ถ้าแพนิค attack เข้าใจได้ จากคนที่เป็นเหมือนกัน

ส่วนตัวเห็นภาพนั้นที่เค้าปลด น่าจะเพราะ เค้าหายใจไม่ออก ไม่ใช่ชุดรัดไป แต่พอแพนิคขึ้นมันจะอึดอัดมาก มันจะอยากออกจากตรงนั้น เข้าใจว่า พออาการมาก็เลยปลดออกแม่งให้หมดเลย

เวลาผมเป็นสมมุตินั่งๆอยู่แล้วเป็น มันจะต้องลุกออกจากตรงนั้น ทันที ไม่มีข้อแม้(ถ้าไม่โดนมัดไว้)
หรือ พี่ทำงานผมก็เป็น แกนั่งรถตู้บริษัทไปที่ทำงาน คนเต็มรถ อยู่ๆ แพนิคขึ้น เหงื่อแตกหายใจไม่ออก แกบอกคนขับรถตู้จอดข้างทางทันที ตรงไหนจอดได้จอด แกขอลง แล้วเดี๋ยวแกเรียกแท๊กซี่ไปเองพออาการดีขึ้นแล้ว

ส่วนตัวเข้าใจนะ ตอนแรกนึกว่าจะถอดออกแล้วโดด แต่เหมือนถอดแล้วตกที่นั่งหัวทิ่มแล้วหล่นมากกว่า ไม่ได้จะโดดลงมั้ง

ในคลิปนี้มีสติสุดๆเลยนะนั้น ถอดแต่ละตัวอย่างเยอะ ถอดหมดเป้ะๆ เหมือนชำนาญด้วย

ลองคิดว่าเป็นเราในสถานการที่ล่กๆลนๆ อยากจะถอดพวกนี้ออกเร็วๆ ไม่น่าได้แบบนี้แน่ๆอ่ะ

ผมก็เคยเป็นแพนิค
อารมณ์ตอนนั้นมันทรมารมาก
อยากออกจากอาการนั้นไวไว

เมียเป็นแพนิคเวลาขับรถ หายแล้วตอนนี้

ต้องมีคนคอยพูดให้หยุดทำอะไรไม่ดี จะฝ่า จะลงจากรถ หายใจไม่ออก จะเป็นลม เยอะ

อันนี้น่าจะพอกันแต่ไม่มีคน talk her down