เคยเจอร้านอาหารลดต้นทุนจนทุเรศไหม

แบบขายราคาเท่าเดิม
แต่ลดคุณภาพสินค้า
จนรสชาติเปลี่ยนไปเป็นแย่ลง

จริงๆจะเพิ่มราคาก็ได้นะ
แต่ขอคุณภาพเท่าเดิม

พอดีผมชอบกินขนมเบื้องอยู่เจ้านึง
แถวๆวัดใกล้รพ.ศิริราช
ไม่อยากพิมพ์ชื่อวัด
มันเป็นชื่อร้านเขา

แผ่นเล็ก 10 บาท
แผ่นใหญ่ 50 บาท
กินประจำ
เพราะส่วนตัวคิดว่ามันอร่อย
สู้ร้านอื่นได้สบาย

จนไปกินสองครั้งหลังสุด
คุณภาพมันตกลงจนแย่

เลยอยากรู้ว่าเจอกันบ้างไหม

ส่วนตัวเข้าใจว่าต้นทุนเบอเกอรี่มันขึ้นสูง
แต่ไม่น่าลดคุณภาพขนาดนี้

ร้านเมี่ยงปลาเผา แห่งหนึ่ง
สั่งมาชุดนึง ปลาตัวนึง ให้น้ำจิ้มมาถ้วยจิ๋ว จิ๋วแบบจิ๋ว
ให้นึกสภาพถ้วยซอสพลาสติกในเคเอฟซีอะ แต่ขอบสูงกว่านั้นหน่อยนึง ยังไงก็ไม่พอกับปลาตัวนึง
เราก็กินไปจนน้ำจิ้มหมดปลาเหลือเกินครึ่งตัว เราก็ขอน้ำจิ้มเพิ่ม เด็กยกมาเสริฟ เห้ย รอบนี้ถ้วยใหญ่ขึ้นเว้ย
สรุปเช็คบิลมา แมร่งคิดค่าน้ำจิ้ม 30 บาท เออกูพลาดเอง

ผมเคยเจอแบบ คุณภาพเท่าเดิม(มั้งนะ) แต่เพิ่มราคา กับ ราคาเดิม แต่ลดปริมาณ

ร้านยำมะนาวปลอม

ทุกร้านแหละถ้าจะเอากำไรเยอะๆ พวกแกงที่ใช้กะทิเยอะๆก็ใช้หางกะทิแล้วเอาน้ำมันพืชใส่ปิดท้าย
ไม่เว้นแม้แต่ บ.ใหญ่
นมข้นหวานอยากได้กำไรมาสมัยนี้ไม่ทำจากนมแล้ว เอาน้ำมันพืชมาผสมน้ำตาลเอา
ไอติมจากเดิมที่ใช้นม มาตอนนี้ก็น้ำมันพืช+น้ำตาล (แม้แต่พรีเมียมแท่งละ 50 ก็ใช้น้ำมันมะพร้าว ดีขึ้นนิดนึง)

ตอนนี้เจอร้านตามสั่ง สั่งกลับบ้าน แต่บางวันพริกน้ำปลาร้านทำ บางวันแบบซองสำเร็จรูป

เจออยู่บ่อยๆ แต่ถ้าลดจนทุเรศ นี่ก็ไม่เยอะมากอะ
แต่เยอะจนไม่น่าพอใจนี่เจอบ่อย ซึ่งผมว่าเป็นเหตุผลที่ทำให้หลายๆร้านเจ๊ง หรือเจ๊งเร็วขึ้นด้วย

เป็นเหมือนลูปนรกสำหรับร้านอาหารทั้งหมดเลยมั้ง
ลูกค้าเก่าผิดหวัง ลูกค้าเก่าผิดหวังหลายคน ลูกค้าเก่าเอาไปเล่าต่อให้เพื่อนลูกค้าเก่าที่เป็นลูกค้าเหมือนกัน
ลูกค้าเก่าเริ่มไม่กิน ลูกค้าใหม่มาลองก็ผิดหวัง หวังพึ่งแต่ขาจร
สุดท้ายยิ่งขายไม่ได้ ก็ต้องขายโขกสับสไตล์ตีหัวเข้าบ้านกับใครก็ตามที่เข้ามา สุดท้ายมันก็เจ๊ง

ก็เห็นด้วยกะท่านอะ บอกกันตรงๆ ขอกันตรงๆเลยยังดีกว่า ถ้าอร่อยถูกใจ
จำเป็นต้องเพิ่มราคา เขียนบอกเลยว่าขอขึ้นราคา เพราะโน้นนั่นนี่แพง ขอโทษที
แบบนี้ก็คุยกันได้ เผลอๆคนจะยิ่งเห็นใจอีก
ถ้าเป็นผมถ้าชอบร้านนั้นจะยิ่งอุดหนุนบ่อยๆเลยด้วยเพราะกลัวเค้าเจ๊ง (นอกจากขึ้นแพงจนเวอร์นะ)

เด็กร้านมันควรบอกว่าคิดตังเพิ่มนะ เอาป่าว

ไม่รู้นะ ผมคิดว่าเขี้ยวไปหน่อย ใครจะว่าผมไม่รู้ต้นทุนหรือไม่เข้าใจคนค้าขายก็เถอะ
เหมือนโดนบังคับซื้อไงก็ไม่รู้ เพราะไม่ซื้อก็ต้องกินปลากับผัก

นมข้นหวานเรื่องจริงเหรอครับ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าน้ำมันพืชมาทำได้

ต้มแซ่บตลาด เมื่อก่อนตัดเนื้อๆให้ เดี๊ยวนี้แม่งตักแต่ไขมันต้ม ซื้อหนล่าสุดคือบึ่งรถกลับไปร้านแม่งให้มันดูเลยว่าตัดแต่เศษไขมันใส่มา พูดเสียงดังจนวินมอไซทั้งบางหันมาดู วินมอไซก็ได้ทีเสือกมาดูว่าไขมันจริงไหม แม่งช่วยผมผสมโรงด่าร้านแม่งหน้าชาไปเลยมั่ง

เจอบ่อยหลายร้าน ก็บอกตัวเองว่าคราวหน้าจะมาลองอีกทีถ้าเป็นอีกก็คงไม่มาอีก แต่ก็ไม่ได้คิดว่าทุเรศอะไรก็เรื่องของเค้า ไม่ชอบก็ไปร้านใหม่

เครปร้านประจำ เมื่อก่อนแป้งหนา กรอบกำลังพอดี

มาหลังๆ แป้งบางแบบยิ่งกว่ากระดาษ A4 กัดไปนี่แปบ ไม่ได้รสชาติแป้งเลย

ให้โอกาส 3 รอบ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ซื้อแล้ว ล่าสุดไม่เห็นมาขายละ

ไปต่างประเทศมา 2-3 ทิปล่าสุด เริ่มเข้าใจแล้วว่าค่าครองชีพไทยมันแพง
ผมไปเวียดนาม ญี่ปุ่น จีน ยังไม่ต้องมองราคาก็ได้ มองเรื่องปริมาณกับคุณภาพก่อน หลังๆมาต่างกับไทยลิบลับเลย โดยเฉพาะพวก street food (ไม่มองรสชาติ)

ที่ญี่ปุ่นพวกข้าวด้งต่างๆ ตีเป็นเงินไทยราคาพอๆกับฟูจิ yayoi แต่ปริมาณต่างกันลิบลับ
ของไทยร้านดังๆตอนนี้ปริมาณเสิร์ฟประมาณเด็กอายุ 12 กินอิ่มพอดี

เคยเจอแต่ลดต้นทุน แล้วเพิ่มราคาด้วย