ผมเข้าใจนะว่าต้นเหตุของปัญหาคือรถบัสเลย คือถ้าตามตรรกะที่ถูกต้องเรื่องนี้ควรจะทำให้รสบัสมันปลอดภัย ได้มาตรฐาน มีการอบรมพนักงานขับรถให้มีการตรวจเช็คสภาพรถ ผู้ดูแลเข้าใจวิธีการปฏิบัติเมื่อเกิดเหตุต้องทำอะไร

คือเอาไปทำเป็นเคส consult คนมีตรรกะมันตอบได้หมดอ่ะ ไม่มีใครตอบว่า ยกเลิกมันไปเลย จะได้จบหรอก ถ้ามีตรรกะ

แต่เอาเข้าจริง กะอีแค่ครูลืมเด็กบนรถโรงเรียน เด็กตายไปกี่คนละ เดะเรื่องนี้ไม่เกิน 1 เดือน คนก็ลืมแล้ว หรือไม่นะ รอมีเรื่องใหม่ขึ้นมาเดะคนลืมเร็วกว่านั้นอีก ถามจริง วันนี้กะเมื่อวาน มีคนพูดเรื่องทองแม่ตั้กต่างกันแค่ไหน ลองถามใจดู

ผมรู้อยู่แล้วว่าถ้าแก้ที่ต้นเหตุเรื่องนี้มันจบลงด้วยดีแน่ๆ แต่ผมว่าทุกคนก็รู้ว่า จะมีสักกี่หน่วยงานจริงใจพอจะแก้ไขสักปัญหาที่ว่ามาข้างต้น พอคนลืม หน่วยงานพวกนี้ก้ลืม แล้วมันก้จะมีทัศนศึกษาครั้งต่อไปที่ เบรกแตกลงข้างทาง ที่ยางระเบิดข้ามไปประสานงาสิบล้อ

ผมถามกลับว่าเด็กอนุบาล เด็กประถมมันได้อะไรกับการนั่งรถ 3-4 ชั่วโมง เพื่อมาดูงานที่การไฟฟ้า ทั้งที่ปัจจุบันมันมีอินเทอร์เนตที่สามารถดูงานเรื่องไฟฟ้าจากที่ไหนก้ได้ การลงพื้นที่จริงผมเข้าใจ แต่รอเด็กมันโตกว่านี้ คิดเอาตัวรอดได้ดีกว่านี้ ค่อยดีกว่าไหม

ผมว่าได้มาไม่คุ้มเสียอ่ะ แล้วคุณบอกแก้ที่ต้นเหตุ พอมีปัญหาอีกรอบคุณก้บอกว่าแก้ที่ต้นเหตุสิ แล้วมันเคยแก้ไหมล่ะ ปัญหาแบบนี้ ผมอยากแก้แล้วผมมีปัญญาทำอะไรไหมล่ะ ช่วยด่าผมก้ทำอยู่ แต่มันแก้ได้จริงไหม แล้วพวกคุณคิดถึงชีวิตเด็กที่เสียไปในแต่ละรอบไหม ชีวิตคนนะเห้ย ครอบครัวเค้าเลี้ยงมา ไม่ใช่เคสแก้ปัญหาที่คุณตอบโชว์ความฉลาดในการแก้ปัญหาแล้วมันจบ

ไปพิสูจน์ก่อนดีไหมว่า มันมีมาตรฐานดีจริงทั้ง รถ ทั้งคนขับ ทั้งคนดูแล แล้วค่อยพาเด็กออกไปนอกสถานที่อ่ะ

ปล. แล้วบางคนอาจจะบอกว่าแก้ปัญหาแบบนี้งั้นยกเลิก ขับรถไปเลยไหม ยกเลิกรถสาธารณะไปเลยสิ ยกเลิกท่องเที่ยว ผมก้ขอถามกลับว่าบางอย่างมันไม่ได้ยกเลิกได้หมด แต่เคสที่พาเด็กเล็กไปทัศนศึกษา สิ่งที่ได้มามันจำเป็นขนาดนั้นไหม มันได้คุ้มเสียไหม เด็กเล็ก โตมาไม่กี่ปีเค้าก้ลืมแล้วไหม จะพาเค้าไปตอนโตแล้ว มันสายไปหรอ ลองคิดดูครับ

ก็มันต้องแก้ที่ต้นเหตุจริงๆนิ จะให้บอกว่าอะไร
อีกอย่างเด็กไปทรรศนะศึกษาได้อะไรเยอะกว่าที่คุณคิดแน่ๆ

ผม 35 แล้วยังจำตอนไปเขาเขียว ป.3 ได้อยุ่เลย

บ้านเราคือเมืองพุทธใช่ไหม หลักอริยะสัจ 4 คือหลักใช้แก้ปัญหา เน้นการหาสาเหตุและแก้ตรงต้นเหตุของปัญหา แต่บ้านเราไม่เคยเอาหลักนี้มาใช้เลย เรามักจะไปแก้ที่ปลายเหตุตลอด แล้วก็มาบอกว่านี่เมืองพุทธ เน้นพุทธบูชามากกว่ามั้ง

Safety First เราเขียนกันทุกที่แต่ไม่เห็นความสำคัญ​ มันใช้ได้กับทุกๆอย่าง​ แล้วชีวิตน้อยๆที่​พ่อ-แม่ฝากไว้​ รอกลับบ้านกินข้าวเย็น​ เศร้ามาก

เออผมเห็นด้วยนะ ว่าไม่เคยแก้ที่ต้นเหตุหรอก

มีอยู่แค่ 2 อย่าง

แก้ที่ปลายเหตุเพื่อลดปัญหา กับ ไม่แก้อะไรเลยแล้วปัญหาเหมือนเดิม

ด่าไปมันก้ไม่คิดจะแก้กัน

อืมมมม ว่าจะพิมพ์ตอบ
อ่านจบแล้วไม่พิมพ์ดีกว่า ขอบคุณครับ

ผมไม่ได้บอกว่าไม่ให้แก้ที่ต้นเหตุนะ แต่ธงคำถามคือมันเคยแก้ได้ไหม แล้วเราลดปัญหานี้ได้ยังไงด้วยการวัดจากสิ่งที่ได้มามันคุ้มค่าไหม

การไปดูสัตว์ที่เขาเขียวมันคุ้มค่ากับชีวิตเด็กไหม

ปัจจุบันมันแค่คำพูดสวยหรูเท่านั้นแหละ
หวังว่าอนาคตจะทำได้จริงๆ

พิมพ์มาก้ได้ครับ ผมพร้อมถกด้วยเหตุและผลตลอดนะ ลองเอามุมอื่นมาชี้แจงก้ได้

ตอบแบบไม่โลกสวย ไม่มีทางได้ครับ กฏหมายสูงสุดของประเทศยังฉีกทิ้งกันเป็นว่าเล่น

นับประสาอะไรกับกฏหมายเรื่องอุบัติเหตุแบบนี้ มันจะบังคับใช้ได้ หมวกกันน็อคแม่งยังไม่ใส่กันเลย

เข้าใจที่หมายถึงนะครับ ว่าประเทศเรามันดูสิ้นหวังในการแก้ไขปัญหาอะไรต่างๆนาๆ
แต่สุดท้าย ก็ต้องแก้ที่ต้นเหตุอยุ่ดี

ส่วนเรื่องทรรศนะศึกษา ข้อดีมีมากครับ ใจเยนๆแล้วลองหาดูครับ

จริงๆผมพยายามเข้าใจคนที่บอกว่าให้ยกเลิกทัศนศึกษานะเค้าบอกแบบนั้นแต่ เจตนาลึกๆที่แท้จริงคือ เค้าไม่ได้อยากต้องการให้เกิดการสูญเสีย ที่นี้การที่มีคนหยิบเอามาพูดเชิงตำหนิต่อว่า หรือพูดประมาณว่าไม่เข้าใจทำไมคนคิดไม่มี critical thinking นั้น ไม่มีประโยชน์เลย

เราสามารถพูดกันไปถึงการแก้ปัญหาได้เลยหลังจากนี้โดยที่ไม่ต้องมาหงุดหงิดอีโก้ใส่กันฉันฉลาดกว่าเธอคนไทยส่วนใหญ่คิดไม่ได้ว่ะอะไรแบบนี้เลย

เราโพสอย่างสร้างสรรหาวิธีแก้กันต่อได้เลยว่า ช่วงนี้ก็ลดหรือหยุดไปก่อนชั่วคราว ระหว่างนี้รณรงค์ หรือ กระตุ้นให้ผู้มีอำนาจศึกษาเคสนี้ ออกระเบียบหรือ protocal ที่จะต้องทำเพื่อทำให้การทัศนศึกษาปลอดภัยสำหรับทุกคนมากขึ้น เช่น เพิ่มอายุที่จะไปทัศนศึกษา กำหนดจำนวนคนดูแล ตรวจเช็กรถที่ใช้

ทำไปเลยดีกว่ามาเถียงกันไปย้อนความสร้างศัตรู

ถ้าแก้ต้นเหตุได้ ระบบขนส่งสาธาจะดีกว่านี้อีกเยอะ

ถ้าคุนคิดว่าการทัศนศึกษาไม่มีประโยชนแสดงว่าเราอยู่คนละโลกกัน
อย่างน้อยผมได้ไปดูงานเกี่ยวกับการผลิตตั้งแต่เด็ก เลยฝันว่าอยากเป็นวิศวะ ก็มุ่งเรียนทางนี้มาตลอด อย่างน้อยมันก็มีประโยชนกับผมเอง ซึ่งมันควรจะมีกับทุกคนด้วย

ประเทศเราคนเก่งเยอะครับ แต่เก่งคิดนะ เก่งออกความคิดเห็น วิเคราะห์เป็นเรื่องเป็นราว แต่ถามว่าทำมั้ย ก็ไม่
ไอ้คนทำ มันก็อยากจะคิดเอง ถ้าคนอื่นคิดแล้วมาสั่งให้ทำ ก็ไม่มีใครอยากทำหรอก
เรื่องนี้ก็คงไม่ต่างกัน ถามว่ามีการตรวจสอบรถมั้ย คงมี check list เป็นหางว่าว แต่ไอ้คนทำน่ะ มันทำจริงๆรึเปล่า
ปัญหานี้ มันมี action ของมันอยู่แล้ว แต่มันไม่ effective