เห็นศัตรูพังยับแบบนี้มันรู้สึกดีจริงๆ ไม่เคยคิดว่าทีมอย่างแมนยูที่กดหัวลิเวอร์พูลมาตลอดตั้งแต่ผมจำความได้ จนเพิ่งมาได้แชมป์ลีกตอนอายุ30

ไม่อยากจะเชื่อว่าทีมศัตรูที่เคยยิ่งใหญ่ขนาดนั้นตอนนี้จะแตกสลายยับเยินจากรากเหง้าได้ขนาดนี้ มันเป็นสิ่งเตือนใจอย่างนึงเลยว่าไม่มีอะไรจะยั่งยืนถาวร การเลือกทางผิดเล็กๆอาจจะนำพาไปสู่หายนะที่ไม่อาจนึกภาพออกได้ขนาดนี้

ไม่ต้องรีบกลับมา(เพราะถึงรีบก็ไม่มีทางจะกลับมาในระยะเวลาสั้นๆได้แน่จากสภาพตอนนี้) จะไม่มีกำลังใจอะไรทั้งนั้นจากศัตรูคนนี้ เผชิญกับความจริงที่ต่อจากนี้ซะ และในฐานะศัตรูก็อย่าทำให้ต้องผิดหวังไปมากกว่านี้ล่ะ ว่าครั้งนึงเราเคยสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรีไม่ว่าลิเวอร์พูลจะย่ำแย่แค่ไหนเวลาต้องเจอกันเราก็ทุ่มทุกอย่างที่มี กับการที่กลายเป็นศัตรูที่เปิดอีซี่โหมดเละเทะเหมือนตอนนัด7-0แบบนี้มันไม่สนุกเลยว่ะศัตรูที่รัก