นัดชิง ucl ที่แพ้บาร์ซ่าปีเว้นปีอะ

เจ็บตรงที่สู้ไม่ได้ ป๋ายังได้แต่กำหมัดมือสั่น

Ucl 2010-2011 เจ็บใจชิบสู้ไม่ได้แบบไม่ได้เลยต่างดาวสมชื่อ

UCL Final 2011

บอลโลก 2014
ยังดี ได้แฟนแดรกซ์เล่อ เข้าจอมาเยียวยาจิตใจ

แอบอ่านใจว่าแฟนเชลซีหลายท่าน คงคิดถึงแมตซ์กัปตันเจทีลื่นจุดโทษที่กรุงมอสโกว เมื่อปี 2008

แต่สำหรับผม เอาตรง ๆ ผมโคตรปวดใจที่สุดกับนัดชิงคาราบาวคัพ หนล่าสุดเลย สารภาพว่าโมโหมาก ตอนโดนฟาน ไดจ์ค โหม่งแบบโคตรจะง่าย ทั้งที่ไม่กี่อึดใจก็จะได้วัดกันที่ดวลจุดโทษอยู่ละ จำได้ว่าหัวร้อน เผลอชกกำแพงเลย

คือด้วยความเคารพต่อแฟนหงส์นะครับ แต่เกมคู่ชิงวันนั้น ปัจจัยทุกอย่างมันโคตรเป็นใจให้เชลซีจนไม่รู้จะพูดยังไงละ แต่ทั้งที่เหนือกว่าแท้ ๆ กลับใจฝ่อ ใจไม่สู้ เล่นกันโคตรไร้แพสชั่น ไร้แรงกระตุ้นมาก ๆ คือเสียใจอ่ะ ถ้าแพ้นัดชิงแบบสู้ได้สนุกสูสี (เช่นนัดชิง UCL 2008) จะไม่ว่าไรเลย

แล้วคือเซงที่มันควรจะเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ประเดิมโทรฟี่แรกในยุคบอร์ดของท็อดด์ และเหล่านักเตะสายเลือดใหม่หลาย ๆ คน เป็นถ้วยอำลาน้าซิลวา

เป็นถ้วยในประเทศที่ลบฝันร้ายเวมบลีย์ พอพลาดปุ๊ป มันกลายเป็นสะสมความอกหักในสนามแห่งนี้ 6 เกมชิงดำติดต่อกันอ่ะ มันเป็นอะไรที่พูดถึงขึ้นมาทีไร มันปวดใจเหลือเกิน…

นัดชิง2009 ไม่งั้นจะเป็นทีมแรกที่ป้องกันแชมป์uclได้

World Cup 2014
UCL 2006

นี่สุดๆแล้ว

เจ็บปวดเท่ากันเพราะสู้ไม่ได้ทั้ง2นัด
2008/9 เจอบาซ่า
2010/11 เจอบาซ่า

คาริอุส ทำผมหลอนไปหลายวัน เจ็บจนไม่อยากเข้าบอร์ด

จอห์น เทอร์ลื่น

รอบรอง ucl ช่วง 2011-2013 อะเจ็บปวดสุดตกรอบ 16 ทีมมา 6 ปี จ่ามูพาไปรอบรองได้ อีกนิดเดียวจะเข้าชิงแล้วดันเจอแต่ทีมเเข็งๆ บาร์ซ่า บาเยริน ดอร์ทมุนต์

ปีบาซ่ากับดอร์ทมุนนี้ทำใจตั้งแต่จบเกมแรกละ แต่นัดรามอสยิงจุดโทษไปดาวอังคารนี้จำได้เลยยิงเสร็จปิดทีวีนอน แต่กว่าจะหลับเกือบ 5 ช.ม ฮาๆ

นึกไม่ค่อยออกดูแมนยูมาไม่ค่อยแพ้นัดชิง ที่แพ้บาซ่า2รอบอันนี้ไม่เจ็บมากเพราะต่างดาวมันโกงจริงเก่งจริงเป็นบัค
น่าจะแพ้เซบีย่ารอบชิงยูโรป้ายุคโอเล่มั้ง เฮิตอยู่ช่วงนั้น

และก็ที่ไทยตกรอบบอลโลกล่าสุดชนะสิงคโปร3-0ก็เข้ารอบแล้ว โดนอิคซานยิงลูกไฟจบ3-1
ตกรอบแบบเฮิตหนักมากๆ

UCL 2011 Outclass มันก็เจ็บปวด แต่ทำอะไรไม่ได้ เสียดาย UCL 2009 มากกว่า ควรจะสู้ได้ดีกว่านี้

เจอบาซ่า 2010-2011 นัดป๋ากำหมัดนั่นแหละ