มีใครเป็นบ้างครับ พอโตขึ้นมาอยู่ดีก็เริ่มสนใจข่าวการเมือง ฟังแล้วสนุกตอนเด็กนี่ไม่สนเลย แต่พอมีพรรคก้าวไกลหรือตั้งแต่ธร (ตอนแรกยังรู้สึกยังไม่มั่นใจว่าดีจริงมั้ย แค่แตกต่างเฉยๆ) พอผ่านเวลามากลายเป็นเหมือนความหวังเดียวจริงๆที่รู้สึกว่าเป็นพรรคที่วิจารณ์และฟังประชาชน แต่หลังจากเปิดปัญหาให้ทุกคนเห็น ทั้งเรื่องการใช้งบแต่ละหน่วยงาน การทำงานของข้าราชการ รัฐบาล 2 ประเด็นที่ทำให้รู้สึกท้อ

1. คำว่าเหมาะสมของพวกแม่มทำให้รู้สึกอนาถ เช่นเรื่องงบ ตึกสตง. ประกันสังคม รัฐสภา IO นายพลทหารที่มีมากขึ้น อำนาจข้าราชการคือมรึงแค่เปลี่ยนอะไรที่ผิดให้มันไปเข้าหลักกฏหมาย แล้วก็ละเลงแดรกกันเลย หรือเรื่องความรับผิดชอบที่มีคนตาย ทั้งฮอร์ตก ตึกถล่ม สะพานพระราม 2 คือคนตายก็ตายแบบไร้ค่าเหมือนมดปลวกจริงๆ ความล้มเหลวของนโยบายการบริหาร โทษแต่คนอื่น โทษปัจจัยภายนอก

2. เมื่อก่อนคิดว่าเรื่องแปลกๆตามข้อ 1 หรือพวกคอรัปชั่นแบบถูกกฎหมายและถูกจับได้มันจะน้อยลงเมื่อถูกเปิดโปงตามโซเชี่ยล ยุคที่คนทุกคนได้รู้ง่ายขึ้นและทั่วถึง กลับเป็นเหมือนไม่แคร์สื่อ ปล่อยให้เงียบไปเอง แล้วยิ่งกองเชียร์แต่ละพรรคก็ไม่สนเหมือนเป็นอีโก้ ว่าให้สีที่เชียร์ชนะ มีอำนาจ เหมือนเอาแค่สะใจ แต่ไม่สนผลกระทบอะไรเลย

พอฟังทุกคนมันจะมีมุมจากทุกกลุ่ม ทุกช่อง ทุกกองเชียร์ ทำให้รู้เลยว่าสังคมไทยยากมากที่จะดีกว่าได้ ที่บ่นแค่อึดอัดเมื่อเห็นงบมหาศาลขนาดนี้ ทรัพยากรดีขนาดนี้ ประเทศเราเป็นมหาอำนาจได้เลยนะ เสียดาย

ผมหมดหวังแล้วครับ ทุกวันนี้ก็หาทางย้ายประเทศ หาทางลดหย่อนภาษีให้ได้มากที่สุดแค่นั้น

ส่วนเลือกตั้งก็ไปใช้สิทธิ์แต่ก็ไม่คาดหวังละ คนชนะเลือกตั้งมามันไม่ให้เป็นก็ไม่ได้เป็นนายกอีก

ส่วนตัวคิดว่ามีแค่กิโยตินอ่ะถึงจะทำให้ประเทศพ้นตรงนี้ไปได้

หมดหวังจริงๆ ครับ ถ้ามีแฟนก็คงไม่มีลูก หาเงินไปเที่ยว ตปท ซื้อความสุขให้ตัวเองดีกว่า

ปกติเมื่อก่อนไม่สนใจกามเมืองเลย

ตั้งแต่พรรคส้มอภิปราย ช่วงนั้นโควิดพอดีอยู่บ้าน เลยได้รับข้อมูลเทาๆที่อยู่ใต้พรหมในหลายๆด้าน และคิดว่าตัวเองก็ดีและ ที่ไม่เคยอินกับเผ่ามังกรฟ้า ขอบคุณไอ้ส้ม...

ทำใจล่ะ ปล่อยวาง
ด้วยอายุที่มากขึ้น พอจะตาดเดาได้ว่าคงไม่เห็นการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าทางที่ดีหรือร้ายมันไม่เกิดขึ้นช่วงชีวิตเราแน่ ๆ (เข้าเลข 4 ล่ะ) ต่อให้แย่ก็คงไม่มากว่านี้เท่าไร

เอาตัวไปผูกกับสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ มันเครียดไป

ตามนั้นแหล่ะ

มีแต่พวกคนชั่วเท่านั้นแหละที่กลัวประชาธิปไตย จะกี่ปีคำนี้ก็จริงเสมอ ยิ่งตอนนี้ยิ่งชัดเจนว่าชั่วช้ากันขนาดไหน

ตอนนี้ถ้าผมมีลูกจะหาทางให้เขาได้ออกจากประเทศนี้ไปอยู่ประเทศเจริญแบบถาวร ไม่ต้องมาเป็นทาสให้กับพวกชั่วๆ

เอาจริงๆ อยากรู้ว่าถ้าไม่ยุ่งกับ 112 หรือคิงเลย

ไปไล่บี้พวกราชการล้วนๆ แก้ กม แก้งบราชการ

เช่นพวก สตง ไรงี้

แล้วเอาภาษีมาพัฒนาประเทศก่อน จะได้ไหม

เพราะรู้ว่าคิงเนี่ย แตะไม่ได้อยู่ล่ะ ไล่ตัดขาพวกข้างล่างก่อน

ไม่มีใครกล้าแท้งละครับ ยอมรับเลยครับว่าแนวหลังอย่างเราซัพพอร์ตแท้งไม่ดีพอครับ

มันก็เอา 112 มาอ้าง ไม่ก็ 116 แบบที่จะตรวจสอบกองทัพแต่อ้างว่ากระทบความมั่นคง (ของพวกมัน)

เห็นข่าวคนออกมาแฉทุจริตแล้วคนแฉโดนลงโทษ แค่นี้ประเทศก็อาการหนักแล้ว

มีคนเคยพูดกับผมเหมือนกันครับว่าพรรคประชาชนไม่น่าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลย แต่เรามองมุมกลับ ถ้าพักไม่เล่นเรื่องนี้ตั้งแต่แรก ก็คงไม่ได้ใจคนหรือทำให้คนเชื่อว่าพรรคนี้แตกต่างมาขนาดนี้ได้ ซึ่งตอนนี้ผมมองว่าเค้าก็เล่นน้อยลงแต่ถ้าจะให้เลือกเลยมันก็เหมือนทรยศแนวคิดของตัวเอง มันก็อยู่ในจุดที่กลับไม่ได้เช่นกัน อย่างเรื่องโหวตล่าสุดผมก็เห็นเค้าเห็นด้วยนะที่เรื่องพระคลังข้างที่ก็ยอมโดนด่าพอสมควร

ชงไปเรื่องอื่นได้สบายๆครับ ศาล เชื่องอย่างหมาขนาดนี้

ช่วงแรกก็จะเล่นพิธาเรื่องหุ้นสื่อ พอเริ่มไม่ชัดเจน ก็ไปเล่น 112 แทน แล้วดูเป็นคนดีในสายตาสลิ่มด้วย ได้ปกป้องสถาบัน

ต่อให้ไม่มีเรื่องอะไรเลย เขาก็ยัดข้อหาได้ครับ คำพูดอะไรนิดๆหน่อยๆ ศาลก็ตีความให้ได้ครับ

ยังไงก็โดนครับ

ประเทศไทยสถาบันประชาชนมันอ่อนแอครับมันถูกทำให้อ่อนแออย่างเป็นระบบจากระบอบการปกครองวิธีคิดและรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าประชาชนจะทำอะไรเขาจะเขียนกฎหมายดักหน้าดักหลังไว้หมดหรือแม้แต่สิทธิเลือกตั้งที่เราพูดกันแบบติดตลกว่าประชาชนมีอำนาจประมาณ 5-10 วินาทีในคูหาเลือกตั้งเขาก็มาเอา 5-10 วินาทีไปจากประชาชนเพราะเขาแต่งตั้งศาลองค์กรอิสระต่าง ๆ เอาไว้จัดการนักการเมืองที่คุณเลือกเข้าไป ในยุคนี้ประชาชนรู้แต่ประชาชนทำอะไรไม่ได้เพราะประชาชนไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือไปสู้ พรรคการเมืองก็โดนยุบกันง่าย ๆ ด้วยเหตุผลที่รับฟังไม่ได้กับวิธีการตีความแบบวิบัติ

ผมเป็นคนที่ไม่เชื่อนะว่าระบบแบบนี้มันจะอยู่ได้ตลอดไป ระบบทุกอย่างเวลามันมีปัญหามาก ๆ มันจะไปไม่ไหวเมื่อถึงเวลานั้นความเปลียนแปลงถึงจะเริ่มครับ

พรรคส้มและธนาธร เป็นตัวสร้างความหวัง ให้คนสนใจการเมืองมากขึ้น เพื่อที่จะรู้ว่า มันไม่มีหวังจริงๆ

และช่วยเปิดโฉมหน้าพรรคสีนึง ว่าที่ผ่านมา มันแค่ดีกว่าพรรคที่เหลือจนชนะเลือกตั้งมาตลอด แต่ไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อประชาชนเลย อยากเป็นแค่รัฐบาลเท่านั้น

ผมจำได้ว่าตอนอนาคตใหม่ลงเลือกตั้ง ยังพูดกับเพื่อนเลยว่า พรรคนี้แค่พูดน่าสนใจ ทำอะไรไม่ได้หรอก ไม่น่าจะกล้าอะไรขนาดนั้น

แต่ถึงตอนนี้พูดได้เลยว่า นี่คือพรรคการเมืองของประชาชนจริงๆ ต่อให้ไม่ได้บริหาร แต่สร้างแรงกระเพื่อมต่อการเมืองไทยและทัศนคติของคนไทยมากจริงๆ

มันไม่เกี่ยวหรอก ไอ้ 112 มันเป็นอาวุธเอาไว้ทิ่มคนเห็นต่างแค่นั้นแหละ มันโยงได้ครอบจักรวาลอ่ะ

ยากจริงๆครับ ถ้าแก้ไขอยู่แค่คนเดียวหรือกลุ่มเดียว ถ้าเราเอาแค่เชียร์ให้พรรคประชาชนชนะ แบบนี้ถือว่างานยากมากๆ

แต่มันจะกลายเป็นโคตรง่ายทันทีถ้าสังคมเห็นพ้องต้องกันจะอยู่อย่างนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว โดยไม่มีข้อแม้ไม่มีข้อยกเว้น(รวมทั้งประเด็นเกี่ยวกับ K) เหมือนคนใน เกาหลี, ญี่ปุ่น หรือแม้แต่อินโดนีเซีย

เช่น เราบอกว่าต้องทำ public machine-readable data แล้วจะแก้คอรัปชั่นได้ แต่เรายกเว้นพวกโครงการของK หรือ data ของวัด มันก็จะเป็นช่องโหว่ของระบบอยู่ดี

หรือเราบอกว่า จะแก้ไขกระบวนการยุติธรรม ผ่านอำนาจนิติบัญญัติ แต่ห้ามใช้อำนาจนิติบัญญัติไปยุ่งกับเรื่อง K มันก็จะเป็นช่องโหว่ของระบบอยู่ดีเหมือนกัน

ถ้าจะให้แก้ง่ายแก้ได้จริง คนในสังคมต้องไม่มีข้อแม้ โอเค เราอาจจะบอกว่าตัวแทนของเราจะไม่ยุ่งกับ K แต่ถ้าคน/ระบบ ที่ตัวแทนเรากำลังจัดการไปพิงหลัง K ประชาชนต้องกดดันให้ K ออกมาปฏิเสธด้วยไม่ใช่ปล่อยให้ claim อยู่แบบนี้

เช่น จตุพรพูดเรื่องความยุติธรรมให้คนเสื้อแดง พอบางเรื่องโดน112 ก็บอก K ไม่ได้อยากเอาผิดนะ แค่นี้ไม่ได้ สังคม(ทั้งคนรักและไม่รักK)ต้องกดดันให้ K ออกมาบอกว่ากุไม่เกี่ยวอย่ามาอ้างกุ ไม่ใช่ลอยตัวแล้วปล่อยให้คนบางคนใช้เรื่องนี้มาแกล้งกัน