ราชการมันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก มันมีแบบก่อสร้าง มีราคากลางที่คำนวนตามเกณฑ์ที่กำหนดในกฏกระทรวง

มีช่างคุมงานตลอดสัญญา มีกรรมการตรวจรับ การจะเอาวัสดุอะไรมาใช้มันก็ต้องขออนุมัติให้กรรมการตรวจรับโอเคก่อนถึงจะเอามาใช้ได้

ที่ทิ้งงานกันส่วนใหญ่นี่คือแข่งกันประมูลงาน อยากได้งานโดยไม่คำนวนต้นทุนดีๆ กดราคาต่ำเกินบางงานลดลงจาดราคากลาง 20% พอทำจริงๆแล้วทำไม่ได้ ไปต่อไม่ไหวก็ทิ้งงานไป ยอมโดนแบล็คลิสต์ แล้วไปหานอมินี่ตั้งบริษัทใหม่มาประมูลงานต่อไป

คนใต้กินหลากหลาย

ผรม ทิ้งงานโทษมันไม่ถึงยึดทรัพย์ ติดคุกไหม

เพราะตามระเบียบทิ้งงานก็โดนยึดหลักประกันสัญญา ติดแบล็คลิสต์โดนขึ้นบัญชีเป็นผู้ทิ้งงาน รับงานราชการไม่ได้อีก หรือเอกชนก็สามารถค้นหาได้ว่าบริษัทไหนบ้างโดนขึ้นบัญชีว่าทิ้งงานไว้บ้างก่อนจะทำสัญญา

แต่พวกผู้รับเหมามันเหลี่ยมเยอะกันทั้งนั้น ชื้อกรรมการบริษัทมันใช้นอมินี่ทั้งนั้น พอบริษัทนี้โดนขึ้นบัญชีทิ้งงาน มันก็ตั้งบริษัทมารับงานใหม่ โดนใช้ชื่อนอมินีเป็นกรรมการบริษัทเหมือนเดิม

คืออันนี้ส่วนนึงมันเป็นปัญหาของ ebidding เจอทุกจังหวัด ตอนมายื่น ตัดกันยับ พอมาทำจริง คำนวณแล้วเข้าเนื้อเยอะ ทิ้งงานกันหมด จะไปฟ้องไรก็ยาก ทำได้แค่ถอนเจ้านั้นออกจากระบบ แต่มันก็ห้างนอมินีทั้งนั้น กลายเป็นยุคนี้งานก่อสร้างกระจอกกว่าสมัยฮั้วกันเองในเขตซะงั้น

สนามบินก็ไม่เสร็๋จซักที แทนที่จะได้ใช้งาน เปิดให้คนมาเที่ยว พอเขาให้เปิดเป็นสนามบินนานชาติ ไม่เอาอีก ปวดหัว ดีๆทั้งเพ คนทับเที่ยง

ราชการเด่วนี้โดนเยอะมากนะ ผมว่าระเบียบที่สร้างมาตอนนี้อาจเก่าไปแล้ว ต้องรื้อกฏเกณฑ์ใหม่ แล้วมันควรมีการขึ้นทะเบียนหรือกฏหมายสักอย่างมาจัดการเรื่อง ผรม. บ้างเถอะ หนีงานกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว โดยเฉพาะเรื่องนอมินี สวมงานเนี่ย

น่าจะตกกะปิ เจอทุกจังหวัด

รักจริงนิพี่บ่าวเหออออ

ชวน (กัน) หลีกงาน

มีนายหัวค ชวนอยู่ทั้งคน โกงได้ไง

ผู้ว่าฯ น่าจะโดนเล่นนะ ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำ ๆ ซาก ๆ ได้ไง