[RE: ตั้งแต่นี้ไป ผมจะกลายเป็นคนโกหกกับแม่ตลอดไปแล้วครับ]
สายลมขย่มศีลธรรม พิมพ์ว่า:
เมื่อเช้านี้ แม่ผมมาบอกว่า กำลังรอคนมาเอาหนังสือที่แม่แกจะให้โรงเรียน ผมก็เลยรีบบอกไปว่า ไม่ต้องให้แล้ว เมื่อวานนี้มีคนมาบอกกับผมแล้วว่า ทางโรงเรียนไม่ต้องการหนังสือแล้ว มีคนเอามาให้เยอะแล้ว จนเต็มโควต้า โรงเรียนมีพอแล้ว เอากลับเข้าบ้านได้เลย
ข้อความทั้งหมดที่ผมพิมพ์ด้านบนกับแม่ข้างต้นคือ ผมโกหกแม่ทุกคำพูด 100% ครับ
ก่อนจะไปสแกนสมองในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้ แม่ผมป่วยเรื่องความจำหนักขึ้นทุกวันครับ เอาง่ายๆคือพูดคุยคนเดียวกับคนจินตนาการในหัวของแกครับ
แล้วทำไมผมถึงต้องพูดโกหกแบบนั้น ทำไมไม่บอกความจริงประมาณว่า "แม่คิดไปเองนะ ไม่มีใครมาเอาหรอก" "แม่ไม่ได้ทำงานห้องสมุดมาเป็นสิบปีแล้วนะ" บลาๆ ผมเคยลองแล้วครับ แต่มันไม่ได้ผล มันทำให้ผมแย่ลงทั้งด้านกายและจิตใจ เพราะต้องมาเถียงแม่ไปมาไม่มีที่สิ้นสุด ผมเลยต้องตัดบทครับ ประมาณว่า เออ..ออห่อหมกประมาณนั้น ก็คือตามน้ำนั้นแหละครับ
ผมขอยกเหตุการณ์หนึ่ง ตอนตี 3 แม่ผมมาสะกิดผมตอนที่กำลังนอน บอกว่ามีเพื่อนครูที่โรงเรียนจะมาหาที่บ้านผม ให้ผมไปบอกลาเพื่อนแกหน่อย อะไรทำนองนี้แหละครับ
ผมก็บอกไปว่า "แม่นี้มันตีสามแล้ว ไม่มีใครมาหรอก"
แม่ผมก็เถียงว่า "มาสิ เขาบอกว่าจะมา"
ผมก็ย้อนถามไปว่า ไหน...ฟังจากไหนที่เขาบอก
"นี้ไงๆไม่ได้ยินเหรอ เขาบอกจะมา"
คือบอกในหัวแกนั้นแหละครับ ผมก็พยายามบอกนะว่า นี้มันตีสามจริงๆจะมีใครมาได้ไง แกก็เริ่มเงียบไม่เถียงต่อละ ตอนนั้นยอมรับว่าผมก็ไม่ไหวทั้งกายและจิตใจครับ ผมก็เลยไปนอน เอาจริงๆมันก็นอนไม่หลับหรอกครับ แต่ผมแอบแง้มประตูเปิดดู แกนั่งรอครับ ไม่ยอมมานอน
จนผมต้องตามน้ำไปประมาณว่า "อ้อๆๆ..แม่ๆ เขามาแล้ว เดี๋ยวหนูเดินออกไปส่งแล้วกันนะ"
แม่แกก็ อ้อๆโอเคๆ แล้วผมก็เดินออกไปครับ แล้วทำเป็นเดินไปหน้าถนน แล้วยังไม่เดินกลับ ยืนเฉยๆเพื่อทำเป็นว่ากำลังส่งเพื่อนครูที่โรงเรียนที่มาหาแก ถ้าเดินกลับเลย เดี๋ยวแกสงสัยอีกทำไมกลับมาเร็ว ยืนเฉยๆประมาณ 2-3 นาทีครับ ผมก็เดินกลับมาที่บ้าน แม่แกแง้มประตูบ้านรออยู่ แล้วบอกกับแม่ว่า
"หนูเดินไปส่งเพื่อนครูของแม่เรียบร้อยแล้วนะ แล้วเพื่อนแม่ฝากมาบอกอีกด้วยว่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เขาเดินกลับบ้านปลอดภัยแล้ว"
แม่ผมแกก็ยิ้ม แล้วก็กลับไปนอนครับ
นี่คือ 1 ใน 100 เหตุการณ์ที่ผมเจอครับ ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ครับ ที่เป็นเหตุการณ์ประมาณนี้ที่ผมต้องรับมือเกือบทุกวัน ปัจจุบันเบาลงขึ้นแล้วครับ นานๆจะมีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นที ตอนนี้ผมเริ่มชินและปรับตัวขึ้นได้แล้วครับ
ขอบคุณครับ
อ่านแล้วเหนื่อยแทน ให้กำลังใจครับ ผมเองก็มีคนแก่ที่บ้าน แต่ยังไม่หลงเท่าของท่าน แค่นี้ก็เหนื่อยมากแล้ว ไม่แน่ใจว่า ท่านมีพี่น้อง หรือ ญาติมาสลับเปลี่ยนบ้างไหม ถ้ามีผมแนะนำนะ ว่าให้ลองเปลี่ยนสลับกันบ้าง ท่านจะได้ไปทำงาน พักผ่อน เที่ยว เปลี่ยนบริบทสภาพแวดล้อม อาจจะไม่ได้นาน แค่3 ชั่วโมง ผมว่าก็ดีนะ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
