เรื่องเล่าหลังจอจากภรรยาของ พี่ไก่ ณฐพล บุญประกอบ ผู้เขียนบท/ผู้กำกับสงครามส่งด่วน
ที่งานก่อนหน้าของเขาที่ผมชอบมากคือ Come and See สารคดีธรรมกายเมื่อหลายปีก่อน

ปี 2021 ช่วงที่พี่ไก่กำลังเริ่มเขียนบท MAD UNICORN เป็นช่วงเดียวกับที่เรากลับจากนิวยอร์กพอดี ช่วงแสนว่าง ยังไม่ค่อยมีอะไรทำ ช่วงนั้นเสียงที่จะปลุกขึ้นมาตอนเช้าแทบจะทุกวัน คือเสียงประชุมของทีมเขียนบทชายล้วน 3 คน ในซูม นั่งเถียงกัน ตั้งแต่เรื่องmotivation ตัวละครอย่างเด็กดอยคนนึง มันจะไปเป็นนักธุรจกิจหมื่นล้านได้ไง ไปจนถึง detail ธุรกิจ มันต้องมีเงินเท่าไหร่ ถึงจะเมคเซ้นที่จะทำสิ่งต่างๆ (คำนวนกันจนหัวระเบิด) ด้วยความที่อยู่คอนโด ห้องมันเล็ก ก็ต้องโดนบังคับนอนฟังประชุมบทไปเรื่อยๆ เลยขอแอบเขียนเล่าเรื่องจากหลังจอประชุมบท และการ observe คุณพี่เค้ามาตลอดกระบวนการถ่ายทำมาซักเล็กน้อยฮะ

1.ความผูกพันกับเสี่ยวหยู
เมื่อวันที่บทเดินทางมาถึงการต้องมีนางเอก แล้วชายหนุ่ม 3 คน(ตอนแรกคนยังน้อยอยู่) ต้องมานั่งคุยกันเรื่องว่าผู้หญิงคนนี้เค้าจะคิดอย่างไร ทำอะไร พูดอะไร motivation ในชีวิตเค้าคืออะไร ซึ่งเสี่ยวหยูก็โดนปู้ยี่ปู้ยำประมาณหนึ่ง 5555 นอนฟังไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าทนไม่ไหวและ ขอสอดปากเข้าไปหน่อยเถอะ ว่าผู้หญิงเค้าไม่ได้คิดอย่างงี้ว๊อย! หลังจากนั้นเลยโดนแอบถามตอดๆ ไปเรื่อย จนถึงปรึกษาจริงจัง เลยรู้สึกผูกพันกับเสี่ยวหยูเป็นพิเศษ เหมือนลูกสาวของขุ่นแม่ จนสุดท้ายมีพี่กุ๊กกับแตง มาช่วยดูแลลูกสาวคนเก่งให้ไปได้อีกขั้น ก็ดีใจมากฮะ 55555

ช่วงที่ต้องตั้งชื่อตัวละครเสี่ยวหยู หนึ่งในชื่อที่พี่ไก่เลือกมา คือชื่อนางเอกหนังไต้หวันเรื่อง A Sun เราเชียร์ ชื่อนี้สุดๆ เพราะ คำว่า 雨 แปลว่าฝน มันเหมือนน้ำที่คอยมาดับไฟของสันติ กับรุ่ยเจี๋ย เลยพยายามเอาความรู้จีนอันน้อยนิด ไปหาชื่อให้มันมีความหมายมากขึ้นไปอีก เลยได้ ชื่อ 晓雨 ที่ xiao แปลว่า เช้า yu แปลว่าฝน เป็นฝนยามเช้า ทำให้ธุรกิจนี้เติบโต อย่างชุ่มฉ่ำ

ดีใจมาก ที่สุดท้ายคนรักเสี่ยวหยู ที่มันเป็นผู้หญิงแกร่ง เก่ง ไม่ยอมผู้ชาย เป็นตัวของตัวเอง ไม่ยอมใช้เงินผัว ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร น้ำตาไหล ฮือออออ (และน้องเจนสวยมากค่ะ สวยจนตาแตก บทจะโหดก็จึ้งถึงใจ บทจะร้องไห้หัวใจขุ่นแม่ก็จะขาด เป็นเสี่ยวหยูที่น่าหลงรักมากขึ้นไปอีกล้านเท่า)

2.ตัวละครที่ถอดแบบมาจากผู้กำกับ himself
ถ้าบอกไปอาจจะเซอร์ไพร์ส ตัวละครที่คุณไก่เข้าใจมากที่สุด เขียนแล้ว flow ที่สุด ไม่ใช่สันติ ไม่ใช่รุ่ยเจี๋ย แต่คือ “เลียม” ค่ะ !!!! แม้ว่าหน้าตาคุณพี่เค้าจะไม่ได้หล่อเท่าพี่บี้ แต่นิสัยคุณพี่เค้าเหมือนเลียมสุดๆ ความใส่ใจดูแล ยอมให้แฟนไปทำตามฝัน อยู่เคียงข้างเสมอในวันที่เหนื่อยล้า (อวยผัว 1 กรุบ 55555) + ความผิดพลาดในความสัมพันธ์กับแฟนเก่า ที่นำมาซึ่งประโยคเด็ดในซีนว่า "ถ้าอีก 10 ปีเรามองย้อนกลับมา เรื่องเหล่านี้มันคงไปเรื่องเล็กไปเลย" สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมพี่เค้ามาจนกลายเป็นเลียมได้ในวันนี้จริงๆ 55555

3.เซอร์ไพร์สที่มากกว่าตอนอ่านบท
หนึ่งสิ่งที่เคยบอกพี่ไก่ตอนอ่านบท คือ รู้สึกว่า คนแม่งจำเป็นต้องรักสันติ ไม่งั้นมันจะเอาไม่อยู่ แต่ตอนอ่านบทที่ยังไม่ใช่ดราฟสุดท้าย เราเองไม่ได้รักสันติขนาดนั้น บางทีรักรุ่ยเจี๋ยมากกว่าด้วยซ้ำ พี่ไก่ก็ฟังไปเงียบๆ (ไม่รู้เหมือนกันว่าเทคมั้ย 55555) จนสุดท้ายพอหนังออกมาจริงๆ เห็นสันติแบบมีเลือดมีเนื้อ ขยับตัวได้ พูดได้ มีสายตาที่ทรงพลังจากพี่ไอซ์ซึ แล้วก็ direction ที่พี่ไก่เลือกกำกับ แล้วขนรุกมาก ไม่คิดว่าจะรักสันติได้จริงๆ ไม่ได้แค่รักน้อยๆ แต่เเอาใจช่วยมันมากๆ และเข้าใจมันสุดๆ ได้ขนาดนี้ สุดยอดมาก น้ำตาไหล ฮือออออ

4.ความตั้งใจของคุณไก่ (ต่อจากนี้จะเป็นการอวยผัว 100% ขออนุญาตค่ะ 55555)
อีกหนึ่งเสียงที่ปลุกตอนเช้านอกจากวันประชุมบท คือเสียงพี่ไก่ดูซีรีส์ เรื่องเดิม ซ้ำๆ เป็นล้านๆ รอบ (ดูจนท่องได้) หรือไม่ก็เสียงดูคลิปเบื้องหลังการถ่ายหนังฝรั่งเจาะลึก ไม่รวมกองหนังสือเกี่ยวกับการทำหนัง ที่คุณพี่เค้าสั่งมาส่งแทบจะทุกวัน (จนบ้านไม่มีที่เก็บ) รู้ไว้เลยว่ากว่าจะทำหนัง ทำซีรีส์ขนาดนี้ออกมาได้ มันคือ ความตั้งใจ ความพยายามที่สั่งสมมาทั้งนั้น

มุมกล้องที่เลือก บางซีนยังทำให้นึกถึงไอ้ซีรีส์ ที่ฉันต้องโดนบังคับให้ดูซ้ำ ฟังซ้ำ จนจำขึ้นใจออกมาได้เลย
ความพยายามแก้บทจนหยดสุดท้าย ทำ shot list, pre-production เลือกแคส และเลือกสิ่งต่างๆ อีกมากมายของเรื่องแบบไม่ปล่อยผ่าน ทำให้ตลอดเวลาที่ทำซีรีส์ตั้งแต่เขียนบท, ไปถ่าย, จนถึงตัดต่อ คุณพี่เค้าแทบไม่เคยเงยหน้าขึ้นมาจากจอคอมเลย จนบางทีเวลาไปบ้าน แม่จะถามว่า ปกติไลน์คุยกันเหรอลูก 55555555 พี่เค้าทุ่มเทจริงงงงง !!!!

ตั้งแต่เขียนบทจนวันนี้ที่ฉาย กินเวลากว่า 4 ปี ชีวิตของพี่ไก่มีเหตุการณ์สำคัญที่เป็น milestone ของชีวิตเกิดขึ้นมากมาย ตั้งแต่ซื้อบ้าน + สร้างไปด้วย(เกือบนานกว่าทำซีรีส์), แต่งงาน, ไปจนถึงแม่เล็กจากไป ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณพี่เค้าเผชิญสิ่งเหล่านี้ ไปพร้อมๆ กับความกดดันในการทำซีรีส์ระดับพีคขนาดนี้ได้ไง ขอพูดไว้ตรงนี้ว่า ดีใจและภูมิใจมาก ที่ได้แอบมองซีรีส์นี้จากหลังจอคอมของคุณณฐพล และฟังเสียงบ่น ซัพพอร์ตได้บ้าง ไม่ได้บ้างมาตลอดงับ

ช่วงที่แม่ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล เป็นช่วงท้ายๆ ของการตัดซีรีส์ มีวันนึงที่ไปเฝ้าแม่แทนพี่ไก่ แล้วบังเอิญ พี่เก้ง จิระ กับ พี่วรรณ ส่งดอกไม้มาให้กำลังใจแม่ ให้หายป่วยไวๆ ในการ์ด พี่เก้งเขียนว่า “ผมกำลังทำงานที่สนุกกสนาน-ยิ่งใหญ่ กับไก่ครับ คุณแม่รีบหายป่วยมาดูนะครับ ” วันนั้นแม่น้ำตาไหลไปด้วยยิ้มไปด้วย วันนี้ถ้าแม่ยังอยู่ แม่ก็คงจะยิ้มหน้าบาน และพูดว่า “เหนื่อยมั้ยลูก แม่ภูมิใจในตัวลูกมากๆ นะ ” แน่เลยเนาะ

วงการละครไทย Step up มากๆ