สมัยเรียนเล่นดนตรีด้วยใน ม เหล่เพียบ แต่มีแฟนเรียนคณะเดียวกัน อด มช ยุคผมรู้จักกันหมด มีแค่คนเดียวเพื่อนตอนมัธยมแต่ต่างมหาลัยไม่ได้เหล่แต่เหล้าพาไปนับไหม

แฟนเก่าสมัยเรียน เฟิสเลิฟ เป็นดาวโรงเรียน สวยมาก เลิกกันไปเมื่อสมัย ม.ต้น ต่างคนต่างแยกย้าย
แล้วก็ไม่ได้เจอกัน แบบไม่ได้ข่าวคราวอีกเกือบ 10 ปี

ตอนทำงานไปเจอแบบบังเอิญ ในบาร์แห่งหนึ่ง โลกกลมชิบ เราก็จำได้เลย เพราะใบหน้านางเหมือนซาร่า
นางนัดกับเพื่อน แต่ฝนดันเป็นใจ เพื่อนนางติดฝนมาไม่ได้ ก็เลยพานางไปส่งที่คอนโด ..

ไอ้เราก็สุภาพบุรุษ ตอนนั้น เด็กก็ไม่รู้ความ เป็นความรักใสๆวัยเด็ก 55+ ตอนนี้ ก็ทำเป็นเข้ม
ฝืนใจ ส่งเสร็จ ก็จะกลับที่พักเลย ..

โดนนางผลักลงเตียงแล้วขึ้นคล่อม ถามตอนที่ต่างคน ต่างเมา "พี่จะหนีหนูไปอีกแล้วหรอ"
(ตอนนั้นที่เลิกกัน ผมทิ้งนางไป เพราะนางขี้หึงมาก ตอนนั้นลำคานมาก เลยบอกเลิกไป)

หลังจากนั้น ..(ให้ทาย ว่าจะรอดไหม)

ตั้งแต่เจอกระทู้ซุยวันก่อน

ผมอ่านกระทู้แนวประสบกาม ไม่เหมือนเดิมอีกเลย

ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม

ปลายปีก่อนน้องที่ผมเตาะๆอยู่ทักมาถามร้านกับข้าวที่ไหนอร่อย ขอให้แนะนำ พอดีเขาจะมาพักที่จ. ผมอยู่

เลยได้คุยกัน ช่วงดึกเที่ยงคืนเลยพาไปกินข้าวต้มกับเบียร์ย้อมใจไป 2 โปร

เตาะยังไงน้องก็ไม่ยอม ไปส่งโรงแรมไอ้เราก็เกริ่นไว้ละว่าปวดฉี่ น้องบอกข้างหน้าเป็นปั๊มแวะได้ อ่าว......

ลงรถไปซะละ.... เราก็กึ่มๆละ หัวล่างก็นำทางแล้วด้วย

เลยไลน์หาน้องที่เราก็เคยทักหาเขา เคยไปกินข้าวด้วยครั้งนึง

น้องเป็นคนที่ทำงานเก่าผมด้วย แต่เคยเป็นแฟนกับเพื่อนผม เลิกกันไปนานละ

ตอนอยู่ที่ทำงานเก่าก็ไม่รู้สึกว่าจะสวยเท่าไหร่นะ ออกจะไม่เข้าสเป็คด้วยซ้ำ

แต่ตอนทักไป ตอนชวนไปกินข้าว น้องก็ดูดีขึ้นมาเยอะเลย

ตี 3 กว่าๆ ได้แล้วมั้ง โทรไลน์ไปสองรอบไม่รับ กำลังจะกลับละ น้องไลน์กลับมาเฉย

เลยไปหาที่หอพักน้อง คุยไปคุยมาเซ้าซี้จะขอไปนอนด้วย น้องไม่ยอมให้เข้าห้องเลย

แต่ถ้าไปนอนที่อื่นน้องไปว่างั้น....

สวรรค์เปิด...

เลยพาไปที่พักค้างคืน พอไปถึงก็ตี 4 ละ

ไปถึงก็คุยกันละลายพฤติกรรมซักหน่อย จากนั้นผมก็เริ่มใช้มือสำรวจไปทั่ว

ปากตวัดรบรากัน แลกเปลี่ยนเอนไซม์อะไมเลสกันซักพัก

ปอกเปลือกนางออกมา โอ้โห........

แล้วจากนั้นก็บรรเลงเพลงรักกัน 1 ซิงเกิ้ล แล้วผมก็หลับไป

ตื่นมา 6 โมงกว่าน้องปลุกว่าไปทำงาน อ้าววววววว ลืมล้างหน้าไก่ซะงั้น

ไม่ใช่เพื่อนเก่าแต่แฟนเก่านับไหม

คบกันตอน16-17เลิกกันไปเพราะอยู่คนละโรงเรียน ตอนนั้นยังไม่มีซัมติงกัน

มาคุยกันเพราะ3ปีที่แล้วเฟสนางเด้งมาในเฟสก็คุยกันนัดเจอกัน2รอบ รอบ3ชวนไปตจว.ไกลหน่อย นางก็ยอมไปนะไปนอนกัน3คืนจัดกันตลอดเหมือนอดอยากกัน

สุดท้ายนางบินไปทำงานเมกาก็เงียบไปเลย

อ่านละแบบแม่มเอ้ย ทำไมไม่หัดกินเหล้ากินเบียร์กับเขาบ้างวะนั้นเรา
แต่ละคนอ่านแล้วหัวเชื่อมเลย อย่างว่าตอนเป็นเพื่อนที่ชอบนั้นก็ไม่เคยคิดเรื่องเยเลยทั้งที่เคยมีโอกาส

มันเหมือนอีกมัลติเวิซนึงเลย คอมมอนเซนส์ปกติ
คิดไม่ถึงแน่นอน ผมก็มีคนสอนเปิดโลก ถึงได้
พอเกาะไปกับเขาได้บ้าง

* อ่านแต่ละท่านแล้วก็ถอนหายใจ เส้นทางนี้คงไม่ใช่ของเราจริงๆ


ช่างแม่งละ ทำงานอีกสักหน่อย โลกไม่มีอะไรน่าค้นหา เข้าวัดเข้าวัดทำบุญ รอให้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิต จากไปแบบไม่มีอะไรน่าจดจำ


...

ไม่เคยเลยแฮะ เคยมีแต่เก็บเดี๋ยวนั้น กับ เกือบจะเก็บเดี๋ยวนั้น

คือพอผ่านไปแล้ว แต่ละคนมีสามี มีลูกกันหมดละ เสน่ห์แรง

เลยจุดพีคของ ผญ ไปแล้วไง

ผมตามอ่านของเพื่อน ๆ แต่ละท่าน เปิดโลกมาก มีความรู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตตัวเองเป็นผู้ทรงศีล ทำไมเวลาผมเลิก หรือโดนทิ้ง ผมไม่คิดจะกลับไปติดต่อเรื่องที่ค้างคาไว้อีกเลย

อ้าวหลังจากนั้นล่ะ
นางทะเลาะกับแฟน ท่านก็ไม่มีใคร ไม่คบกันล่ะครับ

ช่วงหลังนี้ยิ่งช้ำ
ยาวนะทนตาลายอ่านนิดนึง

คือหลังจากที่กดนางแล้ว หลายวันหลังจากคืนนั้นนางก็กลับ (นางตั้งใจจะอยู่อาทิตย์นึง ผมกดนางวันที่3-4 มั้ง)
ผมขอนางคบแล้ว ตอนมาส่งนางขึ้นรถ
แต่บอกไปว่า
ผม มึงคบกับกูไหม เป็นแฟนกับกูนะ
นาง ไม่อะ แฟนกันไม่พูดกันแบบนี้
ผม อ้าวทำไมละก็คุยกันมาแบบนี้ตลอดไม่ใช่หรอ
นาง ใช่แต่ถ้าคนเป็นแฟนไม่พูดแบบนี้ ถ้าเปลี่ยนได้บอกนะ
ผม ยืนเอ๋ออยู่บขส

จริงๆก็ตามตื้อนานหลักครึ่งปี แต่นางก็ไม่ยอม นางบอกขอแค่เปลี่ยนคำพูดจะยอมคบ
ซึ่งตอนนั้นผมมัน โง่ อีโก้โง่ๆ ของวัยรุ่น ไม่ยอมเปลี่ยน
จนสงกรานต์อยู่ๆนางมาเล่นน้ำที่บ้านผม(ซึ่งบ้านผม เป็นจุดรวมรุ่นมัธยมเล่นน้ำสงกรานต์ทุกปี แต่นางไม่เคยมา )
ยังตื้อสุดชีวิตอยู่เลยแต่นางยืนยันคำเดิมว่าเปลี่ยนวิธีพูดก็จบ
วันสงกรานต์ ผมโดนเพื่อนรุมด่าอยู่เลยว่าควาย โง่ เปลี่ยนก็จบแล้ว
มึงนี้โง่เรื่องนางตั้งแต่มัธยมละนะ ยังไม่หายโง่อีกหรอ ผมก็งงๆ ไม่คิดไรเพราะเมา
เลือกที่จะตัดใจเพราะรู้สึกทำทุกอย่างหมดแล้ว

เหตุการณ์ผ่านไป1-2เดือน ผมก็ทำใจได้แล้วละ ไม่ได้ติดต่อนาง
เพื่อนสนิทนาง(ก็เพื่อนผมเหมือนกันนี้ละ)โทรหาผม
บอกผมว่า
นางโทรมาปรึกษาร้องไห้ จนรำคาญต้องโทรหาผม
ด่าผมยับ บอกมึงเปลี่ยนก็จบแล้ว ทำไมมึงโง่ขนาดนี้วะ
เปนห่านไรเปลี่ยนไห้คนที่เขารักมึง และมึงก็รักเขาไม่ได้วะ
มึงรู้ไหมนางรักมึงขนาดไหน มึงคิดดูดีๆ ตอนมึงเลิกกับนาง
ตั้งแต่ม.3-ม.6 นางไม่เคยมีแฟนเลยตลอด 6ปีในรร. มีแค่มึงเป็นแฟนนางคนเดียว
ทั้งๆที่คนจีบนางเยอะสัสๆ แต่นางรอมึง 4ปี พยายามเดินมาหา มาคุยมึงก็เดินหนี วิ่งหนี
หลบตา มึงเป็นห่านไร โกรธไรนางหนักหนา เพื่อนสนิทรอบตัวมึงเขาก็รู้กันหมด
คือหลังจากบอกเลิกตอนม.3 ผมไม่คุยกับนางอีกเลยหน้าก็ไม่มอง
เจอกันผมก็ก้มหน้าไม่สบตา วิ่งหนีก็เคยทำมาแล้ว
แล้วนางบอกกับเพื่อนว่า
นางรู้ผมจะไม่เปลี่ยน นางรู้ว่าผมหัวแข็ง เลยเอาข้อนี้มาลองใจว่าจะทำได้ไหม ถ้าทำได้จะยอม
นางกลัวว่าคบแล้วถ้าเลิก นางจะเสียผมไปอีกเหมือนตอนม.3 นางไม่อยากไห้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น
แล้วนางคือคนที่พ่อ-แม่เลี้ยง แม่-พ่อเลี้ยง ผู้ใหญ่บ้านผมชอบมาก รักนางมาก
แต่ แฟนนางที่นางเลิกตอนอยู่กับผม พ่อแม่ฝั่งผช ไม่ชอบเพราะนางเก่งเกินกลัวข่มลูกเขา
นางเลยประทับใจผู้ใหญ่ฝั่งผมมากๆ เลยยิ่งกลัวว่าถ้าคบกันละเลิกกันจะทำไห้ผู้ใหญ่ฝั่งผมมองนางไม่ดี
ทั้งๆที่ทุกคนรักนาง

ผมคือหน้าชา รู้ตัวเมื่อสาย ร้องไห้เป็นบ้า จะโทรไปหาก็ติดอีโก้โง่ๆของตัวเองค้ำคอไว้

สุดท้ายก็ไม่ได้คบกัน ปัจจุบัน นางลูก1 ไปละ

เอาจริงๆเรื่องนางมันจะมีสตอรี่อีกตอนก่อนเป็นแฟนกันตอน ม.1 ไว้มีกระทู้ไหนที่มันเข้าทางจะเล่าละกัน
พิมยาวไปละ ขนาดผมอ่านเองยังตาลาย ขอบคุณมากที่อ่านจบครับ

* ไม่อยากตำหนิอะไรท่านเพิ่มนะ เพื่อนคงตำหนิไปหมดแล้ว แต่อยากจะบอกว่าน่าจะมีหลายคนอิจฉาท่านนะ ผู้หญิงรอท่าน 4 ปี แถมตั้งแต่เรียน 6 ปี ไม่มีแฟนคนใหม่เลย



พอผมอ่านเรื่องของท่าน ก็นึกย้อนไปสมัยตัวเองวัย ม.ปลาย ก็เข้าใจได้เลยว่าการรอมันมีความหมายแค่ไหน แต่ท่านแค่ไม่ได้ให้ค่ากับคนที่รอแค่นั้นเอง