ผมคนนึงเวลาลงสนามแล้วแข่งฟุตบอลไม่เหมือนตอนเตะกันเล่นๆ

ดูล่กๆลนๆตื่นๆ พลาดไปซะหมด

มีวิธีทำยังไงกันบ้างครับ

ลงแข่งบ่อยๆมีแค่นั้นเลย เก็บประสพการณ์กับบรรยากาศแบบนั้นฟีลแบบนั้นไปเรื่อยๆเดวจะเริ่มชิน

มีโค้ชเคยบอก ให้คิดว่าตัวเองเก่งที่สุดในสนาม แค่นั้นผมหายล่กเลย จริงๆนะ ผมยังจำได้ดีแข่งฟุตซอล สพฐ ตอนนั้น ครูพละคนนี้บอกผมแบบนี้ ผมหายล่กเลย

ผมแข่งแบดบ่อยมาก แต่ก็ยังมีล่กๆบ้างช่วงตีแบ่งกลุ่มเกมส์แรกๆ
พยายามคุมสมาธิ ได้บ้างไม่ได้บ้าง

เคยเป็นตอนลงแข่งบอลหมู่บ้านครั้งแรกตอนอายุ13 ลงรุ่นประชาชน เกือบเตะเข้าประตูตัวเอง ยอมรับเลยว่าตื่นสนามมากๆ แล้วแมตซ์นั้นเสมอกันมีฎีกาถึงเตะจุดโทษ แล้วมันเตะกันสูสีจนมาถึงผม ซึ่งแน่นอน ผมเตะออกเหินข้ามคานทำให้ทีมแพ้ คิดดูชาวบ้านประนามผมขนาดไหน ขนาดที่ว่ามาอีกปีมีถึงเตะจุดโทษเหมือนเดิม แล้วผมก็อาสาเตะเองเลย ได้ยินเสียงชาวบ้านพูดลอยมาว่าแพ้แน่ๆให้มันเตะจุดโทษเนี่ย ที่ทำให้หายตื่นสนามได้เพราะเพื่อนร่วมทีมเค้าสอนผมว่า ให้คิดซะว่าเราเล่นบอลกันสนุกๆอย่าไปคาดหวังมากหรือสนใจกองเชียร์ ตั้งแต่นั้นผมก็หายตื่นสนามไป

ซ้อมแบบไหนแข่งแบบนั้นครับ
ตอนผมแตะบอล ส่วนใหญ่คนอื่นในทีมที่เล่นไม่เป็นตัวเองเพราะตื่นสนาม+ไม่รู้จักคู่แข่ง
เพราะตอนซ้อมกันมันยังรู้ว่าคนไหนจะเข้าฝั่งไหน ถนัดเท้าอะไร
ขอแค่โฟกัสกับตัวเองครับ ตอนซ้อมเปิดบอลน้ำหนักไหนก็ใช้แบบนั้น ที่เหลือปล่อยให้เป็นไปตามความรู้สึกครับ

อย่างทุกวันนี้เวลาวิ่ง ตอนปล่อยตัวนี่ถ้าใครไหลไปกับจังหวะคนอื่นหรือตามบรรยากาศงานโอกาสแตกหรือหมดแรงก่อนก็เยอะครับ ไปตามความเร็วตัวเองแบบที่ซ้อมไว้ปลอดภัยที่สุด

ผมนี่ประจำเลย

วิ่งปกติวอมเพซ 6 หัวใจ 120 หน่อยๆ วันแข่งวอมเพซ 7 หัวใจพุ่งไป 140+

มันแปลกจริงๆ นะ เดกๆ ผมคลุกคลีกับวงการแข่งบอลบ่อย ทั้งแข่งเอง ดูทีมอื่นๆ ง่ายๆ คือชอบนั่นและ

เพราะเทศบาลรังสิตมีแข่งฟรีทุกปี มันจะเจอพวกตอนเล่นกันธรรมดา เก่งสัสๆ แต่เวลาแข่งกาก

แล้วก้อมีพวกที่เล่นธรรมดาไม่เก่งไรมาก แต่เวลาแข่งนี่โอ้โหวตัวแบก จากประสบการณ์ ที่ตอนนี้จะเล่นรุ่นอาวุโส

ได้ละ (40ปี) หัวใจนี่ละสำคันสุด ไม่รู้จะฝึกกันยังไงด้วย

แข่งบ่อยๆ หรือว่าซ้อมบ่อยๆก็พอได้ ความกดดันในชีวิตผมก็ใช้กีฬานี่แหละ ช่วย หรือแม้กระทั่งการเล่นเกม ความกดดันในเกมกีฬามันที่สุดแล้ว

ตอนตีแบดตอนซ้อม ผมก็พยายามคิดถึงความกดดัน จะได้รับมือถูก แล้วก็พบว่า ช่วงเวลาที่โดนรันแต้มรัวๆ เป็นช่วงที่กดดันที่สุด กดดันยิ่งกว่าตอนโดนหรือตอนได้ game point อีก

ตอนแข่งบอลก็กดดดัน เวลาทีมนำได้แล้วโดนโหมบุกใส่อะ ที่สุดแล้ว มันสติหลุดได้ง่ายเลย

กีฬาผมปกตินะ ไม่ได้สนใจวิ่งรอบข้าง เหมือนเล่นตอนซ้อมทั่วไป

แต่เคยไปแข่งวิชาการ มันมีรอบทำในกระดาษ ผ่านชิลๆ แต่พอไปแข่งรอบกดกริ่งตอบ ต้องทำเวลา คิดอะไรไม่ออกเลย ทั้งที่เป็นโจทย์ง่ายๆ

เพื่อนๆ มันกินเบียร์ก่อนลง หายตื่นสนามเลย

ทำไรไม่ได้ต้องแข่งบ่อยๆ และต้องมีโค๊ชเก่งๆและฟังเขามากๆ บอกเขาไปเลย เราตื่นสนามเราสติแตก ทำไงถึงจะพัฒนาได้เร็ว แข่งบ่อยแต่ไม่มีคนคอยสอนปรับปรุงยังไงก็ไร้ผล

ไม่ต้องลงครับ ไม่ตื่นเต้นแน่นอน











(สมัยอยู่ม.ผมแข่งทีไรแม่งโคตรล่กอ่ะ วันนึงฝนตกน้ำขังผมใส่เต็มเหนี่ยว....."ตู้ม" น้ำกระจายบอลอยู่ที่เดิม )