ปัญหาเดิมของที่ทำงานผม ที่ผมมองว่าเป็น root มาแต่แรกคือการมีหัวหน้าที่ไม่ทำอะไรเลย เน้นจับผิด แล้วกระจายภาระงานหมด กับอีกคนที่เป็นจิตเวชคอนโทรลไม่ค่อยได้ ใช้งานใช้การไม่ค่อยได้ ซึ่ง 2 คนนี้ดันเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน และดันเป็น 2 คนที่อาวุโสสุดในฝ่าย


ืที่ผ่านมาปัญหามันผ่านไปด้วยการให้ลูกน้องช่วยกันแบก แล้วมันมีพี่คนนึงที่ทำหน้าที่เป็นเจนเนอรัลเบ๊ คอยทำงานทั้งส่วนตัว ส่วนรวม และแก้ปัญหาฝ่ายให้เรื่อยๆร่วมกับน้องๆ(อย่างที่บอกหัวหน้ากับอาวุโสอีกคนไม่เอาอะไรเลย)

จนวันนึงพี่คนนี้ต้องกลับบ้านแบบช่วยราชการ เพราะคนที่บ้านใกล้ dead กลายเป็นว่าคนขาด แถมหาคนใหม่ไม่ได้เพราะตำแหน่งแกยังอยู่ แต่ตัวไปเฉยๆ ภาระงานก็เริ่มหนักแต่ทุกคนยังพอช่วยกันแบกกันแก้ไหว แต่ไปๆมาๆตอนหลังน้องเล็กในฝ่ายอีกคนอยู่ๆมันลาออก กลายเป็นตอนนี้คนหายมากกว่าเดิม ในขณะที่งานนโยบายมากขึ้นเรื่อยๆ ผมยังเต็มที่ของผมนะ แต่ผมเห็นละว่าเพื่อนผมมัน burn out ไปแล้ว ก็ยังทำงานเหมือนเดิมแต่ดูไม่มีไฟกระตือรือร้นเท่าไหร่แล้ว เข้าใจว่ามันเหนื่อยนะ ผมก็เหนื่อยแต่ผมอยากได้การทำงานแบบ attitude เดิมอะ

ปัญหาของผมตอนนี้ไม่ใช่แค่งานหนัก แต่สำหรับผมคือตอนนี้ผมเหมือนคนกลายเป็นกัปตันเงาอะ ทำแม่งแทบทุกอย่าง งานส่วนรงส่วนรวมอะไรก็ต้องจัดการ หัวหน้าไม่ค่อยเอาไร ผอ ก็รู้นะ ตอนนี้ผมย่ำแย่ไปหมด ไม่รู้ว่าผมได้อะไรจากการเต็มที่หรือเสียสละในครั้งนี้เลย แถมยากกว่าเดิมตรง power ก็ไม่มีอำนาจการตัดสินใจก็ไม่มี


ผมว่าอีกไม่นานผมคงทำตัวไฟแรงอีกไม่ไหวแน่ๆ



ขอสอบถาม+ขอกำลังใจหน่อยครับ ท่านที่เคยเกือบ burn out แล้วกลับมาได้ ท่านไปหาเติมพลังใจ เติมไฟการทำงานกันจากไหนครับ

ผมก็เป็นครับ

เมื่อก่อนอยู่กับหัวหน้า แกก็ช่วยทำหมด มีอะไรก็ปรึกษาได้

พอมาช่วงนี้ผมไม่ได้อยู่กับหัวหน้าคนเก่า ได้หัวคนใหม่มา แทบไม่ช่วยอะไรที่เป็นเนื้อหาด้านเอกสารเลย (ดีอย่างเดียวแค่ช่วยตามเอกสารให้ อยากได้ไรขอให้บอก แปปเดียวตามให้) ปรึกษาอะไรไม่ได้ สุดท้ายกลายเป็นผมทำทุกอย่าง งานจะเสนอผู้ใหญ่ผมก็อ่านเองหมด เพราะต้อลงนามด้วย

อย่างเหนื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

กล้าพูดไหม ไม่กล้าพูดก็จมอยู่แบบนี้ เดี๋ยวลูกน้องลาออก หรือ ขอย้ายหมด หัวหน้าก็แห้งตายไปเอง แต่ไออย่างหลังคงไม่ยอม คงให้หาตัวตายตัวแทนให้ได้ก่อนถึงให้ย้าย

บอกผบห.ที่ระดับสูงครับว่ามีปัญหา

หน.ห่วย ก็แจ้งผอ.

ผอ.ห่วย ก็แจ้งอธิบดี

เหนื่อยก็ออกครับ แค่นั้นแหละ

การตัดสินใจออกจากรพ.เป็นหนึ่งในเรื่องดีสุดชีวิตผมเลย พลาดอย่างเดียวคือเสียดายที่ออกช้าไป

ผมเบื่อๆก็หางานนอกทำ เอาเวลาพัฒนาตัวเอง หารายได้เสริม ไม่มาประสาทแดกกับความห่วยแตกของคนในระบบ

ระบบที่ขึ้นด้วยอายุแบบนี้ใครมันจะอยากทำงาน อยากพัฒนาตัวเองหรือองค์กร แล้วแต่แม่มจะเป็นไปอ่ะ

รออ่านด้วยคนทำรัฐวิสาหกิจ โคตรหมดไฟกำลังชั่งใจว่าอยากออกจากระบบ

พูดหมดละครับ ผมคนตรงอยู่ละ ผมพูดทั้งในไลน์ฝ่ายก็แล้ว ผอ ก็แล้วครับ(ผอ เป็นรุ่นเดียวกันคุยกันง่าย) สสจ ก็คุยละครับมีเพื่อนอยู่ในนั้น


แต่ปัญหาของระบบราชการส่วนนึงคือมันเลี้ยงอาวุโสอะ ต่อให้คนๆนั้นเละเทะแค่ไหนก็ตาม

มีอย่างเดียวที่ผมจะยอมเบริน

ดีตรงที่ท่านรู้ตัวเองว่ากำลังจะ Burn Out

รู้เท่าทันตัวเอง ตัดสินใจทางไหนยังไงก็ไม่เสียหายร้ายแรง

เอาจริง ๆ คุณต้องทำใจตั้งแต่เลือกจะเป็นข้าราชการแล้วนะครับ ตราบใดที่มันไม่มีการแข่งขันและตำแหน่งโตตามอายุงานไม่ใช่ความสามารถ คุณหลีกหนีคนพวกนี้ไม่พ้นหรอก เพราะระบบมันอุ้มคนแบบนี้ไง ขอแค่หน้าด้านหน้าทนอยู่ไปวันๆให้ได้ สุดท้ายพอตำแหน่งใหญ่โตมันก็ไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว นั่งๆนอนๆรับเงินชิวๆ จะทำงานเห้ ทำงานไม่มีประสิทธิภาพแค่ไหนก็ไม่ต้องแคร์ ยังไงก็ไม่มีวันโดนไล่ออก

วิธีแก้ ถ้าคุณไม่ออกจากข้าราชการ ก็ได้แค่ทำใจแล้วอยู่ไปแบบนั้น ยังไงมันก็ burn out อยู่แล้ว ก็คิดในแง่ดีว่าอย่างน้อยก็ไม่ตกงาน

เลิกฝันได้เลยที่จะแจ้งคนนั้น คนนี้เพื่อให้มันเกิดการเปลี่ยนแปลง เพราะพวกนี้เขาไม่ยุ่งกันเองอยู่แล้วถ้าเขาไม่เสียผลประโยชน์ เช่น หัวหน้าคุณถ้าเขาไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการตำหนิหรือทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เขาก็ไม่ทำอะไรที่มันดูหาเรื่องใส่ตัวหรอก เขาอยู่เฉยๆเขาก็ได้ตังเหมือนเดิม

ระบบข้าราชการมันเป็นแบบนี้ มีแต่ทนทำต่อไปกับลาออก ไม่มีวิธีแก้อื่นและเลิกหวังจะแก้ได้เลย

อ้อ ต่อให้คุณเกิดฟลุ๊ค ทำให้หัวหน้าคนนี้ย้ายได้ เดี๋ยวคุณก็ได้คนใหม่ที่ใกล้เคียงกับคนเก่าอยู่ดี ไม่ต่างกันเลย

ถ้าท่านไม่มีความคิดที่จะทำเรื่องขอโอนย้ายไปที่อื่น

คงได้แต่ส่งกำลังใจให้ครับ แก้ปัญหาไปทีละอย่าง

ปัจจัยภายนอกเราคาดหมายไม่ได้ ยิ่งกับระบบแบบนี้

ผมทำ 6 เดือนออกเลยครับ
เพื่อนร่วมงานดีน่ารัก แต่แบบผมไม่เหมาะทำงานสไตล์ชิล ผมสาย Work hard Play Harder