กรณีข่าวเด็กวัย 17 ปี ที่ถูกพ่อแม่บุญธรรมรับเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ กลับมีพฤติกรรมด่าทอและไถเงินผู้มีพระคุณ ได้จุดประเด็นถกเถียงในสังคมวงกว้างถึงปัจจัยที่หล่อหลอมนิสัยและพฤติกรรมของคนเรา โดยมีสองแนวคิดหลักที่ถูกหยิบยกขึ้นมาโต้แย้งกัน คือ "การเลี้ยงดู" และ "พันธุกรรม" หรือที่รู้จักกันในนาม "Nature vs. Nurture"
ฝ่ายหนึ่งมองว่า "เลี้ยงเด็กแบบไหนก็ได้แบบนั้น" โดยเชื่อว่าสภาพแวดล้อม การอบรมสั่งสอน และประสบการณ์ที่เด็กได้รับ มีอิทธิพลสำคัญที่สุดในการกำหนดพฤติกรรม ขณะที่อีกฝ่ายให้ทรรศนะว่า "เชื้อ DNA หรือพันธุกรรมบางทีมันแรงกว่าการเลี้ยงดูอีก เชื้อพ่อแม่เด็กมันแรง" โดยเน้นย้ำถึงบทบาทของยีนที่ได้รับการถ่ายทอดทางสายเลือด

ผมเชื่อลึกๆนะว่ามันมีอ่ะพันธุกรรมอะ แต่น้อย

การเลี้ยงดู การเป็นแบบอย่าง นี่แหละ อิทธิพลสูงกว่าเยอะ

จากประสบการณ์ส่วนตัวที่พบเจอมาหลายๆเคสการเลี้ยงดูก็ส่วนนึง เเต่กมลสันดานของเด็กนี่แหละครับตัวสำคัญ

มีส่วนเยอะด้วย อย่างฆาตกรต่อเนื่องหลายๆคน จะมักจะตรวจเจอความผิดปกติทางสมอง

ผมว่ามี อย่างผมที่มียีนส์สภาพบุรษไงฮะ ฮรี่ๆๆๆๆ

ได้ครับ มันไม่ได้ส่งต่อแค่หน้าตารูปร่าง แต่มาถึงความคิดเลย แต่สังคม+ประสบการมันเปลี่ยนความคิดนั้นได้

ถ้าทุกอย่างมันลงตัว มันก็เกิดทางเลือกใหม่ ที่เปลี่ยนคนได้ แต่คนจะเปลี่ยนรึเปล่าก็อีกเรื่องอีก

มีส่วนแต่น้อย

หลักๆผมว่าเกิดจากการเลี้ยงดู
สั่งสอนอย่างเดียวไม่ช่วย ต้องดูสภาพแวดล้อมกับการทำตัวเป็นตัวอย่างด้วย

เหมือนบอกให้เด็กอ่านหนังสือ แต่คนสอนเล่นมือถือ เด็กส่วนใหญ่ก็อยากเล่นมือถือตามผู้ใหญ่มากกว่า อ่านหนังสือ

แม่ผมเคยบอกว่าเด็กส่วนใหญ่ไม่ฟังที่เราสอนแต่จะทำตาม
ปล.โดนว่าตอนนั่งเล่นเกมส์ไม่สนใจเล่นกับหลาน

การเลี้ยงดู สภาพแวดล้อม

ฟังจากในไอจีมา บอกว่าสมองตัวขีเกียจ และเข้าด้านมืดเสมอ ต้องหักห้ามบ่อยๆ ไม่เกี่ยวกับคนเลี้ยง
เช่นเราจะอ่านหนังสือ ต่อให้อยู่คนเดียวก็จ้องแต่จะเล่นเกมส์ เป็นต้น พิจารณาเอานะครับ

พ่อแม่ผมอย่างดี ส่วนผมถ้าไม่นับเรื่องไม่กิน%ไม่ขโมยของเรื่องอื่นๆผมก็ชั่วเต็มกราฟ

เชื่อว่าไม่เกี่ยวกับพันธุกรรม แต่เกี่ยวกับการเลี้ยงดู และสังคมที่อยู่

ผมเชื่อเรื่อง ความยากจนถ่ายทอดทางกรรมพันธ์ุมากกว่า จากรุ่นสู่รุ่น ส่วนใหญ่โงห้วไม่ขึ้น เพราะซอฟแวร์เก่าใหม่ซึมเข้าหัวไปขาดการคัดกรองจนฝังในเซลล์

ผมเชื่อว่าสภาพวาดล้อมสิ่งที่ได้เห็นสิ่งที่เจอมันจะสร้างคนแบบนั้น ผมยกตัวอย่างผมแล้วกัน

ครอบครัวฝั่งพ่อผม ผู้ชาย Heer มาก ๆ คือผมสามารถใช้คำว่าระยำกับพ่อตัวเองได้เลย

เจ้าชู้ เมียน้อยเพียบ ติดหนี้เพราะไปเลี้ยงนักร้อง แม่ผมต้องใช้หนี้แทน สุดท้ายทำผู้หญิงท้องหนีไปแต่งงานทิ้งแม่ผมไว้ ไล่แม่ออกจากบ้าน แม่ต้องไปหาหอพักอยู่กับผม

สิ่งที่ผมเห็นมาตลอดคือ เวลาผู้ ช heer แล้วผู้หญิงเสียใจเป็นยังไง ในชีวิตผม ไม่เคยมีกิ๊ก คุยกับกิ๊ก หรือ มีปัญหาเรื่องผู้หญิงเลย เพราะ เหมือนในใจผมเห็นมาตลอดเวลา แม่ เป็นผู้หญิงเสียใจเป็นยังไงสภาพแบบไหน เกิดอะไรขึ้นบ้าง นี่คือสิ่งที่ผมเห็น

แล้วพวกพี่ชาย ญาติฝั่งพ่อคือแบบนี้หมด เจ้าชู้ แล้วไม่แคร์ด้วย ว่าผู้หญิงจะเป็นยังไง อารมณ์เหมือนพวกโบราณอะ ผู้หญิงต้องรับให้ได้กับผู้ชายเจ้าชู้หลายเมีย

ถ้าความดีความชั่วส่งผ่านมาทาง DNA ผมคงเป็นผู้ชายเจ้าชู้ไปแล้ว แต่ผมก็ไม่เป็น

ผมว่ามันไม่เชิงกรรมพันธุ์เท่าไรนะ
ในความคิดผมคิดว่าเด็กเหมือนจะรับรู้ได้ตั้งแต่อยู่ในท้องละ แม่กับพ่อทำยังไงเลยทำคล้ายๆกัน
ที่คิดอย่างนี้เพราะลูกชายผม ตอนเกิดใหม่ๆเจอครั้งแรกเหมือนเขารู้ว่าผมเป็นพ่อคือมีผมกับภรรยาที่อุ้มได้
คนอื่นอุ้มจะร้องตลอด

พันธุกรรมคือกายภาพล้วนๆครับ พฤติกรรมเป็นการเลี้ยงดูและสังคมทั้งหมด มันคือตรรกะ


สิ่งที่พ่อแม่ หรือผู้ปกครอง หรือสังคมส่งข้อมูลเข้าไปในตรรกะของชีวิต นั่นแหละส่งผลต่อความคิด และการประพฤติตาม norm ของเค้า พันธุกรรมจะมีเกี่ยวข้องอย่างมากก็เรื่องการวิเคราะห์ ความฉลาด ไหวพริบ ความเร็วที่ใช้ในการประมวลผล ปฏิกิริยา ซึ่งของพวกนี้ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่ามันส่งต่อมาจากพ่อแม่เหมือนกัน