คนท้องถิ่นเค้าก็เลือกคนที่คิดว่าใกล้เค้า เห็นหน้าเห็นตาล่ะครับ มีผลงานจับต้องได้ มันไม่เหมือนเลือกสส.นะที่ไปทำงานในสภา ส้มพึ่งตั้งมาไม่นาน จะไปสู้อะไรกับคนที่เค้าทำงานในท้องที่เป็น 10 ปี แต่บางที่มันก็ไม่ไหวจริงๆ ที่ยังเลือกคนเดิมๆทั้งๆที่ไม่มีอะไรพัฒนาเลย

แล้วอย่างน้ำเงินชนะ ผมว่าเค้าใช้โมเดลแบบบุรีรัมย์นะ พัฒนาท้องถิ่นให้ดีขึ้น อย่ามองแค่ว่าเข้าไปกอบโกยเลย ถ้าเค้าซื้อใจคนท้องถิ่นได้ การเมืองระดับประเทศก็ไม่ยาก รอบนี้น้ำเงินล้มคนเก่าก็เยอะนะ แนวทางเค้าน่าจะไปในแบบเดียวกันเลย

มีครับเมื่อก่อนใน SS เรียกว่านครหลวงของเสื้อเหลืองยังได้เลย แดงก็เยอะเช่นกันเพราะเมื่อก่อนมันมีทางเลือกไม่มาก จุดเปลียนคือเลือกตั้ง 62 ที่มีพรรคอนาคตใหม่มาเป็นตัวเลือกคนที่เป็นแดงแต่ไม่ชอบทักกี้เลยเริ่มไหลมาส้มเรื่อย ๆ บวกกับความชิหายบรรลัยจักรของพวกทหารที่มากเกินทนพวกที่เคยเหลืองก็ไหลมารวมอีก ส้มเลย mainstream ใน SS มาจนปัจจุบัน

การเมืองท้องถิ่น ชื่อมันบอกตรงๆ อยู่แล้วอะ

ส่วนใหญ่มันก็คนรู้จักกันทั้งนั้น ตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายลงมาถึงปัจจุบัน ลงแข่งมันก็เหมือนแข่งกันเอง เพื่อนแข่งกัน คนรู้จักแข่งกันเพราะมันถึงกันหมด รู้จักกันหมด

เว้นแต่ตัวแทนแต่ละเบอร์จะเกลียดหน้ากันจริงๆ ในบางจังหวัด การเมืองก็จะแรงหน่อย

อยู่ๆ จะเอาหน้าใหม่ๆ ที่เป็นใครก็ไม่รู้ พ่อแม่เป็นใคร ลูกเต้าเหล่าใคร บอกชื่อไปมีใครรู้จักบ้าง

ไม่มีส่วนเชื่อมโยงอะไรในชุมชนนั้นๆ เลย ไปลงแข่งกับคนเดิมๆ ที่คนรู้จักกันทั้งตำบล บอกเลยยากถึงยากที่สุด

ต่อให้นโยบายจะดีแค่ไหน แต่กับการเมืองท้องถิ่นยังไงมันก็เน้นคนรู้จักกันมากกว่าคนแปลกหน้า

ต่อให้จะอยู่พรรคไหนก็เถอะ คนเลือกมันไม่สนใจหรอก รู้อะไรไม่สู้รู้จักกัน มันใช้ได้ตลอดทุกวงการนั่นแหละ

เลือกตั้งราชบุรีคราวก่อน มีคนใส่ยับเลยนะ. 200ซื้อความเป็นคนงี้ ไรการศีกษาบลาๆ. แล้วครั้งนี้ผลละเป็นไง. ผมยืนยันคำเดิม อย่าส่งคนไม่ทำงานมาลงพื้นที่ อย่าส่งใครไม่รู้มั่วซั่วมาลงพื้นที่.

แถวบ้านผม เป็น สท. เลือกตั้งใหญ่ ลงคะแนนส้มทั้งบ้าน

เลือก อบจ. ก็ต้องไปช่วยนายหาเสียงในเขตของตัวเอง

ผมแปลกใจว่าในเมื่อพวกที่ชนะ อบจ ท้องถิ่นเพราะเครือข่ายดาวน์ไลน์แน่นๆแบบนี้ ทำไมตอนเลือกตั้งระดับชาติคนพวกนี้ไม่อาสาตัวเป็นผู้สมัคร สส. บ้างล่ะ คนมาใช้สิทธิ์ก็สนิทกับดาวน์ไลน์เหมือนเดิมที่ชนะท้องถิ่นมาแล้ว

เพราะ อบจ มันสามารถคุมได้ง่ายกว่าระดับ การไปเป็น สส.ครับ นายก อบจ บางแง่ใหญ่กว่าผู้ว่าราชการจังหวัดอีกครับ

ต้องยอมรับว่าบางพื้นที่คนเก่าเค้าทำไว้ดี แล้วคนที่ส้มส่งมายังไม่ดีพอด้วย แต่ที่บ้านผมคนเก่าก็ไม่ดี อาศัยเครือข่ายแน่นล้วนๆ

ประชากรส่วนมากมันพึ่งพาตัวเองไม่ได้ครับ ความสามารถก็ส่วนนึง โอกาสก็ส่วนนึง มันเลยสร้างเครือข่ายได้ง่าย ถ้าคนอื่นจะเข้ามาก็กลัวจะเสียผลประโยชน์ ก็เลือกแต่พวกเดิมๆ คนที่เข้ามาก็แบ่งเศษให้ตามสายเครือข่าย งบประมาณจำกัดก็ส่วนนึง เลี้ยงไข้ก็ส่วนนึง แล้วก็วนลูปรุ่นต่อรุ่น

สุดท้ายก็คือจะให้ผลประโยชน์​อะไรเขา ชีวิตต้องกินต้องใช้วันนี้พรุ่งนี้ ความเจริญอีกกี่ปีก็ไม่รู้ เขารอไม่ได้หรอก ก็เลยเป็นนโยบายหลักไปล่ะ แจกกันไม่พัก ก็เลยไม่มีงบไปสร้างความเจริญ ส่วนคนเสียภาษีก็คิดเหมือนกัน ถ้าไม่ได้ผลประโยชน์เท่าภาษีที่จ่าย มีโอกาสเขาก็ย้ายเข้าเมืองใหญ่ ไม่ก็ย้ายประเทศ

เฉพาะจังหวัดที่เก็บภาษีท้องถิ่นได้เยอะ ได้งบประมาณเยอะครับที่ นายก อบจ. เด่นกว่าผู้ว่าราชการจังหวัด

แต่แง่การสั่งการ ผู้ว่าราชการจังหวัด เหนือกว่า ทำให้ส่วนใหญ่ ผู้ว่าฯ เด่นกว่านายก อบจ. แม้แต่ลำพูนเอง (ไม่งั้นลำพูนไม่เปลี่ยนนายก อบจ.ทุกรอบที่เลือกตั้งหรอก)

ส่วนคนส่วนท้องถิ่นที่ผันตัวมาลงเลือกตั้งใหญ่ มันก็มีครับ เพียงแต่การเลือก ส.ส. สามารถเลือกตั้งนอกเขตได้ และคนที่อยู่ต่างถิ่นมีใจอยากมาเลือกมากกว่า อปท. ทำให้คุมได้ยาก
พรรคต้องเลือกคนที่มั่นใจว่าจะเรียกคะแนนได้มากสุด หรือไม่ก็มีทุนรอนหาเสียงพอไว้ก่อน ฐานคิดมันคนละอย่างกับส่วนท้องถิ่น