คิดว่าอายุเท่าไหร่ครับ คือผมรู้สึกว่าผมโตช้ากว่าเพื่อนๆ อาจเป็นเพราะผมถูกเลี้ยงดูมาเเบบสปอย ตอนนี้ผม 37 มีความรู้สึกอยากมีลูกเพราะมีมรดกของผมเองที่จะส่งต่อให้ลูก เเต่ผมก็กลัวการมีครอบครัว ไม่อยากมีภาระ ผมรู้สึกสับสนไปหมดเลยครับ

มีเงินเดือนครั้งแรกก้รู้ละ ว่าชีวิตต่อไปหนักแน่นอน

เอาตามหลักการก็ อายุบรรลุนิติภาวะ 18 ปี

แต่ถ้าเอาตามความรู้สึก ผู้ใหญ่กับเด็กต่างกันแค่ความรับผิดชอบ

มีความรับผิดชอบต่อตัวเอง ต่อคนอื่น ต่อสังคม ได้เมื่อไร เมื่อนั้นก็คือผู้ใหญ่

อายุไม่เกี่ยวใส่เดี่ยวได้หมด

ท่ดๆๆๆ

ผมว่าเป็นเรื่องของทัศนคติ+ประสบการณ์ที่เจอมาครับ

เด็กบางคนที่ผมเคยรู้จัก อายุยังไม่ถึง20 แต่เข้าสังคม"เป็น" วางตัวดี ความคิดเหมือนผู้ใหญ่
หลายๆคนทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน ไม่มีเวลานึกถึงเรื่องไร้สาระ คุยด้วยนี่รู้เลยว่าความคิดโตเกินตัวไปเป็น10ปี

แต่กับผู้ใหญ่บางคน ยิ่งโตยิ่งเหมือนเด็กความคิดเอาแต่ใจ โลกต้องหมุนรอบตัวเอง ง๊องแง๊งเหมือนเด็กประถม
ความติ๊งต๊องความไร้สาระมากมายตามประสบการณ์ที่ผ่าน

แต่ผมว่าจริงๆคนเรมันต้องมีหลายโหมดแหละ อยู่ที่ว่าเราจะใช้โหมดนั้นกับใคร
เราควรเป็นผู้ใหญ่เวลาอยู่ในสังคมส่วนใหญ่ และใช้เป็นเด็กเวลาอยู่กับคนที่สบายใจหรือที่เซฟโซน

สำหรับผม 28-29 ตอนนี้30

ตอนทำงานพาร์ทไทม์สมัยเป็นนักศึกษา เพื่อหาค่าชีท ค่าTextBook

สำหรับผมดูที่ความคิดและวุฒิภาวะมากกว่า บางคนแก่แค่อายุแต่ความคิดกลวงๆ ก็ไม่อยากนับว่าเป็นผู้ใหญ่เท่าไหร่

ผู้ใหญ่เขานับกันที่ วุฒิภาวะ ครับ อายุเป็นแค่ส่วนประกอบ

รู้จักคำว่า วุฒิภาวะ และ ทำได้เมื่อไหร่นั่นแหละถึงเรียกว่า ผู้ใหญ่

อย่างแรกเลย รู้จักควบคุมตัวเองทั้งทางร่างกายและสมอง, ไม่เอาอารมณ์นำทางมากจนเกินไป, รู้จักกาละเทศะ

เป็นผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวกับอายุ

ถ้านับตามอายุจริงๆ หลานแม่เมียผม 35 งานการไม่ทำ อยุ่บ้าน ตกเย็นขอเงินแม่มัน
กินข้าว นั่งดูดม้า นอน เล่นเกม อยุ่ในห้อง คุยโทรศัพท์กับสาวงุ้งงิ้งๆทั้งวัน ตำรวจมาจับตรวจเยี่ยวไปรอบ
ไม่มีเงินให้ขอญาติมาจ่ายประกันตัวออกมา หนีญาติไปอยุ่จังหวัดอื่นล้ะ มันผู้ใหญ่ตรงไหน

สำหรับผมมันอยุ่ที่การรับผิดชอบตัวเอง รับผิดชอบงานที่ทำได้ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
มีวินัยในการทำอะไรหลายๆอย่าง พูดจารู้เรื่อง ไม่ทำคนอื่นเดือดร้อน แค่นี้ก็ผู้ใหญ่มากพอแล้ว

ยิ่งมีครอบครัวที่ดี มีเมีย มีลูก สมบูรณ์แบบ....สำหรับผม นี่แหละคือผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว
เพื่อนผมหลายคนเสพยา เละเทะ ตอนมัธยมตอนมหาลัย เรียนไม่จบ ทำผู้หญิงท้อง
ลาออกมา สอบตำรวจติด มีรถ มีบ้าน ลูกได้เข้าโรงเรียน ได้รับการรักษา เมียได้บรรจุราชการ
กินเหล้าไม่เละเทะเหมือนเมื่อก่อนรุ้ตัวดีตลอด ให้เมียมารับมาส่ง นอกจากรับผิดชอบตัวเองแล้ว
ยังต้องรับผิดชอบลูกกับเมียอีก

มีมรดกแต่ไม่อยากมีครอบครัว ไม่อยากมีภาระ ก็ไม่ต้องมีครับ มรดกก็ใช่ให้หมดซะแค่นั้นแหละ
จะเที่ยว จะซื้อรถ แต่งรถ ซื้อบ้าน ซื้อเพนท์เฮาส์ เงินก้อนสุดท้ายจัดอาหารที่ชอบที่สุดแล้วตายจากไปอย่างมีฟามสุขขขขขข

แล้วแต่ความฉลาดของคน ส่วนผมฉลาดน้อยหน่อยเลยต้องรอจนเจอเรื่องที่หนักมากจริงๆถึงได้เลิกคึก คือบางคนที่เป้นผู้ใหญ่เร้วแค่เห้นคนอื่นพลาดก็สามารถเรียนรู้ให้จบตรงนั้นละ แต่ผมไม่ใช่บัวเหล่าแรกเลยต้องรอให้เจ็บหนักๆก่อนถึงค่อยโต

ถ้าเอาความหมายจริงๆของผู้ใหญ่ก้คือเชื่อถือได้ พึ่งพาได้ ไม่พาผุ้ตามลงเหว ถ้าทำได้ตามนี้ก็ถือเป็นผู้ใหญ่แล้ว ส่วนจขกท.จะมีเมียหรือไม่ก็ตามที่ท่านสะดวกเลย แต่ถึงไม่มีทรัพย์สินก็ไม่ใช่อะไรที่ผมเสียดายอยู่แล้ว มรดกของผมน่าจะเอาไปบริจาคกับยกให้น้องสาว เมียก็ไม่เอาเลยไม่ได้คิดอะไรต่อละ 55

รู้จักให้เกียรติผู้อื่น มันอยู่ที่ความคิดและความรับผิดชอบของแต่ละคน ไม่เกี่ยวว่าอายุเท่าไร

ผมคิดว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับอายุครับ

ของผมมีเหตุการณ์ขึ้นเหตุการณ์หนึ่ง ทำให้ผมมีความคิดโตขึ้น

ถึงมีคนบอกว่า "เเค่เพียงเสี้ยววินาที ก็ทำให้คนโตเป็นผู้ใหญ่ได้" ผมคิดว่าจริง

มีน้ำพุ่ง หัวเปิด ก็ถือว่าโตแล้วฮะ

อย่าโตเพราะเกิดก่อนก็พอครับ ความคิดความอ่านสำคัญกว่าอายุ