หลายคนเข้าใจผิด คำว่า"พระสงฆ์"จริงๆ ไม่ได้หมายถึงพระปุถุชนที่เราเห็นครับ
ขออ้างอิงจากพระสูตร ซึ่งเป็นคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

อนุสสติฏฐานสูตร


ส่วนพระทั่วๆไป เป็นรูปๆไป เราเรียก "ภิกษุ"
"พระสงฆ์"นี้ คือ สิ่งที่พึงระลึกถึง แม้เวลาเราถวายสังฆทานซึ่งมีผลมาก
แม้ผู้รับจะเป็นภิกษุทุศีล แต่ผู้ให้มีจิตระลึกถึงพระสงฆ์ที่แท้จริง สังฆทานจึงมีผลมาก
ผมขอยกพระสูตรอธิบายระดับของอานิสงส์ของทานตามนี้

ทักขิณาวิภังคสูตร


ดังนั้น ผมอยากจะให้ความรู้กับท่านๆที่ยังเข้าใจผิด
ว่าเรายังถือ พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นที่พึ่งได้ตามปกติ
และเรายังถวายสังฆทานอันมีผลมากได้ เพียงแต่ต้องเข้าใจให้ถูกต้อง
เพื่อไม่ให้เราเสียโอกาสในการบำเพ็ญบุญในชาตินี้

ส่วนตัว ผมไม่เคยสะทกสะท้านเวลามีข่าวฉาวในผ้าเหลืองเกิดขึ้น
ต่อให้ทั้งโลกจะไม่เหลือพระดีๆ ก็ไม่ได้สั่นคลอนในความศรัทธาต่อพระศาสนา
(เพราะสิ่งนี้เป็นของธรรมดาที่ต้องเกิดขึ้น สักวันศาสนาก็จะอันตรธานหายไป)
ผมทำบุญตามปกติ ผมถวายเป็นอาหารและของที่จำเป็นสำหรับสมณะ
ผมไม่เอาเงินใส่บาตร ถ้าจำเป็นต้องถวาย ก็ถวายให้ไวยวัจกรแทน

เมื่อมีโอกาส ผมก็บอกคนรอบข้าง รวมกันสร้างวิหารทานถวายอุทิศให้พระสงฆ์ผู้้มาจากทิศทั้งสี่
ซึ่งถือเป็นสังฆทานอันยอดเยี่ยม
เลยอยากให้ท่านๆที่นับถือศาสนาพุทธ แล้วยังเข้าใจผิด
ได้เข้าใจให้ถูกต้อง เพื่อไม่ให้ตนเองเสียโอกาสครับ

ผมแนะนำแบบนี้ สำหรับคนที่ใส่บาตรแล้วกลัวว่าภิกษุนั้นจะทุศีล(มีศีลไม่ครบ)
ให้เราระลึกว่าทานนี้ เราถวายเป็นสังฆทานให้แก่พระสงฆ์ แล้วระลึกถึงพระสงฆ์
ว่าเป็นคู่บุรุษ 4 คู่ นับได้ 8 บุรุษ เป็นผู้ปฎิบัติดีแล้ว ... เป็นนาบุญของโลก ...
แบบนี้ถ้าทานของเราเป็นสังฆทาน ผลบุญจะนับไม่ได้ แม้ภิกษุที่รับจะทุศีลก็ไม่เกี่ยวแล้ว

ชีวิตเป็นของน้อย เหลือน้อยไปทุกขณะ เราควรรีบทำทาน รักษาศีล เจริญอบรมจิต
ตัวผมเองพยายามให้ทานทุกวัน ใส่บาตรบ้าง คนรอบข้างบ้าง คนจน คนที่เขามีรายได้น้อย
ให้เพื่อเป็นเครื่องระลึกปรุงแต่งจิต กำจัดความตระหนี่ เมื่อผมระลึกถึงทาน จิตผมมีความสุขมาก
อยากให้ทุกท่านหมั่นให้ทานตามกำลัง ตามโอกาส ของพวกนี้ไม่สูญหายแน่นอน
ขอทุกท่านจงเจริญในธรรมครับ

ผมว่าชาวพุทธรู้แต่แยกยาก แท้จริงไม่มีอยู่จริง หายากแทบไม่มี

ทุกวันนี้มันมีแต่แอบอ้าง นั่งขัดสมาดหลับตาถ่ายรูปใส่ฟิลเตอร์ฟุ้งๆ ทำทรงบรรลุแผ่รัศมีเอาไว้หลอกคน ใช้ลูกวัดเป็นหน้าม้าเล่าอภินิหารบลาๆ

ปัญหาคือมันพิสูจน์ยาก ถ้าจะขอพิสูจน์=ลบหลู่ พระเขาไม่อวดอุตริ เป็นข้อห้ามที่พระพุทธเจ้าสั่งไว้

ขอบคุณสาระดีๆครับ


ส่วนตัวผมนับถือคำสอน ไม่ได้นับถือตัวบุคคล ซึ่งศาสนาพุทธตอบโจทย์หลักเหตุและผล การมีสติในชีวิต ไม่บังคับให้เชื่อ ไม่ทำไม่เป็นอะไร แต่ใครปฎิบัติก็ได้ไป เป็นศาสนาที่หาเหตุผลมาอธิบายหลักการได้ ไม่ใช่อ้างสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้ขึ้นมาเอง สังเกตจากพวกเอทิส เวลาด่าศาสนาอื่นหาประเด็นมาใส่ได้หมด ส่วนพุทธได้แค่ล้อตรงเปลือกๆ พวกอภินิหาร เกิดมาเดินได้ อะไรทำนองนี้ที่คนรุ่นหลังแต่งเพิ่มเอง แต่ตรงที่พระพุทธเจ้าพูดไว้ หาคนแย้งแทบไม่ได้ แค่หลักธรรมทั่วไป พรหมวิหาร อริยสัจ เกิดแก่เจ็บตาย นี่ก็คือธรรมชาติที่แท้จริงแล้ว



( ในประวัติศาสตร์มีครั้งนึง ราชวงศ์ถังยุครุ่งเรืองถึงขีดสุด เป็นNO.1 ของอารยธรรมโลกยุคนั้น สมัยนี้ก็คือ อเมริกา+จีน รวมกันตอนนี้ ให้ทุกศาสนามาดีเบตกัน คนตัดสินคือ ฮ่องเต้ ใช้วิจารณญานกับเหตุผลตัดสิน พุทธ ชนะหมดแม้กระทั่งปราชญ์เต๋า ขงจื๊อ ในวังก็สู้ไม่ได้ ประเทศจีนยุคนั้นถึงได้รับศาสนาพุทธเข้ามา มีไซอิ๋ว ทั้งๆที่คนจีนชาตินิยมมาก โดยเฉพาะประเพณี เต๋า ขงจื๊อ ถ้าไม่ดีจริงเอา 2 ความเชื่อนี้ไม่ลง )

เป็นเรื่องดีของผมอย่างนึงในชีวิต ที่ได้กราบแต่พระที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เวลาเกิดข่าวที่ไม่ดีกับพระไม่เคยรู้สึกสะท้านเลย ถ้าเปรียบเทียบเป็นอาหาร ก็คงเหมือนเรารู้ว่าร้านที่เรากินมันอร่อยมันรสชาติดีมีประโยชน์ต่อตัวเรามาก เชฟพิถีพิถันในการทำสุดเราก็ไปซ้ำร้านนั้นเรื่อยๆ ส่วนร้านที่แย่ๆห่วยๆได้ยินได้ฟังก็เดินผ่านไปไม่ต้องไปเข้า ไม่ร่วมในการกล่าวด่าว่าร้ายอะไร เพราะไม่เกี่ยวกับเราครับ

อนุโมทนาครับ

ตอนนี้ถามว่าผมจะกราบพระสงฆ์อยู่ไหมก็กราบครับถึงจะไม่รู้ว่าดีหรือไม่แต่ถือว่ากราบผ้าเหลือง เหมือนเวลาเจอผู้อาวุโสกว่าก็ยกมือไหว้สวัสดี แต่โชคดีที่พระที่แม่พากราบล้วนปฏิบัติชอบ อย่างรูปที่แม่ตักบาตรทุกวันนี้ท่านไม่รับปัจจัย(เงิน)เลย หรือวัดที่บ้านเจ้าอาวาสก็เคยขอให้หาผ้าป่ามาซ่อมวัดบางทีมันแค่หมื่น2หมื่นผมก็ว่าจะโอนให้แกเลย แต่แกขอให้โอนเข้าบัญชีวัดเพื่อให้กรรมการ ผู้ใหญ่บ้านรับรู้ แบบนี้ผมว่ามันก็ชอบแล้วนะ เสียอย่างเดียวแกชอบสร้างนั่นสร้างนี่ไปเรื่อย ที่พูดคือบ้านผมที่บ้านนอกๆไม่ใช่บ้านใน กทม

คุณหมอน่าจะเวย์เดียวกับผม

ตั้งแต่ย้ายบ้านมา ยุดยา แทบไม่ได้เข้าวัดเลย
พุทธพาณิชย์เกิ๊นไม่ไหวจริงๆ ทำใจกราบไม่ลง

ยิ่งเทียบหลวงพ่อ วัดสมัยตอนเด็กๆ
คนล่ะเทียร์เลย ปัจจัยได้มาก็ไปทำทุนการศึกษา
บริจาคเข้าวัดหมด จัดงานศพ โยมไม่มีเงิน
ก็ขอแค่ช่วยค่าไฟเล็กๆน้อยๆ ซองก็ใส่เท่าไหวให้องค์อื่น
ของแกซองเปล่าก็พอ หรือ 20 บาทก็ได้

ยิ่งตี4 ตี5 แกตื่นมากวาดวัด เดินจงกรม ก่อนออกบิณ
บิณฑบาตแก่ เดินเท้าเปล่า วันล่ะ 6 กม.
พระแบบนี้กราบไหว้ จะไม่เสียใจเลย

ทุกวันนี้ ศาสนาพุทธไม่มีพระสงฆ์แล้ว(ต้องเป็นพระพุทธเจ้า หรือพระอรหันต์บวชให้) ปัจจุบันมีแต่สมมติสงฆ์(พระสงฆ์ที่เกิดจากการสมมติขึ้นมา)

ส่วนตัวผมคิดว่า ศาสนาพุทธไม่ต้องทำนุบำรุงวัดด้วยซ้ำ เพราะหลักสำคัญคือการปฎิบัติ แล้วผมพยายามเอาหลักมาใช้ในชีวิตนะ ทางสายกลาง จิตว่าง

แต่ไม่ชอบเข้าวัด ซึ่งพุทธที่เราควรทำคือ วิธี ไม่ใช่ พิธี

ศาสนาพุทธไม่มีพระสงฆ์แล้ว(ต้องเป็นพระพุทธเจ้า หรือพระอรหันต์บวชให้)---- กรณีนี้เป็นของภิกษุณีครับ

ที่เสื่อมคือคนที่อ้างเป็นสงฆ์ เเต่ธรรมหรือหลักธรรมยังคงอยู่ ขึ้นอยู่กับการศึกษาหรือปฏิบัติตามหลักธรรมของแต่ละท่าน

พระภิกษุไม่จำเป็นต้องบวชโดยพระพุทธเจ้า หรือพระอรหันต์ครับ
ส่วนพระรูปใดบรรลุเป็นอริยะบุคคล จะถูกรวมเข้าเป็นพระสงฆ์
ตามนิยามของพระพุทธเจ้าในพระสูตรที่ผมยกมาครับ

ส่วนปัจจุบันจะมีหรือไม่ ไม่สำคัญครับ เพราะ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
เราระลึกถึงได้ตลอด กราบไหว้ได้ตลอด ตราบใดที่เราเข้าใจถูกต้องครับ

แต่ปัจจุบัน คนไปยึดติดที่บุคคลมากเกินไป ถือว่าไม่ถูกต้องครับ