ตอนบอลโลก ปี 98 ติดใจ ตำนานสโต๊ก เลยไปหาว่าเล่นทีมไหน ตอนนั้น ป1

กับตอนที่ตำนานคนนั้น ออกจากสโมสร แล้วไม่ตามเชียร์และโมโหมาก รู้ตอนนั้นว่าเรารักสโมสร มากกว่านักเตะแล้ว

ใช่ครับ

1.นัดชิงลีคคีพ2003 ผมดูบอลไม่รู้เรื่อง ดูกับลุง

ตอนนั้นลิเวอร์นำผมก็เชียร์มั่วๆ เย้ๆ ยิงเลย 555555 (ไม่รู้ด้วยซ้ำทีมไหนเป็นทีมไหน)

ลุงเด็กเป็นผีที่กำลังหัวเสียจากการแทงผีผ่านเพจเจอร์อยู่ ก็เลยบอก

เงียบๆ หน่อยยย แบบพูดปกติๆเลยนะ

(ปกติทั้งชีวิตลุงไม่เคยดุเลยหลังจากน้้นก็คิดในใจเอ้อลุงเชียร์ผีใช่ไหม งั้นผมเชียร์หงส์ก็ได้)

ฮา


2.นัดที่แพ้เรดดิ้ง 3-1 ที่โดย สตีเฟ่นฮั้น เควินดอย ยิง 555555

กระชากสติ๊กเกอร์ลิเวอร์พูลออกจากกระเป๋านักเรียนด้วยความโมโห





หลังจากนั้นก็รู้ตัวว่าเปลี่ยนใจเลิกเชียร์ไม่ได้

ก็เลยะยามแปะกลับเข้าไปให้มันสวยๆ

ก็อด ยิงนิวชนะ 4-3

ไมเคิลโทมัส ยิงคาบ้านนาทีสุดท้าย

ดูบอลกับพี่ ตอนอลอนโซ่ซ้ำจุดโทษตีเสมอมิลาน 3-3

ปีที่ชิง FA Cup กับอาร์เซนอล ที่โอเว่นโซโล่ไปยิงพาทีมคว้าแชมป์

เริ่มติดตามตอนตอเรสxเฮียเจิด คอมโบในฝัน

ฟาวเลอร์ ซัด แฮตทริก ใส่ ปืน ภายใน 6 นาที

มาจากเกมชนะ นิวคาสเซิล 4-3 ตอนนั้นอย่างชอบ ฟาวเลอร์ คอลลีมอร์ แม็คก้า

เพราะพ่อเชียร์แมนยู จำได้แม่นเลยว่าวินาทีนั้นจะต้องเชียร์หงส์

สมัยพระเจ้ายังเป็นแค่ดาวรุ่ง

Fowler ยิงแสกหน้าชไมเคิล

มู้เช็คอายุชัดๆ

เหมือนกันเลยครับ แล้วตอนเด็กๆชอบสีแดง เห็นนักเตะตัวเล็กๆ เหมือนเรา แต่ดันวิ่งไวฉีกกองหลังตัวใหญ่หลังหัก

ตื่นมาแอบแม่ดูหนังสือการ์ตูนโป๊พร้อมกับเปิดTVรอบชิงมิลานไม่ได้สนใจบอลหรอกมาสะดุดตรง ทีมสีแดงพลุสีแดง เท่สาด หลังจากนั้นเป็นติ่งเลย