[RE: การขอสเปซมันรวมถึงการไม่คุยกันด้วยเหรอครับ]
Backspace พิมพ์ว่า:
แพะแดกโฟม พิมพ์ว่า:
Spoil
Backspace พิมพ์ว่า:
แพะแดกโฟม พิมพ์ว่า:
Backspace พิมพ์ว่า:
แพะแดกโฟม พิมพ์ว่า:
คงเบื่อแล้วครับ
การขอสเปสนี่ชัดเจนเลยว่าเราพักใจกันไหม
อาจจะแค่ห่างกันดูให้เธอรู้ไว้มันไม่ใช่เลิกกัน แค่ให้ถอยไปปรับตัว
แล้วคำว่าปรับตัวนี่คือเหมือนไม่มีจุดหมายเลยครับ คล้ายๆว่าปรับเหรอ ต้องปรับถึงเมื่อไหร่ จนรู้สึกว่าถ้าไม่ Deeptalk แล้วปล่อยไว้นานๆมันจะคุยกันไม่ได้อีกแล้ว ผมค่อนข้างให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์นี้นะ แต่อีกมุมนึงก็ไม่อยากทำเหมือนไปกดดันอีกฝ่าย ไม่รู้จะทำยังไงเลยครับ
ก่อนแต่งงาน ผมกับแฟนคือไม่คุยกันเลย 2-3 เดือนได้มั้ง
ผมรู้สึกว่าเงียบๆหายๆกันไปบ้าง ไปทำอะไรที่จะทำ
ให้ความคิดถึงมันทำงาน ถ้ายังคิดถึงกัน ยังมี spiritual connection ต่อกัน เราคนใด คนหนึ่งคงทัก หรือ โทรมา
ซึ่งผมคันมืออยากทัก แต่ไม่ได้ทัก ผมปล่อยให้เขาทักมาครับ ซึ่งเขาก็ทักมาจริงๆครับ
เพราะผมรู้สึกว่าผมคือคนที่เข้าหาตลอดแล้ว เลยปล่อยไว้ว่างๆ ไม่กดดันเขาดีกว่า
ก็ขอโทษกันที่ไม่ได้คุยกัน แล้วก็เลยบอกจุดประสงค์ ว่าจะแต่งงาน จะไปขอแล้วนะ
ตอนนี้แต่งมา 9 ปีแล้วครับ
ส่วนความสัมพันธ์ก็เรียบๆง่ายๆ คุยกันน้อยยังไง ก็น้อยอย่างนั้น 5555
แค่ลูก 4 คนเอง
ปล.ถ้าวันนั้นเขาไม่ทักมาหาผม ผมก็จะปล่อยเป็นความทรงจำสีจางๆไปครับ
เรารู้ว่าวันนี้มันแย่แล้ว skip ไปหาวันพรุ่งนี้เลยก็ยังได้
(วันนี้ คือคนเก่า) วันพรุ่งนี่ คือคนใหม่
แล้วถ้าเรื่องมันกลายเป็นว่า ผมรู้สึกว่าไปพูดให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดีในวันก่อน ผมควรต้องรีบขอโทษหรืออธิบายอะไรกับเค้ามั้ยครับ หรือผมควรปล่อยและทำตัวตามปกติ ปรึกษาเพื่อนสนิทมันก็บอกปล่อยไว้ซักพัก แต่ส่วนตัวผมรู้สึกว่าต้องคุย มันยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจกัน
ลองเว้นไว้อีกวัน หรือสองวัน ให้ใจเย็นลงก่อนครับ
ส่วนเทคนิคไม่แน่ใจนะครับว่าผู้หญิงเป็นคนแบบไหน และท่านเป็นคนแบบไหน
ผมเองแทบจะไม่ค่อยพูดจาเชิงลบใส่ฝ่ายหญิงเลย หรือถ้าพูดแล้ว ผมจะขอโทษตอนนั้นเลย แต่ส่วนมากผมใช้พิมพ์มากกว่า มันเลยมีเวลาคิด
กลับกันทุกวันนี้สอนงานน้องผู้หญิง ผมเผลอพูดไม่ดีใส่ไปบ้าง หน้าบึ้งเลย โดนหยิกอีก --* แต่ก็ขอโทษทันทีนั่นแหละ ซึ่งก็ไม่ได้โกรธไรผมหรอก เพราะเราไม่ได้เป็นไรกัน
ความจริงมันผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วครับ ผมเคยลองคุยๆไปรอบนึงถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แรกๆเหมือนจะดี แต่ผมคิดผิด
แล้วด้วยความบังเอิญผมไปเห็นว่าเค้าถ่ายรูปแชทที่คุยกับผมในวันนั้นไว้ เหมือนฝังใจกับบทสนทนานั้น ซึ่งผมเองก็แคปไว้เหมือนกัน เลยกลับมาเปิดอ่านดู ผมรู้สึกว่าวันนั้นผมใช้คำผิดไป เลยอาจจะทำให้เค้ารู้สึกแย่
ผมอยากขอโทษเรื่องนี้ แต่ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง แล้วเค้าเองก็ไม่ใช่คนที่จะเปิดบทสนทนาก่อน ผมรู้สึกผิดมากเลยตอนนี้ กลัวจะได้ขอโทษในวันที่สายไป
ขอโทษไปเลยครับ ส่วนอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไปครับ
ตามที่บอกแหละ skip ได้ครับ
ท่านไม่ได้อยู่ในสถานะแบบผมแล้ว ผมแต่งงานแล้ว ทุกวันนี้ถามว่าระหองระแหงไหม ก็มีนะ
แต่มันไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้งกัน แค่เป็นความสัมพันธ์ที่ผมรู้สึกว่ามันสายไปละที่ผมจะเดินออกมา
ผมรู้ตัวละว่าผมไม่ได้อยากมีครอบครัวก็ตอนที่มีครอบครัวแล้วนี่แหละ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker