ก็เขาไม่อยากคุย ถ้าอยากคุยเขาก็ตอบเองแหละ

ไลน์มาได้ตลอดเลย พอไลน์ไปกว่าจะอ่าน 3 วัน

ผมดองแชตคนที่มายืมเงิน ผมนิสัยตลาดล่างมั้ยอ่ะครับ

อย่าว่าแต่คนยืมเงินเลยครับ
.
.
.
แม้กระทั่งลูกค้า ติดต่อผ่านไลน์"ส่วนตัว"มาโดยพละการ ผมยังไม่แม้แต่เปิดอ่าน
อาจจะตลาดล่างด้วยล่ะ ที่แยกพื้นที่ส่วนตัวกับพื้นที่ทำงานออกจากกันครับ

แชทอะไรอะครับ ถ้าคุยไร้สาระ ไม่ใช่เรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องขอความช่วยเหลือ ผมก็ไม่ตอบอะ กับอีกอย่างไม่ตอบเพราะไม่อยากข้องเกี่ยวเสวนาด้วย
บางทีติดงาน ก็ไม่ได้ตอบ ไม่ได้จับโทรศัพท์​ด้วยซ้ำ บางทีก็ไม่มีสัญญาณ เห็นแชทอีกที 2-3 วันแล้ว ก็ปล่อยผ่านเลย
ของผมถ้าเพื่อนสนิท ครอบครัว แทบไม่แชทเลย มีอะไรโทรอย่างเดียว

ผมดองเยอะมากแต่ส่วนมากแชทกลุ่ม ถ้าแชทส่วนตังแทบจะตอบหมดเลยนอกจากมีปัญหาส่วนตัวกับลำบากใจที่จะตอบ

ปลายปีที่ผ่านมามีน้องโดนเลิกจ้าง เพราะไม่อ่านแชทไลน์

ดองงี้แหละ ต้องยอมรับว่าคนไทยทำงานผ่านไลน์

ไม่อ่านไลน์ มันก็ทำงานไปกับคนอื่นไม่ทัน

ทางที่ดีต่อ บ. ต่อคนอื่น ต่อน้องเอง

ก็ต้องแยกทางไห้น้องไปหางานที่ไม่ต้องอ่านแชท

ผมอ่ะสายดองเลย

ต้องถามว่าท่านทักไปเรื่องอะไรอะครับ ถ้าทักไปเรื่องงานนี่ผมไม่ดองอยู่ละ

ถ้าทักมาแค่ชื่อ อันนี้ผมดองยาว มีไรไม่พิม เรียกมาแต่ชื่อ ไม่ตอบละกัน

ถ้าทักมาคุยเล่น สำหรับผมดองคือไม่รู้จะตอบอะไร ไม่ก็ไม่อยากคุย

สรุปต้องถามก่อนว่าที่บอกคนรอบตัวดองหมดนี่ทักไปหาเค้าว่าอะไร+เรื่องอะไร

มันคือ Instant message

ถ้าด่วน มีธุระ ต้องการคำตอบไวๆ ทำไมไม่โทร จะคุยเรื่องทั่วๆ ไป มันก็ได้

กรณีนี้ในฐานะหัวหน้างาน/ผู้บังคับบัญชา...ถ้าบริษัทไหนเอาการไม่อ่านไลน์(ส่วนตัว)มาเป็นเหตุผลในการพิจารณา ยิ่งโดยเฉพาะพนักงานบกพร่องเพราะหัวหน้างานไม่สั่งงานในช่องทางที่เป็นทางการ ตามที่ท่านยกตัวอย่าง
ผมยินดีกับพนักงานที่ไม่ต้องอยู่กับสังคมนั้นๆนะครับ เพราะนั่นแปลว่าบริษัทลุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของพนักงานจนเกินขอบเขตครับ

ตรงนี้ต้องแยกจากการใชิสิทธิ์ของพนักงาน เช่น การแจ้งลาผ่านทางไลน์, ฯลฯ ด้วย
การเปิดช่องทางให้พนักงานมากขึ้น ไม่ได้หมายความว่าบริษัทจะบังคับใช้ช่องทางส่วนตัวนั้นด้วยครับ...ผมมองแบบนั้นนะ

แยกเครื่องทำงาน เครื่องส่วนตัว

เครื่องทำงานตอบทันที ในเวลางาน เสาร์ อาทิตย์ ไม่ตอบครับ

เครื่องส่วนตัวไม่ตอบครับ ไม่อยากคุย Chat ขี้เกียจพิมพ์ วันหยุดมีกิจกรรมต้องหาความสุขให้ตัวเอง ไม่ได้มีหน้าที่ตอบแชทใคร

ทั้งงานทั้งส่วนตัวด่วนมากก็โทรครับ ที่ทำงานให้แจ้งเบอร์ชัดเจน เบอร์ส่วนตัวถ้าคนรู้จักกันก็โทรมาได้ คนเราชอบไม่เหมือนกัน มาตัดสินอะไรเพียงเพราะตอบ Chat ไม่ตอบ Chat วันหยุดก็ใช้ชีวิต ไม่ได้นั่งเฝ้ามือถือ

แต่ตกลงแยกทางกันด้วยดีนะครับ

บ. ยังคงต้องไปต่อ

ถ้าคนอื่นทำตาม มันจะเป็นยังไง

อยู่ๆผมบอกผมเป็นคนดองแชท ไม่ทำงานได้ดิแบบนี้

อันนี้ขึ้นอยุ่กับวัฒนธรรมของ บ นั้นๆด้วยครับ

มันคือไลน์กลุ่ม ไลน์ บ.

ไม่ใช่ไลน์ส่วนตัวครับ

เรื่องนี้มีการพูดคุยกันก่อนหน้านี้แล้ว 2 ครั้ง

ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับการสั่งงานผ่านไลน์ เพราะเมื่อก่อนจะเป็นการโทรคุย + ส่งเมล

ผมไม่อยากโทรไม่มีหลักฐาน แล้วก็ไม่ได้อยากได้ยินเสียงเท่าไรครับ

ส่งเมลมันก็การใช้งานน้อยลง

มันต้องปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ และก็ยุคสมัยอะครับ

จริงๆผมกำลังเรียกร้องให้ใช้ดิสคอดมากกว่า

ผมมีไลน์กลุ่ม 90 กว่ากลุ่ม

แชทเด้งวันละ 1000+

ถ้าผมอ่านทุกกลุ่มสมองผมระเบิดแน่นอน

ถ้าไม่โดน mention ถ้าไม่ใช่ครอบครัว เพื่อนสนิทผมไม่อ่านแม่งสักคนอะ

ลองลดสปีดการใช้ชีวิตบ้าง การที่คุณ Active ถามไวตอบไวมันก็ดี แต่อย่าคาดหวังให้ทุกคนเป็นแบบนั้น

ผมนี่ตั้งเลยเร่งด่วนโทรมา ข้อความมาในไลน์คือไม่ด่วน เมิงรอไป

พวกนี้ผมให้เวลามัน 3 เดือน ถ้ายังไม่อ่าน ลบทิ้งแม่ม

ละแม่มเป็นคนทักมาก่อนด้วยนะ

อาจจะเป็นความต่างในวัฒนธรรมและลักษณะการทำงานน่ะครับ
เพราะผมมองเอาเองว่ามันไม่ได้เป็นทางการขนาดนั้น ยอมรับว่าตัวผมเองก็มีการสั่งงานผ่านไลน์บ้าง แต่ก็ตบท้ายด้วยการส่งอีเมล์ยืนยันเสมอ เพราะ...
1. ไลน์เป็นการเก็บข้อมูลไว้กับบุคคลที่ 3 (ที่Application) การจะไล่เช็คไม่สามารถทำได้ภายในบริษัท
2. ต่างกับอีเมล์ ที่มีการเก็บไว้ที่Server/Archiveของเราเอง
3. ปัจจุบัน ปัญหาไลน์ไม่แจ้งเตือนเกิดเยอะมาก ซึ่งเป็นจุดบอดในการแจ้งงาน/การสื่อสาร ทำให้เกิดข้ออ้างในกรณีเร่งด่วน หรือกรณีอื่นๆได้ ซึ่งตรงนี้อีเมล์ยังสามารถยืนยันได้ว่าอีเมล์ถึงผู้รับ แต่ไลน์ทำได้แค่นับคนอ่าน แม้กระทั่งว่าเป็นไลน์กลุ่มบริษัท/แผนกก็ตามครับ

ย้ำอีกครั้ง ผมไม่ได้มีปัญหากับการปรับตัวนะ รวมถึงไม่ได้แอนตี้การใช้งานด้วย แต่ตราบเท่าที่ไม่ได้เขียนบังคับเป็นระเบียบการทำงาน-Standard Operation Processที่นำเสนอต่อลูกค้าได้ ผมเฉยๆและไม่เอามาเป็นปัจจัยในการพิจารณาครับ