MUFC จากข่าว Antony ร้องไห้ให้สัมภาษณ์
giggscii พิมพ์ว่า:
ท่านเขย พิมพ์ว่า:
giggscii พิมพ์ว่า:
ใจบาง แต่จะตำหนิต่อว่าก็ไม่ได้เต็มปาก คนเราโตมาจิตใจมันเข้มแข็งไม่เท่ากัน อย่างนี้เรียกอ่อนแอก็แพ้ไป
ที่ผมทันนะอย่าง คันโตน่า เบค โด้ รูนี่ย์ ริโอ พวกนี้โดนไม่ใช่น้อยๆ หนักกว่าแอนโทนี่เยอะ แต่หัวจิตหัวใจคนละเรื่อง ไม่ฟูมฟาย ไม่ร้องขอความเห็นใจ
ยิ่งเห็นสภาพใจเจ้าตัวเป็นแบบนี้ ยิ่งต้องแยกทางกันด่วน เพราะต่อจากนี้ถ้าสโมสรจะกลับมาได้ ต้องเป็นพวกใจใหญ่กว่าตัวเท่านั้น
พวกนั้นไม่เคยโดนทีมตัวเองโห่ใส่ครับ แต่ที่แอนโทนี่เจอคือ toxic fan
สำหรับผม คนจ้องจับผิดมากเกินไปทำให้เล่นตามที่คิดไม่ได้แค่นั้น มันอึดอัด รีดศักยภาพตัวเองไม่ได้ และปัญหาคือ แมนยูโดนทุกตำแหน่งเลย ต่อให้มาอีกก็แบบเดิม ตราบใดที่ยังคิดว่านักเตะแมนยูห้ามพลาดห้ามฟอร์มตก อย่าเผลอทำคอนเท้นเชียงล้อยันกระดูกพ่อแม่เปื่อยอ่ะ แฟนแมนยูตอนนี้เป็นแบบนั้นเยอะนะ ทั้งไทยทั้งต่างชาติ
เบคเค่ม(ยิ่งเบคเค่ม แทบโดนเกลัยดทั้งประเทศ) โด้ เคยโดนโห่ใส่ครับ แถมต้องลงเล่นประจำ เจอต่อเนื่อง ไม่ใช่นั่งสำรองแล้วนานๆจะลงมาโดนโห่เป็นทีๆ
อย่างแรกไม่ใช่รอให้ใครมาโอ๋ ตัวเองต้องสู้สุดใจให้เห็นก่อน แล้วรอบข้างจะซัพพอร์ทคุณตามมาเอง
ผมยกตัวอย่างแมกไกว ผมไม่ชอบเชิงฟุตบอลเขา แต่เรื่องใจ อันนี้ต้องยอมรับ โดนมาหนักกว่าแอนโทนี่เยอะ แต่ตอนนี้แฟนบอลก็ซัพพอร์ทแมกไกว
เบคไม่เคยโดนแฟนแมนยูโห่ครับ แม้กระทั่งตอนที่ออกจากทีมไปแล้ว ที่โห่คือแฟนบอลอังกฤษทีมอื่นครับ ผมจำได้ว่าหลังจากเป็นแพะ เบคโดนโห่หนักจากทีมเจ้าบ้านทุกครั้งที่เป็นทีมเยือน และฝั่งกองเชียร์ร้องเพลงเชียร์หนักเข้าไปอีก นี่คือสิ่งที่แฟนบอลยุคนี้ไม่มีทางทำได้แน่นอน
แม้กระทั่งตอนที่กลับมาเตะนัดการกุศล หรือทีมตรงข้ามแฟนแมนยูต้อนรับเขาอย่างดีเสมอ กระทั่งขนาดอยากเห็นเบคยิงทีมเก่าด้วย มีแต่แฟนๆทีมอื่นที่โห่ไล่ แต่...ปัจจุบันเหมือนจะไม่มีแล้ว เอาเข้าจริง ตอนนี้เหมือนเบคคืออเมริกันมากกว่าบริติชแล้วด้วยซ้ำไป
ส่วนโด้ ต้องยอมรับว่าตอนมาใหม่ๆนี่คือภาระขอฃกอฃหลัฝและกองกลาง แต่ความทะเยอทะยานนี่ของจริง เป็นนักเตะที่แฟนแมนยูภูมิใจช่วงหนึ่งมากกว่าจะเป็นนักเตะที่อมนยูชอบตลอดกาล และส่วนตัว ในยุคเดียวกันผมชอบรูนีย์มากกว่า และหากเบอร์เสื้อเดียวกัน ผมก็ยัง cantona forever
แต่มันมีล่ะนักเตะแมนยูที่โดนโห่ใส่ แต่นั่นมีน้อยมาก ที่จำได้ก็ ไฮเซ่ คือโห่ใส่ทั้งๆที่ใส่ชุดแมนยู ที่เหลือนี่เลือนลางมาก
แต่พอยุคหลังๆ ที่ห่างแชมป์ลีก เริ่มเจอบ่อยขึ้น จากคนนึง ลามไปอีกคน และค่อยๆโดนกันหมดตั้งแต่โค้ชยันตัวสำรอง ความคาดหวังไม่เท่าไหร่ แต่ไม่เหลือพื้นที่ให้โอกาสเลย อย่างแมคไกวพอกลับมาได้ จริงๆต้องขอบคุณเทนฮากที่ริบปลอกแขนและให้ปรับอารมณ์นะ คลายความกดดันให้เขาได้เยอะเลย
แต่หากผมเป็นแมคไกว คงไม่ได้รักแฟนบอลที่ค่อยถากถางตัวเองตอนฟอร์มแย่ ล่อเลียนราวกับว่าเป็นตัวตลก บูลลี่ทุกอย่างที่ทำ จับผิดทุกกริยาในสนาม เสยผมก็โดนล้อ เชื่อเถอะผมคงไม่มีกะใจเต็มที่สู้เพื่อแฟนบอลแบบนี้หรอก
แต่ต้องยอมรับว่าในสนามมีเดนตายอยู่เยอะ และนักเตะบางคนเขาก็ยอมสู้เพื่อนแฟนบอลกลุ่มนี้
แม้กระทั่งแอนโทนี่ ตอนเล่นกับแมนยูผมไม่เคยเห็นมันเล่นซังกะตายแบบแรชฟอร์ดแน่ๆ ถ้าถามผมว่านักเตะที่วิ่งลืมตายในทีมมีใครบ้าง แอนโทนี่คือหนึ่งในนั้น ทุกครั้งที่ลงสนาม เขาวิ่งสุดลงสุดตลอด แทบไม่เคยปล่อยจอย ต่อให้ฟอร์มไม่ดี ก็ยังจะเล่นเต็มที่ตลอด
ส่วนปีกตัวอวยอย่างจ่าดำ ที่ความคาดหวังสูงเล่นกันกลับปล่อยจอย และเล่นไปวันๆ น่าผิดหวังกว่าเยอะ ขนาดปล่อยยืมก็เหมือนจะโดนส่งกลับไม่คิดซื้อขาดเลย ผมงงกับคนที่ยังเข้าข้างนักเตะแบบนี้มากกว่า