ช่วงนี้นั่งไล่หากาตูนซื้อเก็บบ้าง เลยไปตามบลูล็อคติดมาจากอนิเมะ

นั่งอ่านไปขำไป พวกจะกลืนกินกินทั้งเรื่อง เตะบอลจะส่งแต่ละทีคิดอยู่ในหัวโคตเยอะ แต่บทตัวละครบางตัวนี้เบียวจัดเลยนะโดยเฉพาะไอ้อิจิโกะ


ปล. สำหรับผมก็ยังดีกว่า Dandadan อ่านยังไงก็ไม่สนุกเหมือนอ่านให้จบๆไป อินแค่ริดูพระเอกได้กับนางเอง555

แต่คนวาดภาพ วาดเก่งมาก

พระเอกอ่ะตัวเบียวเลย

รอดูภาคทีมชาติ u20 ไปชิงแชมป์โลก

จะเอาพวกกองหน้าจากบลูล้อค ไปเป็นโกล์ + กองหลัง กันจริงๆไหม

การ์ตูนกีฬาญี่ปึ่นนี่ ถ้าไม่เดินเรื่องจริงจังอย่างเขาแข่งกันจริง ๆ แบบสแลมดังค์

ก็เดินเรื่องสุดจักรวาลยังกับดมกาวมาเต็มกระบุงว่างั้น

เรื่องนี้ที่บางสโมสรเอามาเป็นแรงบันดาลใจคัดเยาวชนไหงออกทะเลแบบนี้ไปได้

เล่มใหม่พึ่งออก(เล่ม 26) ไปอุดหนุนกันได้

Bluelock นี่มันระดับปรากฏการณ์ของปีเลยก็ว่าได้แต่ผมว่าพีคสุดที่ทำได้ตอนนี้คือ U20 นี่แหละหลังจากนั้น น้ำยาเย็น เนื้อเรื่องดำเนินไปแบบเชื่องช้ามาก ถามว่าสนุกไหมก็ยังสนุกแหละแต่เนิบๆ เหมือนกัน

ส่วน Dandadan ผมว่ามันปล่อยมันหมัดเด็ดแบบ Bluelock ยากหน่อย การ์ตูนจัมพ์เดี๋ยวนี้ถ้าไม่เลือกที่จะพีคๆ แล้วก็คลี่คลายจบๆ เรื่องไป ก็ต้องดำเนินเรื่องแบบไปเรื่อยๆๆๆ แบบนี้แหละ ยังรอจุดที่มันจะพีคโดยเนื้อหาจริงๆ ก่อน แต่มีอยู่ช่วงดาร์กมากจนจิตตกเลย

อ่านสนุกตรงที่มันเว่อร์ๆ นี่แหละ
แต่มันยังมีความเป็นพื้นฐานฟุตบอลอยู่บ้าง
ถ้าเอาแบบจริงจังต้องอ่าน Ao ashi

การ์ตูนกีฬาก็สไตล์นี้แหละครับ ถ้าเคยอ่านโอตาคุปั่นสะท้านโลก ช่วงสปริ้นหน้าเส้นชัย 500 เมตร คือย้อนอดีต ย้อนตอนฝึกซ้อม ย้อนสมัยเด็ก กว่าจะรู้ผลพี่ล่อไปเกือบจบเล่ม

ผมนี่สงสาร รร.อื่นเลย

แม่งคือตลกเมะเตะบอล นึกว่าเท่งโหน่งเล่นมุกต่อยกันแล้วอีกคนกันอีกคนแก้มึงต่อยกรูกันแล้วอีกคนศอกกันศอกมาตีเข่า