คือพ่อแม่เสียหมดแล้ว ตายายไม่มีรายได้ ส่วนย่าต้องไปกู้ยืมเงินแถวนั้นมาให้ใช้ ทั้งตอนเรียน ทั้งตอนที่กำลัง

บอกว่าหางานอยู่ ถามว่าผมเดือดร้อนมั้ย คือถ้ามันไม่เดือนร้อนแฟนผมที่ต้องส่งที่บ้านคนเดียว ไหนจะค่าผ่อนบ้าน

ค่าเน็ต ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าของใช้ต่าง และค่าที่ต้องให้พ่อแม่อีก ทำให้ผมที่อยู่กับเค้าที่ กทม. ผมต้องรับภาระ

คนเดียว ไหนจะลูกที่กำลังจะเข้าเรียนอีก อ.3 มันเลยกระทบผมกลายๆ บางทียายไม่มีเงิน ผมยังต้องโอนไปให้

ผมเลยไม่รู้มันเดือดร้อนผมมั้ยในมุมมองของคนอื่นที่มองเข้ามา ผมแค่อยากให้มันไปทำงาน ได้เงินมาช่วยแฟน

ผมผ่อนบ้าน จ่ายค่าใช้จ่ายรายเดือนบ้าง มันเป็นแบบนี้มาจะ 10 ปี แล้ว หรือว่าเพราะมันนานเกินไป มันเลย

เหมือนว่ามันเป็นหน้าที่ของผมก็ไม่รู้นะ ขนาดพ่อแม่ผม ผมยังไม่เคยให้รายเดือนเลย ยิ่งแม่ยิ่งแล้วใหญ่ บางเดือน

ผมขอเค้า 5000 เค้าโอนมา 20000 ก็มี พอได้มาก็ต้องไปช่วยบ้านนู้นหมด

ผมบางคนเขาดิ้นรน จบมางานอะไรที่ทำไหวเขาก็คว้าไว้ก่อน จากนั้นค่อยขยับขยายเอา

จขม.รู้เปล่าว่าเขาจบมอ.ไหนมาครับ ทำไมมาตราฐานมันแย่ขนาดนั้น

อันนี้ล้มเหลวแน่นอน

นายเล่นกี่ไอดี

3

ok

ยินดีด้วยท่านได้เป็นส่วนนึงในวงจรอุบาทของเด็กคนนี้เพิ่มอีกคน

ทั้งล้มเหลวและไร้ค่า มนุษย์คนนี้

ผมคิดว่าเฉลี่ย family tree ของคนตระกูลนึง ต้องโผล่มาซักคนสองคน

ถ้ามันคิดมันคิดไปนานแล้ว เออ กูหางานทำดีกว่า เอ่อ แต่ไม่อ้ะ มีคนโอนให้ทุกเดือนสบายว่ะ นอนเกาไข่อยุ่บ้านดีกว่า จะไปลำบากเจอคนเจองานทำไม

นี่มัน passive income ชัดๆ

เอาจริงๆผมว่าการที่คนเราจบเอกอังกฤษมาแล้วได้โทอิค 300 ได้ทำงานแล้วดันลาออกพร้อมคนอื่นแต่หางานไม่ได้เนี่ย

ท่านแทบไม่ต้องเพิ่ม Context เลยครับว่าสภาพหรือนิสัยเป็นยังไง แค่วรรคแรก "จบ eng ได้โทอิค 300" ผมมองไปได้ไกลมากแบบที่ว่าท่านจะหาว่าผมเหยียดมหาลัยก็ได้ (ไหนๆเด็กชมพูก็โดนบ่อยอยู่ละ) คือ
1. รู้เลยว่าจบมหาลัยเครือไหน เพราะแย่สุดในหัวผมตอนนี้เขาก็จบได้กันหลัก 500-600 สำหรับมนุษย์ Eng
2. รู้เลยว่าใช้ชีวิตแบบไหน ถ้าไปเกาะยายแล้วตกงาน 3 ปีสำหรับป.ตรีจบใหม่
3. รู้เลยว่าตัดสินใจยังไง จากการที่ลาออกพร้อมคนอื่นเขา แต่ดันไม่มีแพลนหางานใหม่ในหัวก่อนจะทำ

คือผมบอกเลย ท่านต้องใจแข็งแล้วก็ตัดหาง หลานของแฟนท่านนี่ถือว่าห่างมากนะสำหรับผม

ถ้าเป็นผมคือโอนให้ยายเป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือนพอ เช่น ค่าน้ำค่าไฟ (ถ้าตรงนี้ท่านดูแลตัดบิลเองได้ก็จบ)
ไอยากจะให้เป็นค่าเลี้ยงค่ากินเด็กมันก็แล้วแต่ แต่ต้องมีลิมิตว่าแทบไม่เหลือให้มันไปใช้อะไรสุรุ่ยสุร่ายได้
เดี๋ยวมันก็ขวนขวายดิ้นรนไปทำงานเอง ไม่งั้นอย่างมากก็มีแดกแต่ไม่มีอะไรไปฟุ่มเฟือย เริ่มจากตัดมือถือเลยก็ได้

ปล. ถ้าท่านใจไม่แข็งท่านก็กดบิลโอนให้ทุกเดือนไปครับ แค่นั้นเลย ที่ผมรู้ว่าไม้นี้ได้ผลเพราะผมเคยอยู่ในสถานะคล้ายๆกัน เคยมีช่วงช่างแม่มเกาะแดกเอาเหมือนกัน ถ้าย้อนเวลาไปกระทื้บตัวเองตอนนั้นได้คงทำละ

เคสหลานเมียคุณนี้ยากเลยล่ะ มันขี้เกียจนั้นแหละ
ปัญหาคือตายายโอ่หลานขนาดไหน ต้องให้ตากับยายตัดมันให้ได้ก่อน
มันถึงจะยอมทำงาน ถ้าตัดไม่ได้คงได้รอตอนแกเสียนู่นแหละ
ปล.ผมมีน้าชายอยู่คนหนึ่งเพิ่งเริ่มทำงานตอนอายุ 45 ทำเพราะยายเสียไม่มีคนให้ตังค์

ผมเม้นในกระทู้เก่าแต่ไม่ยาว แต่อยากบอกว่าที่ได้พบเจอเข้าขั้นห่วยแตกเหมือนกันครับ ล้มเหลวทุกทาง ทั้งครอบครัวการเงินอีก พูดมากเดี๋ยวหาว่านินทาเดี๋ยวเจ้าตัวมาเจออีก

ก็อยู่ที่ว่าคุณอยากยุ่งในระดับไหน ถ้าไม่อยากยุ่งมากก็ปล่อยครอบครัวเขาจัดการกันเอง แต่ถ้าอยากยุ่งหรือยุ่งได้ ก็ควรจัดการให้เด็ดขาดไปเลย ถ้าปล่อยคาราคาซังแบบนี้ ก็เหมือนได้ภาระเพิ่มมาแบบไม่เต็มใจ

อันนี้ล้มเหลวหนักเลยนะครับ

แปลว่าหลานคุณมันไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยครับ ควรให้ยาแรงๆกับเค้านะครับ

ไม่งั้นทั้ง ยายคุณ ทั้งคุณเองก็จะทั้งลำบาก แล้วก็ ไม่ได้แก้ปัญหาอะไรเลย

สะดุดเรื่อง เอกอังกฤษ แต่โทอิค 300 มันก็ตัวชี้วัดแล้วนะ ว่าหลานมันเรียนไปงั้นๆอะ

ดูตัวอย่างข้อสอบโทอิคนะครับ



คือศัพท์มันไม่ได้ยากมากเลย แล้วไม่ได้ระดับ IELTS ที่ต้องใช้คำศัพท์แปลกประหลาด

แล้วยิ่ง 3 ปีไม่ได้หางาน นี้ก็ชัดแล้วนะครับว่าเกาะยายกิน คือควรจะบอกเค้าไปตรงๆว่า ส่งได้แค่ใช้จ่ายในบ้านนะ แล้วก็หางานอะไรก็หาไปก่อนเถอะ หาเพื่อประสบการณ์ทำงาน

จบมาแล้ว ถ้ามีความคิดก็ควรดิ้นรนหางานทำมากกว่านี้แหละ อยู่ที่ทัศนคติล้วนๆ เรื่องแค่นี้ยังคิดไม่ได้เลย จะไปคาดหวังอะไรในอนาคตได้ สงสารคนที่ต้องมาแบกภาระคนนี้จริงๆ

น้ามีลูกมั้ยครับ แล้วนิสัยดีเข้ากับคนอื่นง่ายมั้ย