทรัพย์ ไม่ได้จ่ายไปฟรีๆ

ส่วนที่ว่าทำไมคณินมันถึงคิดว่าคุ้มกับสิ่งที่สันติจะพูด เพราะคณินมันมองว่าสันติมันมีของจริงๆ ทั้งตอนเจอกันครั้งแรกที่มหาลัย ทั้งตอนสันติกินเหล้าเพื่อขายห้อง

ส่วนที่ว่าคณินไปเจอสันติที่งานทำไม ไปแล้วก็นั่งจ่อยๆ คนเดียว อันนี้เห็นด้วยนะ คือถ้าให้คณินนั่งอยู่ในก๊วนคนจีน คงไม่รู้สึกขัดใจ

ส่วนที่ว่าสันติทำไมไม่กำเงิน 20ล้านกลับบ้าน แกเป็นคนฝันใหญ่ครับ เห็นชัดเลยตอนที่คุยกับน้อง ที่บอกว่าปิดบริษัทเฮี่ยนี่ง่ายนิดเดียว แต่จะทำยังไงให้ไปรอด ให้พนักงานมีงานทำ อันนี้ต่างหากที่ชาเล้น

สุดท้ายเรื่องการบรรยาย ไม่แปลกครับ ceo หลายคนก็ทำกัน อย่างคุณตันนี่ไงรู้สึกแกไปบรรยายบ่อยมาก

สกิลพวกเจ้าสัวคือเก่งการมองคน ฉากพระเอกขายเก้าอี้ ก็ประทับใจแกเรื่องกลยุทธ์ทางการตลาด ฉากกินเหล้าได้เห็นคนจริง ลูกบ้า สุดท้ายมองพระเอกเห็นตัวเองในอดีต

สุดท้ายจากชื่นชม ประทับใจ กลายเป็นกลัวพระเอก

แล้วที่สำคัญค่าเสือกนี่แทบฟรี เพราะจ่ายตังค์แล้วได้คอนโด แล้วคอนเนคชั่นระดับนั้น ทำเลไม่ดี เขาก็มีวิธีเพิ่มมูลค่า

สงสัยหลายอย่าง แต่ช่างมันเถอะ ดูจบแล้วก็จบ
คิดว่าคนสบายสุดคือมาดาม มาปั่นแป๊บเดียวได้หุ้นไปตั้งเยอะ

ถ้าไม่ร่วมทุน ทุกอย่างจะหาเองหมดเริ่มเองหมด ตอนไปขายคณิณมีโกดัง มีรถ มีทีมงานหลังบ้านพวกบัญชี เอชอาร์ ไอทีซัพพอร์ท คือมีหลังบ้านแบบที่ทุกบริษัทมีอะ แต่ไม่มีตัวคอร์ของธุรกิจที่มันเฉพาะเจาะจงลงไป การร่วมทุนก็คือยกของปีเตอร์มาวางเลย ไอ้ระบบพวกนี้ลงทุนเองนอกจากเสียเวลาแล้วเผลอๆอาจจะแพงกว่าด้วย
เหมือนฝั่งไทยเป็นโครงรถอะ ร่วมทุนกับจีนก็คือเอาเครื่องเค้ามาวาง ไม่งั้นก็ต้องมาเสียเวลาสร้างเครื่องยนต์เอง

แล้วทำไมคณิณยังต้องอยากได้รุ่ยเจี๋ยอีก ตามเรื่องรุ่ยเจี๋ยเป็นตัวท็อป และเป็นคนสร้างแอปเอาไว้แล้วออกไป คิดว่าก็คงอยากได้คนที่สร้างมากับมือมาเป็นดูแลเองแหละ แต่พอไม่มาก็แค่เอาคนอื่นมาดูแลต่อก็ได้เพราะมันไม่ใช่งานสร้างใหม่แล้ว

ส่วนเรื่องซื้อห้อง ตอนนั้นเจ้าสัวยังไม่รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร ค่าเสือกสำหรับอะไรก็ไม่รู้ แค่คิดว่าไอ้หนุ่มนี่น่าสนใจดีเกิดจ่ายไปยี่สิบล้านแล้วมันบอกว่า เฮียลองคิดดูนะ คนไทยมีเจ็ดสิบล้าน เราขายนมข้าวโพดแค่ขวดละบาทเดียวให้ได้ทุกวัน วันนึงเราก็ได้แล้วเจ็ดสิบล้านแล้ว
แต่ซื้อห้องยังได้ห้อง ธุรกิจหลักตัวเองก็เป็นอสังหาอยู่แล้วน่าจะพอรู้จักไอ้คอนโดนี้อยู่มั่งแหละ ดีดลูกคิดในหัวแล้วคงรู้สึกว่าไม่ได้แย่มาก หรืออาจจะมองๆไว้อยู่แล้วก็ได้

แต่ไม่ว่าจะยังไงเรื่องนี้จะสนุกแค่ไหน แต่มันก็คือหนังอะครับ บางอย่างก็พูดถึงแค่ผิวๆพอแค่ให้มันเดินเรื่องต่อได้แบบไม่อิหยังวะมาก ส่วนรายละเอียดก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจ เพราะไอ้ที่สันติเล่าให้เจ้าสัวฟังบนเครื่อง ถ้ามันจะมีจริงของจริงมันก็ต้องไม่ใช่แค่นั้นหรอก เพราะไม่มีเนื้ออะไรเลยมีแต่น้ำ ขายของให้เจ้าสัว ดีเทลแค่นี้เจ้าสัวไม่ซื้อหรอก โมเดลธุรกิจมันต้องชัดกว่านั้น

มีแต่ผมมั๊ยที่ไม่ได้จะหาคำตอบว่าทำไมต้องซื้อคอนโด40ห้อง เพราะผมว่ามันโม้สไตล์ละคร หนัง เหมือนกับหลายพฤติกรรมในเรื่องที่ผมไม่เชื่อว่าระดับหัวหน้าจะทำในชีวิตจริง

ธรรมดา คนรวยใช้เงินทำงาน ปกติมาก