ในจักรวาลกิมย้ง เก่งสุดน่าจะเป็นอาแช

สาวน้อยบ้านนอกมือกระบี่ที่ฝึกกับลิงโดยใช้กิ่งไม้ฝึก

วีรกรรมที่กิมย้งแต่งที่ไม่มียอดฝีมือคนไหนเทียบเคียงได้ คือ

"หนึ่งเดียวสยบกองทัพ"

นางจะฆ่าไซซีเนื่องจากโดนไซซีแย่งคนรัก แต่ไซซีอยู่กับกองทัพเยว่ ที่ทั้งทหารทั้งองครักษ์คุ้มกัน เพราะรู็ว่านางจะมา

กองทัพและองครักษ์นับพันไม่มีความหมาย นางมาตัวคนเดียวกับกิ่งไผ่อันเดียว

สู้กับทหารที่มีทั้ง ดาบ หอก ง้าว เกาทัณฑ์

ฝ่าทั้งกองทัพจนถึงตัวไซซี (แต่ใจอ่อนไม่ฆ่าเพราะความสวยของไซซี)

พอไม่ฆ่าก็ฝ่ากองทัพออกมา โดยไม่มีรอยขีดข่วนซักนิด ต่อมาเพลงกระบี่ของนางเรียกว่าเพลงกระบี่แคว้นเยว่

ป.ล. เรื่องของอาแช อยู่ในยุคเลียดก๊ก(ก่อนจิ้นซีฮ่องเต้ก่อนจะมีราชวงศ์ฮั่น) เลียดก๊กนี่ยุคๆเดียวกับพุทธกาล

เกิดก่อนยุค 8 เทพที่อยู่ในราชวงศ์ซ่งราวๆ 1,500 ปี

โห พุึ่งจะเคยได้ยิน ต้นแบบของเอี้ยก้วย ที่ฝึกวิชากระบี่กับนกอินทรีย์

เหมือนชีน่าใน VIVA CALCIO อ่ะครับ ขนาดบาติสตูต้าเป็นได้แค่ลูกหาบ
ส่วนหลวงจีนแกออกมาแปปเดียว พวกตัวเทพยอดปัญหาของทั้งเรื่อง โดนสยบอย่างง่าย

ใครบอก แครอทกวาดลานวัดติดท๊อป
ไม่ติดอะ
นิยายกิมย้งมันมีพวก legendary tier ทึ่เอาไว้เป็น ref
พวกนี้จะเป็น “บุคคลที่3“
ไม่มีบทพูด มีแต่บทกล่าวถึงไว้ ref หรือพรรณาความเทพ

พวกนี้คือ
-ตั๊กม้อ
-ต๊กโกว
-อาแช
-อึ้งเซียง (ผู้คิดค้นวรยุทธเก้าอิมจินเก็ง)
-ปรมาจารย์สราญรมย์

*ข้อสังเกตความเทพในเรื่องปู่กิม
คือแกให้ค่ากับบุคคลผู้เป็น“ต้นกำเนิด“ ของวิทยายุทธนั้นๆเป็นอย่างมาก
แกบอกเสมอว่า “วรยุทธเสื่อมถอยตามกาลเวลา “ หมายถึง
ผู้สืบทอดที่สืบถอดวิทยายุทธกันมาเป็นขั้นๆ ทำให้วรยุทธเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ

หลักการนี้ใช้ได้เสมอยกเว้นคนเดียวคือ เจี๊ยะพั่วเทียน

เพราะฉะนั้นเวลาเทียบหลักพลัง ความเก่ง
พวกปฐมาจารย์ที่คิดค้นวิชาควรนำมาเป็นชื่อแรกๆเสมอครับ