เห็นข่าวแม่ตั๊กทำให้นึกถึงเคสพิมรี่พาย จากที่ดูผ่านๆ และเห็นคู่กรณีฟ้องร้อง มีออกข่าวเหมือนกัน ยกตัวอย่างสัก 1 เคส เช่น บอกให้คู่กรณีสร้างโรงงานน้ำปลาร้าเสร็จแล้วบอกไม่ได้มาตรฐาน แล้วไม่ซื้อ ไม่ทำธุรกิจต่อกับเจ้าของโรงงานผลิตน้ำปลา เหมือนหลอกให้สร้างโรงงานผลิตน้ำปลาฟรีๆแล้วซิ่งหนี ทำให้เจ้าของโรงงานติดหนี้เขานำเรื่องไปร้องตามสื่อต่างๆ และเคสส่งสินค้าไม่ตรงปก หลายๆเคสคล้ายๆแม่ตั๊กเขาไม่โดนบ้างหรอ

เรื่องโรงงานนี้เหมือนจะรอดบอกว่าจะสร้าง จะซื้อ แต่ไม่ได้เซ็นสัญญา หมือนพูดปากเปล่า ถ้าฟ้องก็น่าจะนาน น่าจะยอมรับการไกล่เกลี่ย

คนละแบบเลย พวกนี้เขาไปไล่บี้ตามสัญญาเอา
ส่วนเรื่องไม่ตรงปก ถ้าโดนแจ้งความเยอะๆ ก็ไม่น่ารอด
แต่อาจจะจบแค่จ่ายค่าชดเชย

เคยสั่งน้ำหอมทีนึงเจอของปลอมแล้วไม่เคยสั่งอีกเลย ที่รู้เพราะมีแบบเดียวกันแต่ซื้อจากช็อปอยู่ครับ

โรงงานน้ำปลา เข้าใจว่าเป็นสัญญาปากเปล่า ก็เอาผิดกันยาก

ของ(น่าจะ)ปลอม จริงๆก็หมิ่นเหม่ คือเจ้าตัวไม่ได้พูดรับประกันว่าของแท้ ผู้บริโภค/เจ้าของแบรนด์ฟ้องก็มีสิทธิ์ชนะแหละ แต่ต้องดูรายละเอียดไลฟ์แต่ละตัวเลยว่ามีพูดอะไรที่ป้องกันตัวเองไว้ไหม


กับเคสทองแม่ตั๊ก ก็ไม่เหมือนซะทีเดียว คือขายทองจริงแค่พูดไม่หมดว่าทองกี่ %

พิมรี่พายดีกว่าแม่ตั๊กตรงที่เขาเป็นบริษัทที่ถูกต้องทำบัญชียื่นภาษีอะไรพวกนี้แน่นอน แต่เรื่องขายของไม่ตรงปกนี่หนักกว่าเยอะ เพียงแต่ของแม่ตั๊กมันเป็นทองที่มีมูลค่าชัดเจนมันเลยพูดว่าโกงได้เต็มปาก แต่พิมรี่พายทั้งเครื่องสำอางหมดอายุของกินไม่มีอย.ปลาร้าเน่าอะไรพวกนี้อย่างเยอะแต่มันเป็นของที่มูลค่าขึ้นอยู่กับความพอใจของคนซื้อคนขายไม่ใช่แบบทองที่มีราคากลาง คนเลยไม่เดือดหรือรู้สึกว่าถูกโกงเท่า แต่เรื่องคดีฟ้องร้องอะไรนี่พิมรี่พายก็โดนเยอะอยู่

ที่สำคัญพิมรี่พายฉลาดตรงไม่ไปออกโหนกระแสไม่งั้นก็ชิหายในทางใดทางหนึ่งแน่นอน

เรื่องโรงงาน เอาจริงเห็นใจผู้ประกอบการนะ แต่ผมเองก็สงสัยว่า กล้าสร้างได้ยังไง ถ้าไม่มีสัญญาอะไรที่ผูกพันธ์กัน

ยังไม่เห็นตัวจ๊ดเปิดนะ มีแต่ตอดๆ คิดว่ารอด

ผมว่าพิมพ์น่าจะทำถูกต้องตามกระบวนหมดครับ ส่วนปัญหาที่มีคือระหว่างเค้าและคนผลิต ไม่เหมือนแม่ต.ที่เป็นระหว่างเค้าและลูกค้า แต่วันก่อนเหน็บอีกคนที่เป็นต่างด้าวอยู่5555 คุณวินก็ดูโอเคนะไม่รู้เคืองอะไรกันปล่าว