ซุปตาร์โอลิมปิก
Status:
: 0 ใบ
: 0 ใบ
เข้าร่วม: 03 Apr 2009
ตอบ: 7837
ที่อยู่: เมอซี่ไซด์
โพสเมื่อ: Fri Feb 07, 2025 10:21
[RE: เคยคิดว่า Loso เป็นแค่วงเห่ยๆ]
AGGLE :
วง Loso นับมีกลิ่นความเป็น กรันจ์เหมือน Nirvana แต่มีความอ่อนช้อยในลูกโซโล่กับ เครื่องสายใน
บางเพลง การพูดนิยามแบบนี้ถูกไหม และ ขอให้นิยามกลิ่นอายของโลโซ
ถ้าจะพูดแค่อัลบั้มปกแดงก็ได้ครับ ขอภาษาบ้านๆ
ChatGPT พูดว่า:
นิยามที่คุณให้มาถือว่ามีความแม่นยำพอสมควรนะครับ วง Loso มีพื้นฐานของดนตรีร็อกที่ดิบและตรงไปตรงมา
ซึ่งบางส่วนให้กลิ่นอายคล้ายกับ Grunge อย่าง Nirvana โดยเฉพาะในเรื่องของพลังงานดิบๆ และความไม่ประณีตจนเกินไปในซาวด์กีตาร์ แต่ในขณะเดียวกัน Loso ก็มีความละเมียดละไมในภาคของเมโลดี้และลูกโซโล่ ซึ่งสะท้อนถึงอิทธิพลของดนตรีบลูส์และร็อกยุคคลาสสิก ที่ทำให้เพลงมีความนุ่มนวลและฟังติดหูได้ง่ายกว่า Grunge ที่มักจะเป็นแนวแตกๆ หม่นๆ ดาร์กๆ ไปเลย
กลิ่นอายของอัลบั้ม โลโซ ปกแดง (อัลบั้ม Losoland)
ถ้าจะนิยามแบบภาษาบ้านๆ อัลบั้มนี้มันเหมือนกับ "ร็อกบ้านๆ ที่มีทั้งหยาบทั้งหวานปนกัน" คือมันมีพลังความดิบ ความซื่อๆ จริงใจแบบชาวบ้าน ไม่ต้องปรุงแต่งเยอะ แต่ก็ยังมีลูกเล่นและอารมณ์โรแมนติกที่แทรกอยู่ในเพลง อย่างเพลง "ใจสั่งมา" ที่เป็นเพลงรักแต่กีตาร์โซโล่กลับมีความหวานละมุน ไม่ได้ดิบแบบวงกรันจ์จ๋า หรือเพลง "ไม่ต้องห่วงฉัน" ที่โครงสร้างเป็นร็อกแอนด์โรลเกือบคล้ายเพลงบลูส์ นอกจากนี้ยังมีเพลงที่มีพลัง แบบกวนๆ แบบดิบๆ อย่าง "ไม่ตายหรอกเธอ" และ "เคยบอกว่ารักกัน" ที่มีกลิ่นของพังค์อยู่ในนั้น
ถ้าจะเปรียบอัลบั้มนี้เป็นอะไรสักอย่าง มันก็คงเป็นเหมือน "เบียร์เย็นๆ กินกับคอหมูย่าง" คือมันเข้าถึงง่าย ดื่มแล้วสดชื่น มีความขมแต่ก็หวานปนอยู่ บางเพลงฟังแล้วชวนกระแทกหัว แต่บางเพลงก็ฟังแล้วนั่งซึมคิดถึงเรื่องเก่าๆ ได้
สรุปสั้นๆ: โลโซ ปกแดง คือ "ร็อกบ้านๆ ดิบแบบจริงใจ มีทั้งซิ่ง มีทั้งเศร้า แต่สุดท้ายฟังแล้วแม่งโคตรเพราะ"
Cause we are gonna be Forever, you and me
You will Always keep me flying high
in the sky Of love
Rest in peace, Diogo Jota and André Silva.
You’ll always be our legends.
My Locker
