"ไม่ต้องเสียใจที่มันต้องจบ แต่จงมีความสุขที่มันเคยเกิดขึ้น" หนึ่งในประโยคที่ ลูก้า โมดริช พูดหลับจบเกมต่อหน้าแฟนบอล เรอัล มาดริด ใน ซานติอาโก้ เบร์นาเบว ประมาณ 80,000 คน

ผมเคยเห็น ลูก้า โมดริช ร้องไห้มาก่อน แต่นั่นเป็นการร้องไห้ในชัยชนะ หรือการคว้าแชมป์ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป นี่คือการร้องไห้ หรือเสียน้ำตา จากการที่ต้องอำลา เรอัล มาดริด หลังจากที่อยู่กับทีม และทุ่มเทตลอดระยะเวลา 13 ปี ที่สวมเสื้อสีขาว และสร้างความมหัศจรรย์ไว้มากมาย ส่วนแฟนๆ เรอัล มาดริด ก็เสียน้ำตาเพราะกำลังจะเสียหนึ่งในนักฟุตบอลที่เก่งที่สุดคนนึงของประวัติศาสตร์ทีม

ผมแทบไม่เคยเห็นระหว่างเกมที่นักเตะถูกเปลี่ยนตัวออกเพื่อ Standing Ovation ครั้งสุดท้ายก่อนออกจากทีม แล้วมีนักเตะทุกคนในสนาม มาตั้งแถวเพื่อให้เกียรตินักเตะคนนั้นๆแบบนี้เลย และถ้าจะต้องมีใครซักคน โมดริช คือคนที่เหมาะสมแล้ว

ขอบคุณนักเตะ และทีมสตาฟฟ์ เรอัล โซเซียดัด ที่ให้เกียรติ ลูก้า โมดริช แบบนี้

จังหวะเดินออก ผมน้ำตาซึมๆ แต่พอมาข้างสนามเท่านั้นแหละ ไอ่เพื่อนรักปากแซ่บ มันก็มารอกอดกับ โมดริช พอผมเห็นเท่านั้นแหละ น้ำตามาเป็นสายเลย



หลังจบเกมก็ถึงเวลาของ คาร์โล อันเชล็อตติ บ้างแล้ว แฟนบอล 80,000 คน ยังไม่กลับ แม้เกมจะจบ ระหว่างรอกล่าวอำลา สโมสรก็เปิดคลิปของ อันเชล็อตติ และสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นก็ได้เห็น คือน้ำตาของ คาร์โล อันเชล็อตติ และ ฟลอเรนติโน่ เปเรซ



และนี่คือประโยคทิ้งท้ายจาก คาร์โล อันเชล็อตติ

ขอบคุณทั้ง โมดริช และ อันเชล็อตติ จริงๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้กับ เรอัล มาดริด โดยเฉพาะจุดเริ่มต้น อย่างแชมป์ UCL สมัยที่ 10 เมื่อปี 2014 มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสำเร็จแบบจริงๆ และขอบคุณ เรอัล มาดริด ที่ให้เกียรติกับตำนานทั้ง 2 คนนี้ แบบนี้ (ถึงแม้ โมดริช จะไม่ได้แขวนสตั๊ดที่นี่ก็ตาม)

วันนึงผมอยากเห็น กาซิยาส รามอส ราอูล กูตี โครส โมดริช ซีดาน R9 CR7 มาร์เซโล่ เบนเซม่า คาร์ลอส เบ็คแฮม ฟิโก้ และอีกหลายๆคน รวมตัวกันนัดทานอาหารร่วมกันซักครั้ง จัดที่นั่งแบบ 20 ที่นั่ง กลางสนามหญ้าไปเลย พูดคุยกันถึงเรื่องอดีต เรื่องต่างๆที่เคยใช้เวลาร่วมกัน ถ้ามีโอกาสนั้นจริงๆ ผมคงฟินน่าดู

----------------------------------------------------------------------------

นอกจาก 2 คนที่กล่าวถึงไป ลูคัส บาซเกซ อาจจะเป็นอีก 1 คนที่จะออกจากทีมไป เพราะตอนถูกเปลี่ยนตัวออก นักเตะคนอื่นก็มากอด ลูคัส และ ลูคัส ก็ร้องไห้ (ซึ่งจริงๆ ผมเริ่มมีน้ำตาตั้งแต่ซีน ลูคัส ละ) ถึงจะบ่อ จะเหวอแค่ไหน ผมไม่เคยสงสัยในความทุ่มเท และความรักที่ ลูคัส มีให้กับ เรอัล มาดริด ลูคัส ทุ่มเททุกนาทีที่อยู่ในสนาม และนอกสนามก็เป็นพี่ที่น่ารักมากๆคนนึง ถึงแม้จะไม่ได้คาแรกเตอร์ดุดันแบบ รามอส นาโช่ เอียร์โร่ ไม่ได้สง่างามแบบ ราอูล กาซียาส ไม่ได้เป็นมันสมองของทีมเหมือน โครส โมดริช แต่ ลูคัส เป็นพี่ใหญ่ที่น่าเคารพ และเข้าถึงง่ายมากๆคนนึงเลย (จากที่ดูคลิปต่างๆที่เผยแพร่ในออนไลน์) ทุกครั้งที่ ลูคัส ได้สวมปลอกแขน เขาเหมาะสมที่จะได้สวมมันแล้ว อีก 1 กัปตันของเรา

ไม่แน่ใจว่าแกจะอยู่ถึงจบสโมสรโลกก่อนรึเปล่า แล้วค่อยออกจากทีม...

----------------------------------------------------------------------------

ปล. มีอีก 1 โมเม้นต์ดีๆ คือ ตอน โมดริช ถูกเปลี่ยนตัวออก ก็ได้เดินไปสวมปลอกแขนให้กับ เฟเด้ วัลเวร์เด้ ซึ่งเหมือนเป็นการส่งต่อเข้าสู่ยุคใหม่แบบจริงๆแล้ว (ถึงแม้จะมี การ์บาคาล อีกคน ที่จะขึ้นเป็นกัปตันเบอร์ 1) และตอนจบเกม เฟเด้ ก็นำปลอกแขนกลับไปสวมให้กับ โมดริช อีกครั้ง

น้ำตาซึม2ปีติด ปีแล้วก็โครส ปีนี้ดับเบิ้ล *2 โครสมากอดโมริด

ใครจะไปคิดจากดีลยอดแย่สู่กลองกลางระดับโลก

แฟนมาดริดใครบ้างจะไม่ซึม

ปมแหนหงส์แต่ก็ติ่งโมดิรชฮะ โคตรคลาส ตำนานจริงๆ นับถือ นับถือ

GOAT CM