เพิ่งดูจบรวดเดียว บอกเลยว่าโคตรดี โคตรอิ่มเอม

เป็นหนังกึ่งสารคดี footage 3ตอนถ้วน รวมกันยาว7-8 ชั่วโมง ที่พาให้เราๆเข้าถึงวงและสมาชิกThe Beatles ในช่วงวาระสุดท้ายของวงแบบใกล้ชิดมากที่สุดเท่าที่มีใครเคยถ่ายทอดออกมาแล้ว

ดูจบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมวงนี้ถึงยุบตัวแยกย้ายกันไปภายในปีเดียวกัน

Get Backพาเราไปพบกับความเป็นคนของเต่าทองในวันที่กลายเป็นอัจฉริยะที่หมดไฟ อารมณ์ศิลปินสูง แต่ละคนควบคุมลำบาก อีโก้ อารมณ์ขัน ความเฮฮา พรสวรรค์ในการสร้างสรรค์ ดูไม่เบื่อเลย ทุกนาที ทุกคำพูด มันสนุกเป็นประวัติศาสตร์วงการดนตรี

ดูจบละส่วนตัวรู้สึกสงสารพอลที่สุดละ ก่อนหน้านี้คนมักจะกล่าวหาว่าพอลเป็นเผด็จการ เจ้ากี้เจ้าการ จนทำให้เพื่อนทนไม่ไหว
แต่มันก็มีเหตุจำเป็นที่ทำให้พอลต้องทำหน้าที่แบบนั้น พอลแกพยายามประคับประคองวงให้ทำตามโปรเจ็คที่สุดละ ในขณะที่สมาชิกที่เหลือหมดไฟกันไปหมด จอห์นที่ดูเหมือนละทิ้งภาวะผู้นำวงไปแล้วหลังจากคลุกอยู่กับโยโกะตลอด จอร์จที่โลกส่วนตัวสูงจัด ริงโก้ที่ดูชิวๆที่สุดรอไปถ่ายหนัง พอลดูเหมือนเป็นคนเดียวที่พยายามผลักดันวงให้ไปถึงจุดหมายโปรเจ็คยิ่งใหญ่ที่แพลนในตอนแรกถึงจะไม่สำเร็จก็เถอะ (ที่สุดท้ายจบลงที่Rooftop)

แต่สมาชิกทุกคนคืออัจฉริยะทุกคนจริงๆ พออยู่หน้าเครื่องดนตรีและไมค์ คำร้อง ดนตรี ก็โผล่กันออกมาจนเป็นงานเพลงมาสเตอร์พีซต่างๆ

แค่ได้เห็นที่มาตอนทำงานเพลงระดับตำนานอย่าง Get back, let it be, something, don’t let me down ก็คุ้มจัดๆละ

ปล. จอห์นนี่แกโคตรฮา ปล่อยมุกตลอด แต่อารมณ์จะศิลปินก็ศิลปินจัดเลย

ดูตั้งแต่วันแรกที่ออกเลยครับ สมัยก่อนชอบจอร์จมากๆๆๆ แต่พอดูจบผมรักริงโก้ครับ น่าร้ากก

ถ้าไม่ได้มือคีย์บอร์ดมาช่วย คงทำอัลบั้มสุดท้ายไม่เสร็จ

Billy Preston นี่ฝีมือจัดจริง การเล่นของแกทำให้บรรยากาศในสตูดิโอดีขึ้นเลย

เหมือนไอเดียจะตันๆกันแล้ว + สถานที่ด้วย
พอย้ายมาสตู ได้มือคีย์บอร์ดทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้น จนได้อัลบั้มตำนานออกมา

วงที่ดีที่สุดตลอดกาล แต่คอนเสิร์ตสุดท้ายต้องโดนไล่ลงจากโชว์ ตลกร้ายคลาสสิคจริงๆ

ที่สุดละครับ ดูแล้วขนลุก อิ่มเอมมากกกก

ตอนดูผมก็แอบขัดใจนะ แบบในวงนอกจากพอลมันจะไม่มีใครอยากเล่นคอนเสิร์ตที่เวนิวใหญ่ๆ อลังการ บ้างเลยเหรอฟะ มีแต่คนเสนอตัวเป็นเจ้าภาพจัดให้ แต่สมาชิกในวงไม่มีใครเอา

ปักครับ