เรื่องนี้ผมก็มีเรื่องคิดนะ คืออาจจะไม่ถูกใจบางคนนะหรือบางคนอาจจะมองแรงไปหน่อยผมไม่เข้าใจว่าพวกที่ฆ่าตัวตาย บางคนนะ ทำไมเค้าคิดไม่รอบคอบหรอหรือว่ายังไง คือตัวผมถ้าผมอยากจะฆ่าตัวตายผมจะไปตายที่ที่มันไม่เป็นภาระของใคร ถ้าสมมติเราสร้างหอพักกู้เงินแบงค์แทบทั้งหมด เปิดได้ปีเดียว แต่ถ้ามีคนมาฆ่าตัวตายเราชีวิตเราก็พังเหมือนกันนะ เผลอเผลอจะพังกว่าคนที่ตายแล้ว ผมแค่อยากรู้กลไกความคิดของบางคนที่ฆ่าตัวตายแล้วสร้างปัญหาให้คนอื่นต่อ เขามีกลไกลความคิดยังไง ชั่ววูบหรอ อย่างเคสล่าสุดที่มีคนฆ่าตัวตายที่ยูเนี่ยน ที่กระโดดลงมา ทำไมผมกลับมองว่าเหยื่อจริงๆคือห้าง
ระดับความเสียหายของห้างมันเยอะมากนะ

ก็ทุกข์จนไม่อยากอยู่ไงท่านวอก เห็นหัวมู้นี่เดาคนถามถูกเฉย
คำถามก็วนแต่แนวเดิมๆ วันหลังถ้าจะโพสเยอะขนาดนี้ไปหาอะไรที่มันสนุกกว่านี้มาแชร์ดีกว่ามั้ย

คนที่ฆ่าตัวตายไม่ใช่ว่าเค้าไม่กลัวความตายครับ แต่เค้ากลัวการมีชีวิตอยู่มากกว่า

เคยมีคนบอกว่า เหมือนอยู่ในตึกสูงที่กำลังไฟไหม้ จะโดดตึกก็น่ากลัวแต่ไฟที่กำลังไหม้ด้านหลังน่ากลัวกว่า

หลายๆเคสคนเลยเลือกที่จะโดดตึกทั้งๆที่รู้ว่าตายแน่ๆ

มันมีทั้งคนที่คิดสั้น คือดิ่งแล้วฆตต.เลย กับคนที่ทรมาณมานานจนไม่ไหวแล้ว ก็ค่อยวางแผนลงมือทำ

พวกอย่างแรก มักจะพาคนอื่นซวยไปด้วย เช่นวิ่งตัดหน้ารถ รถที่ชนก็ซวยอีกเพราะอย่างที่บอก คิดสั้นแค่ความทุกข์ตัวเอง มีอารมณ์โกรธ เกลียด ประชด นำทางชีวิต

ส่วนอย่างที่2 น่าจะมองแล้วว่าตายดีกว่าอยู่ อันนี้น่าสงสาร เพราะคงหาทางออกไม่ได้แล้วจริง ๆ

ผมขอสารภาพตรงนี้เลยละกันนะครับ ว่าถ้าการฆตต.ไม่ส่งผลกระทบให้กับใครเลยแม้แต่นิดเดียว ง่ายเหมือนกระโดดหายเข้าไปในหลุมดำ

ผมว่าผมเองมีสิทธิ์ที่จะทำแฮะ ทุกวันนี้เวลาเจอปัญหาหนักๆ (หนักสำหรับเรา แต่อาจจะเบาสำหรับคนอื่น)

ก็รู็สึกว่าอยากไปเหมือนกัน เพราะไม่ได้มีเป้าหมายอะไรในชีวิตแล้ว ไม่มีห่วงอะไรเลย

แต่พอมาคิดละเอียดๆ หากเราคิดสั้น คนที่เดือดร้อนคือคนอื่นที่เค้าไม่รู้อิโหน่อีเหน่จริงๆ

เช่น เจ้าของหอพัก อย่างที่ท่านอื่นๆว่า หากตุยในห้อง ,หากไปโดดน้ำก็ลำบากจนท.มางมหาร่างอีก

ไหนจะเรื่องงานศพที่ญาติพี่น้องผมจำเป็นต้องจัดตามพิธีทางศาสนาอีก คิดไปคิดมาเลยอยู่ๆมันไปงี้แหละ เรื่อยๆเปื่อยๆ

พยายามหากิเลสเยอะๆ ให้อยากทำ อยากอยู่จนทำมันสำเร็จ 5555

ไม่ได้มาแนวดิ่งนะครับ ผมนิ่งมากกว่า เพราะคิดแบบนี้มาได้พักใหญ่ๆแล้ว รับมือกับความรู้สึกได้ดีพอสมควรละครับ

ขอโทษนะครับที่ทำให้รำคาญ ข้ามกระทู้ผมไปได้เลย

เขาคงคิดอย่างดีแล้วจริงๆ เพราะไม่มีใครจะทำกันได้ง่ายๆ

สมัยเด็กๆเรายังเคยอยากจะฆ่าตัวตายเลยแต่เราก็ไม่มีความกล้าพอ

น่าจะเป็นแบบผมตอนนี้ครับ
จริงๆเคยตั้งกระทู้ไปแต่ตอนนั้นฮึดสู้จนได้งานใหม่ในไม่กี่สัปดาห์ แต่ปรากฎว่าทำได้ 4-5 วัน ที่ใหม่แจ้งว่าผมทำงานไม่ได้ขอยกเลิกจ้างงาน(คือโปรเจค 9 เดือน แต่เจ้าของอยากให้เสร็จภายใน 1 เดือน ผมก็จนใจไม่รู้ทำยังไง อธิบายทุกอย่างเเล้วแต่ก็ไม่ฟัง วันสุดท้ายปรากฏมี พนง.เข้ามาใหม่ มาต่องานจากผม ทีแรกก็เข้าใจว่ามาช่วยกัน พอตกเย็นเจ้าของเรียกไปคุยพร้อมแจ้งเลิกจ้าง ช็อคเลย5555)

จากนั้นก็ยาวตั้งแต่ ส.ค. สมัครใหม่ไปตอนนี้นับรวมๆแล้วร้อยกว่าที่มีเรียกสัมภาษณ์ 8 ที่ แต่ไม่ได้เลยสักที่ แก้ไขปรับปรุงทุกอย่าง เสื้อผ้าหน้าผม ฝึกการพูด ปรับเรซูเม่ cv ลดเงินเดือน (จากเดิมตำแหน่งก่อนโดนlayoff 38,000 บาท ยื่นใหม่จนเหลือแค่ 25,000 - 18,000 ก็ยังไม่ได้) ตอนนี้เงินเก็บใกล้จะหมดเเล้วครับ เหลือประมาณ7-8พัน ภาระตามหลังเพียบ ขอความช่วยเหลือใครไปก็ไม่เป็นผล (แต่ไม่ยืมเงินนะครับ ไม่เคยยืมใครเลย กลัวหาคืนเขาไม่ได้) ตันเเล้วครับ ทีเเรกว่าจะบอกที่บ้าน ก็ทำใจอยู่พักนึงจังหวะจะบอก แม่ดันบอกว่าเพิ่งไปตรวจเจอภาวะหัวใจโตผิดปกติ โอโหใบ้แดกเลย

ตอนนี้ก็เขียนจดหมายถึงคนที่ผมอยากจะลาไว้บ้างเเล้ว พยามขายของเล่นของสะสมให้หมดเก็บเป็นเงินให้แม้ไว้ แล้วก็ไปในที่ที่อยากไป กินอะไรที่อยากกินแต่ยังไม่เคยกิน ก็ยังเสียดายครับยังมีอะไรที่อยากทำอีกเยอะ วันพีซก็ยังไม่จบ อยากไปดูทีมตัวเองที่สนามสักครั้ง 55555 เหนื่อยจริง ไม่รู้จะเกิดมาทำไม

ใครบอกคนฆ่าตัวตายคิดสั้น ผมเชื่อว่าเค้าคิดมาดีแล้ว