คือผมในวัยใกล้ 30 มีปัญหาครับ ปัญหาของผมคือผมหมดไฟ ถามว่าการงานการเงิน สุขภาพโอเคไม่รวยแต่ไม่จน มีใช้มีเก็บ แต่ผมเบื่อครับเบื่อชีวิตรูทีน ซ้ำๆ คือจะขึ้นไปกว่านี้ก็ยากจะลงไปกว่านี้ก็ไม่ พยายามไปเที่ยวแล้ว ทำอะไรที่อยากทำแล้ว ก็มีไฟได้ไม่นานก็มอด งานผมทำดีนะไม่ขาดตกบกพร่อง แต่มันเบื่อที่จะตื่นจะลุกแต่ก็ลุกทั้งๆ ที่เบื่อๆนั้้นแหละควรเเก้ยังไงครับ

อีกอย่าง ผมมีนิสัยไม่ดีอย่างนึงคือไม่รอบคอบเท่าไร หรือจะเรียกอะไรอะ แบบประมาณว่าตอนเรียน ม ปลาย ผมทำเคมีข้อปรนัย ผมทำได้นะ แต่ผมมักจะโดนหักคะเเนนเล็กๆน้อยๆจากการลืมนั่นลื่มนี่ และมันติดตัวมาจนโต ผมอยากรอบครอบกว่านี้ควรทำไง

ผมก็เบื่อ ก็กินเที่ยวลงทุนใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ตังหมดก็รมควัน

น่าจะมีกฏหมายการุณยฆาตได้แล้ว จะได้ตายมีประโยชน์หน่อยบริจาคอวัยวะให้คนป่วยละตาย

ถ้าไม่สามารถทำใจรักงานที่ทำได้ มีงานอดิเรก หรือ กีฬา หรือ กิจกรรมอะไร มั้ยคัรบ

ลองใช้เวลานอกงาน ใช้สมาธิไปกับกิจกรรมพวกนั้นก้ได้ ยิ่งอินเยอะ ยิ่งมีแรงจูงใจ

หรือไม่งั้นก้มีครอบครัว มีลูก ดู รับรองวุ่นไม่ต้องเบื่อ

ลองพัฒนาในทุกๆแง่มุมของชีวิตดูครับ

เรื่องงานอาจจะทำไม่ได้ แต่เรื่องส่วนตัวมีอะไรให้ทำอีกเยอะเลยครับ

อย่างผมกำลังฝึกปรับท่าการวิ่งอยู่ครับ ให้ลงกลางหรือปลายเท้า
ฝึกเข้านอนให้ตรงเวลาทุกๆวัน ก่อนนอน 30นาที งดเล่นหน้าจอทุกชนิด

เคี้ยวข้าวให้ละเอียดขึ้น, มีสติตลอดเวลา

ลงทุนให้ดีขึ้น (ศึกษามากขึ้น) เยอะมากครับ

ไม่รู้จะแนะนำยังไง ผมก็เบื่อมาจะ 10 กว่าปีแล้วครับ

ได้แต่ทน และพยายามหาสิ่งที่ชอบทำ จะได้มีสิ่งแปลกใหม่ ตื่นเต้น ความสุขเข้ามาบ้าง

อยู่ที่บริบทสังคมเลย แต่ต้องจำใจทำครับ

เรื่องความรอบคอบผมแก้ด้วยการทำ reminder ผมมีตารางปฏิทิน / แพลนเนอร์ รายเดือน รายปี ของสิ่งที่ต้องทำ

สิ่งไหนที่ซับซ้อนก็จะทำ how to ไว้กำกับ เพราะ memory ผมมีจำกัด ผมเองก็จำหลายสิ่งไม่ได้เหมือนกัน

ส่วนปัญหาชีวิตจำเจ ตอนนี้ผมลองพยายามออกไปทำกิจกรรมใหม่ ไปอีเว้นท์ใหม่ๆ โยคะ เดินสวนสาธารณะ ไปสถานที่ใหม่ๆ ลองนั่งเรือเล่นแทนใช้รถส่วนตัว ลองร้านอาหารที่ไม่เคยลอง etc... มันก็ช่วยได้นิดนึงครับ

เป็นกันเยอะ ผมก็เป็นแต่ทำไงได้ยิ่งเรื่องเวิคไลฟบาลานอย่ามาพูดเลยมันไม่มีจริงมีแต่อุดมคติ บริบทสังคมมันทำไม่ได้จริง

สุดท้ายก็ได้แต่บอกตัวเองว่าทำในสิ่งที่จำเป็นต้องทำ แล้วค่อยทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่ได้รวยจนไม่ต้องทำงาน หรือทำงานตามแพชชั่นได้ก็อดทนกันต่อไปครับ

เป็นกำลังใจให้และก็เป็นกำลังใจให้ตัวผมเองด้วยเหมือนกันถึงผมจะไม่ค่อยมีกำลังใจในชีวิตเท่าไหร่แต่ก็แบ่งส่วนน้อยๆของผมให้

ผมก็แย่ครับ ช่วงนี้ต้องอดทน เงินหมด ตกงาน กำลังหางานใหม่ก็ไม่มั่นใจในตัวเองอีก ทั้งๆงานที่ทำก็แบบเดิม
ติดปัญหาการสื่อสาร พูดไม่เก่ง เน้นเซอร์วิส เอาใจใส่ในงาน

ส่วนชีวิตส่วนตัว แฟนก็คาดหวังเรามาก คุยกันยิ่งทะเลาะไม่อยากจะทน ทัศนะคติไม่ตรงกัน ฝืนทนมาหลายปีเพราะความดีอย่างเดียว

ตอนนี้คืออยากอยู่คนเดียว สโลวๆไม่ต้องมีพันธะอะไรจะได้ไม่วุ่นวาย

เคยหมด ถึงขนาดโทรไปคุยกับหัวหน้าที่ต่างประเทศ บอกเค้าตรงๆ เลยว่า I feel like I'm experiencing burnout from work เค้าบอกว่าเค้าก็เป็นตอนเข้าที่นี่แรกๆ ทั้งๆ มาแค่ไม่กี่เดือนเอง จากนั้นก็เลยหาอะไรทำไปเรื่อยๆ ตอนนี้ก็จะสิบปีละ เค้าบอกที่นี่ดีสุดแล้วในการทำงาน ผมก็เลยทำบ้าง แต่ถามว่าช่วยได้ไหม ก็พอช่วยได้ มองจุดดีของที่นี่เอา เช่นได้ wfh ทำที่ไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทำงานที่บ้าน

ผมก็เป็นครับ ที่ทำงานปัจจุบันเงินเดือนโอเค สวัสดิการดี แต่ระบบงานห่วย ระบบการประเมินก็ห่วย

ช่องว่างระหว่างคนที่ทำงานกับคนที่ไม่ทำงานแทบไม่ต่างกัน ก็เลยรู้สึกหมดไฟ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งงานนะครับ

แค่ความกระตือรือร้นในการทำงานมันน้อยลง คงต้องหาอะไรทำเรื่อยๆครับ

ผมเล่นเกมก็หาเกมใหม่เล่นไปเรื่อยๆ ช่วงนี้ดีขึ้นหน่อย มีคนเกษียณมาสอนแบดที่สนามของที่ทำงาน

มีเดอะแก๊งค์ไปเริ่มต้นเล่นด้วยกัน แล้วก็พอเริ่มตีเป็นกันบ้าง เลยเล่นกันสนุกละ

ชีวิตมันน่าเบื่ออยุ่แล้วครับ ทุกคนมีรูทีนหมด

เรียนรุ้ และสนุกให้กับความน่าเบื่อนั่นเตอะ

รู้ตัวว่ามีข้อเสีย/ปัญหาส่วนตัวตรงจุดไหน ผมว่าดีแล้วนะ อย่างน้อยๆท่านจะได้เริ่มหาวิธีแก้ได้ หลายคนทำผิดแบบไม่รู้ตัวว่าผิด อันนี้อ่ะอันตราย