นี่แหละ บุญเก่าหมดแล้ว
ผลจากการบริหารที่ห่วยแตก

เป็นเคสศึกษาที่ดีเลยนะ ทีมใหญ่ขนาดนี้ บริหารไม่ดียังล้มได้ในช่วง 10 ปี อย่างเราๆ วางแผนชีวิตไม่ดี 2-3 ปีชีวิตก็อาจจะไปได้เหมือนกัน

ไม่รู้ผมเป็นคนเดียวรึเปล่าที่ไม่ได้เครียดเลยที่ไม่ได้ยูโรป้า ผมคิดว่ามันจะแย่ด้วยซ้ำถ้าได้แชมป์ยูโรป้า แล้วได้ไป ชปล ปีหน้า (ไม่ได้หมายถึงการเงินนะ หมายถึงฟอร์มของทีมระยะยาว) ผมรู้ถึงผลกระทบเรื่องการเงิน เรื่องตลาดซื้อขายนักเตะที่จะยากขึ้นในการดึงตัวสตาร์ แต่ผมมองแล้วคิดว่า ถ้าเราได้ทางลัดทางนี้ไป นักเตะในทีมมันคงคิดว่า อ๊าา รอดอีกละพวกกู เข้าลูปนรกลูปเดิมเลย ปีหน้าผมว่ายังไงก็ไม่ดีขึ้นไปกว่านี้มากหรอก ได้ไปก็เป็นแค่ไม้ประดับ คือมันได้ตังแหละ เตะแต่ละนัดอ่ะ แต่มันเหมือนลอยตัวจากปัญหาไปได้อีกปีอ่ะ แถมต้องเตะสัปดาห์ละ 3 นัด เดี๋ยวก็อ้างบอก ไม่มีเวลาให้ทีมได้เรียนรู้แทคติกเลยอีก มันต้องแบบนี้แหละถ้าจะ reset ทุกอย่างใหม่ ไปถึงจุดต่ำสุดจริงๆ กึ๋นกับสมองมันจะพรั่งพรูออกมา ผมอยากให้แมนยูเปลี่ยนแปลงแบบจริงจังมาพักใหญ่แล้ว ออกจะหวังแบบฮาร์ดคอไปหน่อย แต่ก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ไม่มีใครผิดไม่มีใครถูก แค่มาแลกเปลี่ยนเฉยๆนะครับ

ทีนี้มาดูข้อดีที่ผมคิดได้ เราได้เซ็ทซีโร่ ทุกวันนี้เราเหมือนเป็นทีมที่เวลาลงตลาดก็โดนรีดไถราคาแมนยู เอเยนต์แม่งเอานักเตะมาชุบตัว มารีดค่าเหนื่อย ค่าส่วนต่าง พอมาเสร็จแล้ว สถานะตัวเองกลายเป็นเซเลป ยอดฟอลขึ้น สื่อสนใจมากขึ้น กลายเป็นคนดังขึ้นมาข้ามคืนจากโนบอดี้ แล้วมันก็ไม่ได้สนใจเรื่องในสนามกันเป็นหลัก สุดท้ายฟอร์มไม่ดี ไปกับแมนยูไม่รอด การย้ายทีมจากแมนยูออกไป ตัวเลือกเยอะมาก มีทีมพร้อมรับต่อหลายทีม เพราะมีวลีเด็ดๆคือ ออกจากผีได้ดีทุกคน คือมันไม่มีอะไรจะเสียในการมาแมนยู ทีนี้ประเด็นคือสิ่งพวกนี้ที่ว่ามามันทำให้ไอพวกนักเตะขยะพวกนี้มันไม่มีแรงกระตุ้น ไม่มีแพชชั่นต่อการเล่นให้แมนยู ต่อให้กูห่วยยังไง แมนยูไม่เอากูแล้ว กูก็มีที่ไปอยู่ดี นี่แหละ จะทำให้ทีมงานหลังบ้านต้องทำงานหนักมากกว่าเดิมในการหานักเตะที่คุณภาพกับราคามันตีคู่กันมาอย่างเหมาะสม และมันไม่ใช่การดูแค่ฝีเท้า แต่มันต้องดูทัศนคติและนิสัยนอกสนามด้วยเหมือนสมัยที่เซอร์เคยทำ เพราะการมาแมนยูถ้าใจไม่แกร่งจริง ไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่มีวินัย ติดหรู ติดปาร์ตี้ ยังไงก็ไปกับแมนยูไม่รอดต่อให้เก่งมาขนาดไหน (นักเตะหลังยุคเซอร์ที่ยกระดับทีมได้จริงจังคนเดียวที่ผมรักสุดคือ อิบรา เสียดายเจอกันช้าไปหน่อย ทั้งบารมีทั้งคาแรคเตอร์ เอาป๊อกบากับลินการ์ดอยู่หมัด)

อีกข้อคือมันคือสถานการณ์บังคับที่ต้องขายนักเตะที่เป็นตัวหลักของทีม แต่ไม่ใช่ตัวหลักของอโมริม (แต่ต้องใช้) เพราะเราต้องการเงิน
นี่แหละ ที่เป็นข้อดี เพราะสถานการณ์มันบีบบังคับให้ขายนักเตะที่เป็นฟีลแบบ รักพี่เสียดายน้อง ไอพวกที่ดูมีแวว มีมูลค่า แต่เอาลงก็เล่นไม่เข้าระบบ เล่น 10 นัด แย่ไป 5 นัด พอดีตัว 2 นัด อีก 3 นัดแม่งก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่แค่อยู่ดีดีแม่งเสกประตูมาได้ เสกแอสซิสมาได้ อย่างกานาโช่เงี้ย ผมเชื่อเลยว่าถ้าปีหน้าเราได้ไป ชปล ยังไงมันก็คงได้อยู่ต่อ (แมนยูชอบมีนักเตะที่เอาไว้ทำการตลาดได้) และไอพวก ซานโช่ แรชฟอร์ด เราคงจบกันแค่ตรงนี้สักที 100% เพราะทีมแบกค่าเหนื่อยไม่ไหวแน่ๆแล้ว ส่วนอันโตนี่ ผมยังอยากลองให้โอกาสอีกสักครั้งดู แต่ด้วยค่าเหนื่อยก็อาจจะต้องไปเหมือนกัน เพราะสถานการณ์การเงินมันบังคับนั่นแหละ ขายเอาเงินไปเสี่ยงกับนักเตะใหม่ที่ดูเข้าระบบมากกว่า ค่าเหนื่อยน้อยกว่าครึ่งนึงดีกว่า

แมนยูเป็นทีมที่ชอบมีข่าวว่านักเตะมีอิทธิพลในห้องแต่งตัวเกินไปมากกว่าโค้ช (ไปไล่ดูข่าวแล้วจะเห็นว่าตั้งแต่ มอยส์ ฟัลเกา มู โอเล่ รังนิค เทนฮาก ทุกคนโดนนักเตะงัดหมด) ถ้าบอร์ดไม่สนับสนุนโค้ชให้มั่นคง ยังไงทีมก็จะวนลูปแบบนี้ไปเรื่อยๆแน่ๆ ผมไม่อยากให้แมนยูไปในแนวทางแบบ มาดริดหรือเชลซี ที่ต้องเปลี่ยนโค้ชเพื่อเอาใจนักเตะ ผมไม่อยากพูดถึงเซอร์หรือยกตัวอย่างถึงบ่อย เดี๋ยวหาว่าติดความสำเร็จแบบเดิมๆ งั้นผมขอยกตัวอย่างโมเดลที่โค้ชมั่นคงมากแบบ แมนซิตี้ เป๊บ และ ลิเวอร์พูล คล้อป ที่บอร์ดบริหารหนุนหลังและทีมมีฟอร์มที่ดีและสม่ำเสมอติดกันได้หลายปี มันคือการยกระดับทีมขึ้นมาจากรากฐาน ไม่ใช่เปลี่ยนโค้ชทุกสองสามปีแล้ว reset กันใหม่ตลอดเหมือนที่แมนยูพยายามใช้โมเดลนี้มา สิ่งพวกนี้มันทำให้นักเตะตระหนักคิดได้ว่า เวลาจะงัดโค้ชอะ คือนักเตะต้องไปนะ ไม่ใช่โค้ชที่ต้องไป ถ้าตัวอย่างชัดๆ เลยคือ เป๊บ vs คันเซโล่, ซาเน่ (ตอนงัดกันก็แน่นอน ตัวนักเตะฟอร์มดีขึ้นหม้อเลย แต่เป๊บพิสูจน์ทุกครั้งว่า ไม่สน ไม่ง้อ) มันก็ทำแวดล้อมในทีมเห็นว่าคนที่ไป สุดท้ายก็คือนักเตะนั่นแหละ

บ่นมายาวขนาดนี้ไม่ได้บอกว่า พยายามปลอบใจตัวเองที่แพ้ไม่ได้แชมป์ เอาจริงมันก็เซ็ง แต่บอกตรงๆ ว่ามันไม่ได้เซ็งเหมือนตอนแพ้ในลีคตอนที่อันดับยังได้ลุ้นพื้นที่ top 4 เพราะใจมันอยากให้ทีมได้ set zero จริงๆ สักที สิ่งที่กลัวมากที่สุดตอนนี้คือกลับมาไม่ได้แบบลิเวอร์พูลทำได้ แล้วกลายเป็นเหมือนลีดส์แทน ที่หายไปพักใหญ่เลยนี่แหละ 5555

ผมว่าลิเวอร์พูลและแมนซิตี้เป็นโมเดลคู่แข่งที่น่าเดินรอยตาม แม้จะเป็นคู่แข่งแต่ผมชมเชยการบริการของสองทีมนี้จริงๆ ทีมนึงมาแบบเงินน้อยแต่ค่อยๆมานะ อีกทีมเงินล้นฟ้า ใช้เงินเยอะหน่อยแต่ไม่ใช้จ่ายโง่เหมือนเรา เราบริหารให้ได้ตรงกลางของสองทีมนี้ได้นี่จะแจ่มมากเลย

ผมขำ เมื่อปีสองปีก่อน ยังมีหลายคอมเม้นที่บอกแมนยูต้องซื้อตัวๆๆๆ เห็นแบบนี้บ่อยมากเวลาตลาดเปิด ยิ่งตอนทีมอื่นได้ตัวแล้ว แบบฟรีบ้าง ถูกบ้าง คอมเม้นจะประมาณรอกันบ้าง แมนยูไม่ขยับเลย บลาๆ

ผมอ่านทีไรก็แบบ แมนยูมันทุ่มทุกปีมากกว่าใครเพื่อนอยู่แล้ว พวกนี้เขาไม่รู้ตัวจริงหรอ ทีมนี้ทุ่มเยอะที่สุดในพรีเมียร์ลีคมากกว่าแมนซิตี้ก็คิดดูเอาแล้วกัน อันนี้ภาพรวมสิบกว่าปีเลยนะ แต่ผลงานแบบนี้ อาจถูกลงโทษอีกเพราะทุ่มบ้าพลังเกิน โทษใครไม่ได้จริงๆ

เหมือนในหนัง the dark knight rises ที่เซเลน่าบอก

เศรษฐีถึงหมดตัวยังไงก็ไม่เท่าคนจนหรอก แมนยูตอนนี่ยังไงมันก็ยังมีลู่ทางให้ไป

อยู่ที่ทีมงานแล้วจะขายหรือดึงใครมาแล้วได้ประโยชน์แค่ไหน

สมัยก่อนตกต่ำแต่ยังมีตังจ้างพวกแพงๆมาแบกได้ แต่ตอนนี้ตกต่ำ+ถังแตก แถมถ้วยยุโรปก็ไม่ได้ไป สปิริตในทีมก็ไม่ดีเลย อนาคตโค้ชก็ไม่แน่นอน ไหนจะพวกตำนานจ้องจะออกมาด่าอีก ใครจะย้ายมาก็ต้องคิดหลายตลบเลย นักเตะฟอร์มดีๆที่ทีมแย่งซื้อกันหลายฟทีมแมนยูคงเข้าไปแย่งยากแน่ๆ